2016 0418 Wageningse Engpad
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
18 April 2016 | Nederland, Wageningen
Zondagochtend. Als ik de gordijnen open schijnt de zon. Ik lig een poosje naar de bomen te staren en zie de eekhoorntjes dikke pret hebben in de bomen. De vogels fluiten hun deuntjes en ik….? Ik lig hier te bedenken dat vanmorgen nog een mooie wandeling maken eigenlijk best leuk is.
De bloesemtocht km-ters van gisteren smaken duidelijk naar meer. Mijn schoenen zien er niet meer uit naar het bloesemtochtblubbertrapfestijn. Dus….nu het zonnetje zo lekker schijnt denk ik….die schoenen zijn vanmiddag wel opgedroogd, ik haal dan de bende er wel vanaf, vanmorgen ga ik mooi op mijn wandelsandalen! Moet kunnen. Het weer lijkt er mooi genoeg voor.
De gebruikelijke activiteiten om op pad te gaan volgen en 3 kwartier later sta ik aan de start van mijn wandeling. Ik pak ergens halverwege het Wageningse Engpad de route op. Vanaf de Zoom banjer ik meteen het weiland in. Het eerste stuk gaat prima, tot voorbij de bocht…..hihi….sandelen hé? Uh….was toch een iets minder goed plan dan het thuis leek. Ik sta oog in oog met een pad modder tot zover mijn ogen kunnen zien. Ik kijk naar mijn voeten….ik pak mijn foto toestel en maak eerst maar eens een foto van mijn nog zo schone schoenen…..Dit beloofd wat voor vandaag.
Natuurlijk ben ik niet voor 1 gat te vangen, ik verzin een list om toch nog een beetje schoon door, over, langs, en tussen die blubberbende door te komen. Het is gelukt! Heerlijk die heksenkrachten, zo komen ze af en toe nog eens goed van pas. Ik wandel, ploeter, kijk om mij heen, warm mij in het zonnetje, geniet van de uitdagingen, en de uitzichten onderweg. Dit klompenpad is heel afwisselend. Even door de blubber, om vervolgens weer een stuk verharde weg te lopen, waarna ik weer snel een onverhard paadje op wordt gestuurd tussen de bomen en even later de weilanden door. Het landschap veranderd hier zo snel. Heel bijzonder. Nu loop ik tussen de volkstuintjes waar al flink wat mensen hun tuin aan het bewerken zijn voor het komende groeiseizoen. Wat een gezelligheid.
Vol overgave wordt er hier getuinierd. De meeste tuintjes liggen er dan ook prachtig bij. Hier zijn duidelijk liefhebbers aan de slag geweest.
Als ik langs een wei loop waar twee paardjes hun dag doorbrengen begint 1 van de twee ineens heel hard te hinniken? Dat kan vast niet om mij zijn denk ik…Nee hoor, inderdaad, het baasje komt achter mij op zijn fiets aangereden en wordt enthousiast verwelkomd door zijn paardje. Wat een leuk gehoor. De hondjes die naast de fiets rennen schieten onder het hek door en dagen de paardjes uit. Dit viertal is duidelijk aan elkaar gewend. Er komen nog meer wandelaars aan en we raken verwikkeld in een leuk gesprek met de eigenaar van de beestenbende. Als ieder daarna weer zijn eigen weg vervolgt kan ik nog een hele poos zien hoe liefdevol deze man met zijn beesten boel bezig is. De hondjes en de paarden doen een wedstrijdje in de wei. Prachtig gezicht.
Landgoed Oranje Nassauoord waar ik doorheen loop komt me ineens wel heel erg bekend voor. Hé….dit stukje zag ik enkele weken geleden ook. Klopt want op dit punt raken het Hartensepad en het Wageningse Engpad elkaar. Ik kom nu uit de tegenovergestelde richting. De drukke weg steek ik over en loop een stukje onderlangs de Wageningse Berg. Bij het eerste trapje omhoog volgt ook meteen de aanwijzing deze berg te gaan beklimmen. Wauw…..met recht een berg zeg. Boven wordt mijn inspanning beloond met een fabelachtig uitzicht over de Rijn, de uiterwaarden en de prachtige Hollandse luchten. Ik neem ook hier de tijd om er uitgebreid van te kunnen genieten. Zoveel indrukken op hemelsbreed gezien zo weinig km-ters. Dit is echt geweldig.
