2015 0524 Hanzestedepad Doesburg - Brummen

2015 0524 Hanzestedepad Doesburg – Brummen

Op een mooie Pinksterdag, samen in de zon. Leen Jongewaard zong het lang geleden.
Wij zingen het vandaag. Wat een prachtige dag om erop uit te trekken. Om 8.19 u pakken we de trein naar Zutphen en vandaar de bus naar Doesburg.

Hier begint vandaag onze wandeling. Doesburg is omstreeks het jaar 1000 ontstaan als nederzetting op een oeverwal van de oude IJssel. Graaf Otto van Gelre heeft er in 1237 voor gezorgd dat de nederzetting Doesburg stad werd. Het rijke handelsverleden is in het mooie centrum van Doesburg nog goed terug te zien. Het prachtige Waag en Stadsbierhuis, Het Stadsvleeshuis en het Schepenhuis zijn plaatjes om naar te kijken. Op een terrasje doen we ons tegoed aan een kop thee en een cappuccino en genieten van het uitzicht op deze en andere prachtige gevels.

We verlaten de stad en komen op het wandelpad langs het Zwarte Schaar. Zwarte Schaar is een zijarm van de IJssel. De weilanden en bermen staan volop in bloei. Vele kleuren en geuren strelen onze ogen en neusgaten. Wat is het hier mooi. Het lijkt wel vakantie. Vandaag doen we niet aan klokkijken maar luisteren we naar wat ons gevoel ons influistert. Bij de jachthaven nemen we weer een pauze en genieten we vanaf een bankje van de verrichtingen van de mensen op de camping en de capriolen bij de bootjesmensen. Best leuk om te zien hoe je 10 mensen in een klein rubberbootje wilt proppen. Dat lukte dan ook niet…..verrassend! Een tweede rubberboot kwam eraan te pas om iedereen met alle spullen te vervoeren.

Tijd om weer te vertrekken. Verdwalen is hier lastig want vanaf hier volgen we alleen nog maar het fietspad langs het zwarte Schaar. Bij het laatste terras langs deze lange, prachtige zonnige dijk nemen we nog een korte pauze voor we naar het pontje lopen dat ons over de IJssel zal brengen van Olburgen naar Dieren. Het is best warm vandaag, genoeg rust nemen, goed eten en voldoende drinken is geen overbodige luxe.

Aan de overkant lopen we door het randje van Dieren naar Spankeren, daarna komen we in de koelte van het bos. Lopen langs mooie beekjes, door het hoge gras en de weelderig bloeiende duizendkruid.
Het is heerlijk koel hier. Maar die muggen!!!! Gruwel. We moeten ze echt van ons afslaan. Ramzalig gewoon. Het busje deet wat we bij ons hebben daar hebben ze niet zoveel ontzag voor. Ze blijven ons achtervolgen en lastig vallen. Ach een paar bulten meer of minder! Een kniesoor die daarop let.
Er kunnen er best nog een paar bij, bij mijn verzameling van de afgelopen week.
Jeuk is leuk, maar niet heus. Ze zijn dit jaar wel weer heel erg lastig. Maar om er nu voor thuis te blijven of me van top tot teen in te pakken dat gaat me te ver.

Genieten van de buitenlucht, ons mooie kikkerlandje, de energie die ik krijg van een dagje voetje voor voetje door Nederland stappen. Dat alles is me veel te lief. Die paar bulten neem ik op de koop toe.

Net voor Brummen willen we nog graag even naar Kasteel de Engelenburg. Daar is wederom een terras, we snakten naar een kop thee. Maar de ‘broer’ van Jort Kelder stond op de trappen ons op te wachten. Het camera systeem stond roodgloeiend blijkbaar toen wij het lef hadden het pad te betreden naar de ingang. Misprijzend keek hij naar onze wandelkloffies. Zelfs een kop thee op het terras was teveel gevraagd. Neuh, het Kasteel is deze Pinksterdagen alleen voor mensen die gereserveerd hebben, kregen we op een niet mis te verstane (met de bekende Jort Kelder aardappel in zijn keel) wijze te horen.
Hij heeft ons zelfs nog uitgeleide gedaan tot bijna aan het hek, zodat hij zeker wist dat wij niet in de tuin zouden blijven rondhangen. Het verwachtingspatroon van de vorstelijk voor hun verblijf betalende gasten mocht immers niet geschaad worden door wandelgepeupel in de tuin.
Jaja…..Kasteel de Engelenburg…..het klinkt liever dan het lijkt. Althans…..het personeel heeft weinig weg van engeltjes in elk geval. Jammer.

Gelukkig hebben we zelf water in de flesjes zitten in onze tas, met deze temperatuur hoef je er alleen nog een zakje in te hangen en je hebt ook thee. Wij zijn niet zo moeilijk. Zittend op het bankje op het perron van Brummen genieten wij van het laatste warme water wat we bij ons hebben en laten we onze voetjes genieten van een fris windje.
Een half uurtje op de trein moeten wachten is niet heel erg op deze manier.

Om 19.00 uur schuiven we onze tassen weer achter de voordeur, maken we een heerlijke maaltijd salade klaar en genieten we van een lange mooie zomeravond. We kijken terug op een wel heel mooie Pinksterdag, samen in de zon.