2014 0120 Madeira dag 8
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
20 Januari 2014 | Portugal, Funchal
Madeira
13 - 23 januari 2014
Dag 8, maandag 20 januari 2014.
7.30 uur. Een nieuwe lege dag is aangebroken. Rustig aan begeven we ons naar de ontbijtzaal. Ons favoriete plekje bij het raam is helaas bezet. Gelukkig is er plek zat dus pakken we een ander tafeltje. Inmiddels hebben we een beetje een vast ritme voor het ontbijt. Het beloofd vandaag weer mooi weer te worden.
Vandaag begeven we ons naar de haven van Funchal. We willen de cruise schepen weleens van dichtbij gaan bekijken. We gaan lopend naar de stad en proberen daarbij allerlei achteraf straatjes mee te pakken. De hoofdweg kennen we inmiddels al veel te goed naar mijn zin. Het eerste stuk pakken we die wel want onze eerste missie voor vandaag is het Reids hotel.
*Het Reids hotel is de klassieker onder de Madeirese luxehotels – en tevens een klassieker onder de leidende hotels van de wereld. Dit grand hotel werd in 1891 door de Schot William Reid geopend – op een eiland, wat zelfs naar de maatstaven van toen buitengewoon elitair was. Ieder zichzelf respecterend mens ging in die tijd hiernaartoe. Hier werd wereldpolitiek bedreven en literatuur geschreven, hier werden rollen ingestudeerd. Het gastenboek getuigt van prominente bezoekers als Winston Churchill, George Bernhard Shaw, Gregory Peck, en nog veel meer bekende namen. Ook nu nog bedient het Zwitsers management zich van Brits understatement, van de receptie tot de cocktailbar. Dit hotel is tot in de details luxueus; de ouderwetse uitstraling is tot in de verste kamerhoekjes merkbaar, en daar horen ook de krakende liften bij. In de altijd onberispelijke tuin ligt elk palmblaadje op z’n plaats. Wie een overnachting in dit hotel niet kan of wil betalen, moet toch ten minste een keer rond de traditionele tea time genieten van de Engelse atmosfeer, het schitterende uitzicht op de baai van Funchal en de onovertroffen sandwiches. Maar wie ’s avonds bij het galadiner zonder jacquet en vlinderdas, respectievelijk Chanel-jurk verschijnt, moet misschien hongerig naar bed. Uiteraard zijn er ook een zwembad van behoorlijke afmetingen en een uitgebreide sportaccommodatie aan zee, waar u met de lift naar toe kunt.* ( tekst * * globus reisgids)
Nieuwsgierig geworden door bovenstaande tekst moesten we natuurlijk even binnen kijken in dit hotel. Ik voelde me net zo’n voyeur, de dikke tapijten op de vloer en alle pracht en praal waren wel een heel grote tegenstelling met onze casual vakantie outfit.
We zijn even naar de veranda gelopen hebben genoten van het mooie uitzicht over de baai en zijn toch maar weer redelijk snel naar buiten gelopen. Het beviel mij niks om in zo’n overdreven luxe tent rond te neuzen. Net alsof je iets doet wat niet mag. Niks voor mij. Ik heb het gezien en snel weer wegwezen. Buiten stonden we meteen weer op de stoep van die vreselijke weg.
Voor de zoveelste keer deze vakantie liepen we langs het conservatorium. Ze moeten toch echt nog even door oefenen wil het geluid comfortabel je oren binnen komen.
We lopen even binnen, ook dit is tenslotte een openbaar gebouw. Dit soort dingen gaat bij mij niet van harte hoor. Zomaar binnen lopen in een school. Dat kun je toch niet maken? We kwamen hier niet verder dan de dame bij de receptie, even een praatje gemaakt, nog een tip gekregen voor een mini concertje morgenavond, wie weet als we tijd hebben….
Het conservatorium lieten we verder voor wat het was en gingen verder naar ons volgende doel, de haven. Een stuk of wat straatjes en steegjes verder staan we ineens bij een klein cafeetje. Mooi koffietijd, we nemen er alle tijd voor.