Het smalle pad slingert over de rand van de Wageningse Berg naar het grote gebouw op de berg. Het blijkt een hotel te zijn. Oké…..ik denk al jaren dat het een bejaardenhuis is….hihi….scheelt niet veel qua leeftijd als ik het hoge gehalte aan grijze koppies zie dat auto’s aan het inladen is. Het is blijkbaar vertrektijd. Veel te grote koffers voor een weekendje weg, bedenk ik mij, waar deze mensen mee lopen te zeulen. Of zouden ze hier overwinterd hebben? Lijkt mij niet. Maar gezien de hoeveelheid troep die ze bij zich hebben had het best gekund. Het blijkt een favoriet hotel bij grijze koppies en Aziaten. Ze kennen daar maar 2 smaken denk ik. Het zal wel mijn kort door de bocht reactie zijn. Maar dit is gewoon wat ik constateer op de parkeerplaats die ik over steek om mijn klompenpad verder te vervolgen. Veel tijd om er lang over na te denken heb ik niet. Ik stiefel zo het arboretum in en daar verval ik van de ene oh in de andere oh. Echt de oh’s en ah’s …..vliegen je hier om de oren. Wat staat alles prachtig in bloei. De rodondenderons staan er in vele soorten, maten en kleuren. De bloesems aan de bomen laten zich ook van hun mooiste kant zien. De lucht is boven het arboretum strak blauw. Dit is echt een volmaakt plekje. Op de vraag hoe het paradijs eruit zo zien….stel ik mij toch wel zo ongeveer dit voor zeg. Bloeiende bomen en struiken, bankjes, mooie paadjes, en sprookjesachtige vergezichten. Je wordt hier helemaal rozig van. Lichtvoetig dwaal ik door dit sprookjeslandschap. Ik ben vandaag niet de enige hier. Het voorjaar lonkt mensen naar buiten. Genieten zoveel als het kan. Ondanks de drukte is het er wonderlijk stil. Iedereen geniet op zijn / haar eigen manier van het moois je hier voorgeschoteld krijgt.
Mensen laten elkaar passeren, geven elkaar de ruimte om juist dát mooie plaatje te schieten waar het thuisfront van mee kan genieten. Dit is echt geweldig.
Jammer dat het klompenpad er al weer uitloopt. Ik mag het volgende trapje af om de berg weer af te dalen. Onderaan de berg ga ik scherp rechtsaf en loop dan tussen 2 bergen door. Alsof er een grote shovel geweest is die hier een weg uitgehakt heeft tussen twee kolossen. Zal vast anders gegaan, ooit heel lang geleden, maar dat is wat er op dit moment door mijn hoofd spookt.
De weg loopt na de bocht weer behoorlijk omhoog en tot mijn grote verrassing mag ik weer terug het arboretum in. Dat is leuk. Eerst de ene kant bekeken en nu via de andere kant weer terug.
Met een grote slinger kom ik bij de BZZZZhalte. Er staat een bushaltje paaltje langs het pad. Supergaaf gedaan. De ‘halte’ blijkt een insectenhotel in grootformaat te zijn. Wauw…hier is echt over nagedacht. Heel mooi gedaan.
Maar nu is het toch echt gedaan met de mooie paadjes en plaatjes. Ik mag de weg oversteken en ga weer een heel ander deel van de route op. Steek weer over bij de drukke weg en mag nogmaals door de weilanden. De lucht is aan de ene kant prachtig blauw met af en toe een wolk. Aan de andere kant is het huilen met de pet op. Hele regengordijnen zie ik in de verte naar beneden storten. Ik hoop dat het prutweer voorlopig aan de goede kant blijft voor mij. Ik mompel wat toverspreuken, hoop dat ST. Clara thuis is en mijn van dienst wil zijn. Heb eerlijk gezegd niet zo veel zin in een nat pak.
De lucht…voorspelt niet heel veel goeds.
Ik stap flink door en ben op tijd weer terug bij mijn auto. Mijn schoenen zijn nog schoon, en zelfs droog. Het was een geweldige ervaring. Prachtig klompenpad, veel afwisseling, veel mensen gezien, veel verschillende bomen en stuiken gespot. En heel veel foto’s gemaakt. Zo dichtbij huis, en toch zo ver weg geweest. Het leek op een dagje wandelen in het buitenland. Wat kan een bult in het landschap je gedachten toch ineens naar een heel ander plan tillen zeg. Bergen en vergezichten, blauwe luchten. Vakantie in eigen land. Hoe heerlijk is dit?
Mooi op tijd ben ik weer thuis. Ik heb de thee nog niet gezet of er breekt me toch ineens een bui los! Ik bedankt St. Clara voor haar goede zorgen van onderweg. Ze heeft het vandaag toch maar mooi droog gehouden. Super hoor.
Het Wageningse Engpad. Een supergaaf, geweldig, klompenpad. Een pad voor mensen die van veel afwisseling houden en die weten wat genieten is. Een pad wat je niet moet afraffelen. Lekker de tijd ervoor nemen. Genieten van alles wat de natuur je biedt. Echt meer dan super.
Wandelgroetjes van Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley