2014 0221 Noaberpad Enschede - Buurse

2014 0221 Noaberpad Enschede- Buurse

Na bijna 3 jaar afwezig te zijn geweest bij de wandelsiters heb ik mezelf voor vandaag getrakteerd op een mooie wandeling. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan.

De wekker op 6.30 u gezet, maar was niet echt nodig. Gezonde spanning had zich van mij meester gemaakt. Hup bed uit, douchen, aankleden, lunchpakket fabrieken, ontbijtje naar binnen schuiven, tas inpakken, nog even langs het werk, en om 8.40 u zat ik in de auto op weg naar Buurse. Papieren ‘tom’ naast me op de stoel en rijden maar.

1,5 u en een aanrijding met een duif later was ik in Buurse. Leuk klein plaatsje, echt zo’n vakantie dorpje, de kerk, de bakker en de kroeg prominent aanwezig rond het pleintje.
Zo eerst maar schoenen wisselen en wachten op wat komen gaat. Er komen nog 2 medewandelaars hierheen waarna we met z’n drietjes zullen vertrekken naar het startpunt. Buurse is het eindpunt van de wandeling van vandaag.

Al snel was het trio compleet. Helaas was de horeca hier nog niet open maar een van de andere wandelaars wist dat even verderop Captain Jack waarschijnlijk wel open zou zijn. We beproefden daar ons geluk. Het zag er erg gesloten uit toen we aan kwamen rijden, maar de eigenaresse was zo vriendelijk de deur voor ons een half uurtje eerder open te doen dan gebruikelijk. Klantvriendelijkheid…..Het bestaat nog! Wauw, wat een mooi begin van de dag. Captain Jack bleek een superleuk restaurantje met allemaal bootjes, vuurtorens en andere scheepsuitingen. Samen met de prachtige paasversieringen een lust voor het oog. Ik voel me hier helemaal thuis tussen de boten en de vuurtorens, ik zie het als een mooie opmaat voor een prachtige dag.

Na de koffie met de auto naar de bushalte gereden waar nog 2 medewandelaars, waaronder de organisator met wandelgidsje zich bij ons zouden voegen. Om 11.17 u waren we compleet en konden we op weg. Nou ja, bijna dan…..de techniek moest nog even aangefietst worden maar dat werkte nog niet geheel vlekkeloos. Gelukkig is het vertrouwde LAW boekje ook mee. Maar goed ook want bij de eerste de beste wegwijzer was er al discussie over welke kant we nu precies op moesten. Noaberpad naar links of toch rechtdoor…..Het boekje won het qua snelheid glansrijk van de techniek. Rechtdoor en even verder rechtsaf……de paden op, de lanen in. Stickers volgen.

Hoewel…..de Twentse stickermethode wel een heel bijzondere is. Er zit er andere filosofie achter dan in de rest van Nederland zo werd ons uitgelegd. Gelukkig is onze organisator een stickerlezer van het beste soort. Dat geeft hoop voor wat er vandaag nog gaat komen. Volgens de omschrijving van de route van vandaag, lopen we namelijk de kans in het Witte Veen (moerasgebied) hopeloos te verdwalen en vast te kunnen zitten. Oeps…..Ach een beetje avontuur moet kunnen vandaag, vandaar dat ik me ook ingeschreven heb voor deze wandeling. Kom maar op……met die uitdagingen, ik ben niet bang voor een beetje modder.

Het eerste uur is het een beetje aftasten wat voor vlees er in de kuip zit. Ik ben de enige vreemde eend in de bijt, de rest heeft al vaker met elkaar gewandeld. Het blijken allemaal gezellige praters te zijn. Het voelt goed.

De natuur is hier prachtig. De vergezichten adembenemend. Het weer geweldig. Mooi zonnetje erbij, wat wil je nog meer? Ik geniet.
De kieviten laten al van zich horen, net als alle ander vogeltjes die het voorjaar blijkbaar al in hun koppies hebben.

Na een kleine pauze wordt er tot mijn grote verrassing een stilte kwartiertje ingelast. Ben benieuwd. Tot nu toe is niemand nog echt stil geweest. Zoiets werkt bij mij in eerste instantie op mijn lachkriebels, maar de ‘uit’ knop had ik al snel gevonden. Het was ook op een prachtig stukje natuur waar dit voorstel voor een stiltekwartiertje kwam, eigenlijk een klein cadeautje want nu kon ik mooi foto’s maken van alles wat ik zag.
Ieder liep dit kwartiertje echt voor zichzelf, als een soort van treintje liepen we over het bospad. Flink wat ruimte tussen elke wandelaar. Een heel bijzondere ervaring.

Hierna pakten we de kwebbeldraad moeiteloos weer op. Het Witte Veen blijkt voorzien van mooie vlonders op palen waardoor het wegzakken in de modder, zoals voorspeld in de aankondigen van de wandeling, ons bespaard bleef. Het is er echt prachtig.
We lopen dicht langs de grens bij Duitsland en besluiten een klein stukje van de route af te wijken om te gaan pauzeren bij de Haarmühle. Een mooi restaurant bij de watermolen.
De weergoden hebben op dat moment zin om de boel eens flink onder water te zetten. Pff….gelukkig zitten we binnen aan de koffie…..

Na deze welverdiende pauze toch maar de regenkleding aangetrokken en weer op pad, via een mooi klein weggetje langs het water lopen we weer naar de route toe. Ik spreek de weergoden vermanend toe dat het nu wel leuk geweest is en de kraan wel weer dicht mag. Het helpt. Even later kan mijn poncho weer uit en bleef uit.

We blijven de Buurse Beek volgen, het pad erlangs is heerlijk drassig. Mijn broek zit tot over mijn knieën onder de modder, maar dat mag de pret niet drukken. Het is zo leuk lopen met deze groep. Het voelt als een warm bad. De tijd vliegt en voor ik er erg in heb zijn we al aan het einde van de route.

We eindigen vandaag weer waar we begonnen zijn bij Captain Jack!
Dat kan geen toeval meer zijn toch? De verse muntthee was een mooie afsluiting van deze geweldige dag.

Deze wandel dag was meer dan leuk, ik heb genoten, van het samenzijn, de gesprekken, de vogels, de uitzichten, de stiltes, de route, de natuur, de grapjes onderweg, de verbondenheid met elkaar, de positieve energie die ik vandaag heb mogen ontvangen, het smaakt naar meer……

Groetjes Anita