Weer buiten is er ineens een hoop commotie in de straat. Er staat een wagen van de tv, camera’s worden instelling gebracht. Wat is hier toch aan de hand? Blijkt dat we voor het museum CR7 staan. Uh….CR7? Ah….Christiano Ronaldo. Echt waar, hij heeft een eigen museum en is nog springlevend, het moet niet gekker worden. We werpen een blikje binnen en lopen gauw weer door. Voetballen, voetballers…wij hebben er niet zo heel veel mee. (thuis horen we dat juist vandaag Christiano Ronaldo geweest is om zijn eigen museum te openen!)
De Madeirenzers zijn maar wat trots op hun nationale held die de gouden bal gewonnen heeft.
De rotspunt aan het begin van het havencomplex trekt onze aandacht, het lijkt wel een soort van rovershol. Best grappig. We zijn door de catacomben van de rots naar buiten en boven gelopen. Er hangen, staan, en liggen allerlei snuisterijen. En heel veel katten. Boven op de rots heb je een prachtig uitzicht op de baai van Madeira. Mooie plek om even een kleine pauze te houden. Het is heerlijk weer. De zon schijnt niet al te fel, net warm genoeg om aangenaam buiten te kunnen zitten. Wat is dit toch leuk. Ik blijf foto’s maken. Een replica van een heel oud schip vaart voorbij. Superleuk om te zien.
Na de pauze op de rots lopen we door naar de super-de-luxe cruise schepen. Twee van die kanjers liggen aan de kade. Cruise gangers lopen af en aan. Wij vragen ons serieus af wat er nu leuk is aan vakantie vieren op zo’n varend dorp! Je krijgt welgeteld 1 dag de kans om de havenstad te bekijken. Wij zijn al 8 dagen in Funchal en zijn nog lang niet uitgekeken…..hoe erg moet het zijn om na 1 dag al weer weg te moeten? Ik besluit dat een cruise vakantie leuk is als ik echt niks anders leuks meer weet te verzinnen of als mijn benen me in de steek gaan laten. Kortom…..met mijn plannen om toch minstens 125 te worden, is de kans dat ik binnenkort een cruise ga maken wel erg klein. Ergens rond de 110 is het misschien eens tijd voor zo’n all-in vakantie. Tot die tijd regel ik het mooi zelf. Lekker met de benenwagen op pad. Dat bevalt me prima.
De schepen zijn echt ongelofelijk groot als je er zo dichtbij staat. Schilders staan met een roller de romp van het schip op te kalefateren. Bij de loopbrug staat een mannetje met een desinfecterend goedje te spuiten. Als bootgangers terug komen uit de stad moeten ze hun handen ophouden dan wordt er zo’n desinfecterend goedje op gespoten. Ze zijn blijkbaar erg bang voor het beruchte Noro virus op deze boten.
Fijn zo’n vakantie op een boot. Ik ben gek op varen maar als ik dit zo zie dan krijg ik toch echt mijn bedenkingen. Wat een gedoe allemaal.
Er is in de haven van alles te zien. De kade muur is helemaal beschilderd met allerlei logo’s van schepen die hier aangemeerd hebben. Leuk zo’n plaatjes boek op de muur.
De replica van het oude houten schip lag inmiddels ook aangemeerd in de haven, zo leuk om die ook van dichtbij te zien. Ook daar kan ik dan niet ophouden foto’s te maken.
We lopen verder met een grote boog nog verder door en langs het havencomplex. In het centrum van Funchal gaan we kijken of het restaurantje, waar we de afgelopen week een keer te laat waren voor het prato de dia, nu wel open is.
We hebben geluk. Het prato de dia is nog steeds Bitok, net als van de week. Ik heb er al veel over gehoord, maar heb werkelijk geen idee wat of het is. Schijnt heel lekker te zijn. Het is……een stukje mals rundvlees met een gebakken ei erop, patatjes, sla, tomaat, komkommer en een paar olijven. En dat voor € 5.00. Dat is nog eens lekker eten hoor.
Het is heel lang geleden dat ik frietjes gegeten heb. Ze smaken prima.
Na het eten gaan we uitbuiken in het stadpark en lopen we nog wat door de stad, de dag begint zachtjes op z’n eindje te lopen en langzaamaan wordt het tijd weer richting hotel te gaan. Halverwege die hopeloze drukke weg pakken we de bus naar het hotel. Hij zit weer stampvol.
Vandaag weer best veel gezien, mooie foto’s gemaakt. Al dat lopen maakt hongerig en aangezien de maaltijden in de restaurants prima zijn, maar de groenten ontbreken vullen we die gewoon aan op de hotelkamer. Daar heb ik nog een 5-sterren maaltijdsalade in elkaar geknutseld.
We genieten van een rustig avondje, maken nog een sigaren rondje en duiken daarna dromenland in.
Welterusten…..tot morgen.
13 - 23 januari 2014
Dag 8, maandag 20 januari 2014.
7.30 uur. Een nieuwe lege dag is aangebroken. Rustig aan begeven we ons naar de ontbijtzaal. Ons favoriete plekje bij het raam is helaas bezet. Gelukkig is er plek zat dus pakken we een ander tafeltje. Inmiddels hebben we een beetje een vast ritme voor het ontbijt. Het beloofd vandaag weer mooi weer te worden.
Vandaag begeven we ons naar de haven van Funchal. We willen de cruise schepen weleens van dichtbij gaan bekijken. We gaan lopend naar de stad en proberen daarbij allerlei achteraf straatjes mee te pakken. De hoofdweg kennen we inmiddels al veel te goed naar mijn zin. Het eerste stuk pakken we die wel want onze eerste missie voor vandaag is het Reids hotel.
*Het Reids hotel is de klassieker onder de Madeirese luxehotels – en tevens een klassieker onder de leidende hotels van de wereld. Dit grand hotel werd in 1891 door de Schot William Reid geopend – op een eiland, wat zelfs naar de maatstaven van toen buitengewoon elitair was. Ieder zichzelf respecterend mens ging in die tijd hiernaartoe. Hier werd wereldpolitiek bedreven en literatuur geschreven, hier werden rollen ingestudeerd. Het gastenboek getuigt van prominente bezoekers als Winston Churchill, George Bernhard Shaw, Gregory Peck, en nog veel meer bekende namen. Ook nu nog bedient het Zwitsers management zich van Brits understatement, van de receptie tot de cocktailbar. Dit hotel is tot in de details luxueus; de ouderwetse uitstraling is tot in de verste kamerhoekjes merkbaar, en daar horen ook de krakende liften bij. In de altijd onberispelijke tuin ligt elk palmblaadje op z’n plaats. Wie een overnachting in dit hotel niet kan of wil betalen, moet toch ten minste een keer rond de traditionele tea time genieten van de Engelse atmosfeer, het schitterende uitzicht op de baai van Funchal en de onovertroffen sandwiches. Maar wie ’s avonds bij het galadiner zonder jacquet en vlinderdas, respectievelijk Chanel-jurk verschijnt, moet misschien hongerig naar bed. Uiteraard zijn er ook een zwembad van behoorlijke afmetingen en een uitgebreide sportaccommodatie aan zee, waar u met de lift naar toe kunt.* ( tekst * * globus reisgids)
Nieuwsgierig geworden door bovenstaande tekst moesten we natuurlijk even binnen kijken in dit hotel. Ik voelde me net zo’n voyeur, de dikke tapijten op de vloer en alle pracht en praal waren wel een heel grote tegenstelling met onze casual vakantie outfit.
We zijn even naar de veranda gelopen hebben genoten van het mooie uitzicht over de baai en zijn toch maar weer redelijk snel naar buiten gelopen. Het beviel mij niks om in zo’n overdreven luxe tent rond te neuzen. Net alsof je iets doet wat niet mag. Niks voor mij. Ik heb het gezien en snel weer wegwezen. Buiten stonden we meteen weer op de stoep van die vreselijke weg.
Voor de zoveelste keer deze vakantie liepen we langs het conservatorium. Ze moeten toch echt nog even door oefenen wil het geluid comfortabel je oren binnen komen.
We lopen even binnen, ook dit is tenslotte een openbaar gebouw. Dit soort dingen gaat bij mij niet van harte hoor. Zomaar binnen lopen in een school. Dat kun je toch niet maken? We kwamen hier niet verder dan de dame bij de receptie, even een praatje gemaakt, nog een tip gekregen voor een mini concertje morgenavond, wie weet als we tijd hebben….
Het conservatorium lieten we verder voor wat het was en gingen verder naar ons volgende doel, de haven. Een stuk of wat straatjes en steegjes verder staan we ineens bij een klein cafeetje. Mooi koffietijd, we nemen er alle tijd voor.
Weer buiten is er ineens een hoop commotie in de straat. Er staat een wagen van de tv, camera’s worden instelling gebracht. Wat is hier toch aan de hand? Blijkt dat we voor het museum CR7 staan. Uh….CR7? Ah….Christiano Ronaldo. Echt waar, hij heeft een eigen museum en is nog springlevend, het moet niet gekker worden. We werpen een blikje binnen en lopen gauw weer door. Voetballen, voetballers…wij hebben er niet zo heel veel mee. (thuis horen we dat juist vandaag Christiano Ronaldo geweest is om zijn eigen museum te openen!)
De Madeirenzers zijn maar wat trots op hun nationale held die de gouden bal gewonnen heeft.
De rotspunt aan het begin van het havencomplex trekt onze aandacht, het lijkt wel een soort van rovershol. Best grappig. We zijn door de catacomben van de rots naar buiten en boven gelopen. Er hangen, staan, en liggen allerlei snuisterijen. En heel veel katten. Boven op de rots heb je een prachtig uitzicht op de baai van Madeira. Mooie plek om even een kleine pauze te houden. Het is heerlijk weer. De zon schijnt niet al te fel, net warm genoeg om aangenaam buiten te kunnen zitten. Wat is dit toch leuk. Ik blijf foto’s maken. Een replica van een heel oud schip vaart voorbij. Superleuk om te zien.
Na de pauze op de rots lopen we door naar de super-de-luxe cruise schepen. Twee van die kanjers liggen aan de kade. Cruise gangers lopen af en aan. Wij vragen ons serieus af wat er nu leuk is aan vakantie vieren op zo’n varend dorp! Je krijgt welgeteld 1 dag de kans om de havenstad te bekijken. Wij zijn al 8 dagen in Funchal en zijn nog lang niet uitgekeken…..hoe erg moet het zijn om na 1 dag al weer weg te moeten? Ik besluit dat een cruise vakantie leuk is als ik echt niks anders leuks meer weet te verzinnen of als mijn benen me in de steek gaan laten. Kortom…..met mijn plannen om toch minstens 125 te worden, is de kans dat ik binnenkort een cruise ga maken wel erg klein. Ergens rond de 110 is het misschien eens tijd voor zo’n all-in vakantie. Tot die tijd regel ik het mooi zelf. Lekker met de benenwagen op pad. Dat bevalt me prima.
De schepen zijn echt ongelofelijk groot als je er zo dichtbij staat. Schilders staan met een roller de romp van het schip op te kalefateren. Bij de loopbrug staat een mannetje met een desinfecterend goedje te spuiten. Als bootgangers terug komen uit de stad moeten ze hun handen ophouden dan wordt er zo’n desinfecterend goedje op gespoten. Ze zijn blijkbaar erg bang voor het beruchte Noro virus op deze boten.
Fijn zo’n vakantie op een boot. Ik ben gek op varen maar als ik dit zo zie dan krijg ik toch echt mijn bedenkingen. Wat een gedoe allemaal.
Er is in de haven van alles te zien. De kade muur is helemaal beschilderd met allerlei logo’s van schepen die hier aangemeerd hebben. Leuk zo’n plaatjes boek op de muur.
De replica van het oude houten schip lag inmiddels ook aangemeerd in de haven, zo leuk om die ook van dichtbij te zien. Ook daar kan ik dan niet ophouden foto’s te maken.
We lopen verder met een grote boog nog verder door en langs het havencomplex. In het centrum van Funchal gaan we kijken of het restaurantje, waar we de afgelopen week een keer te laat waren voor het prato de dia, nu wel open is.
We hebben geluk. Het prato de dia is nog steeds Bitok, net als van de week. Ik heb er al veel over gehoord, maar heb werkelijk geen idee wat of het is. Schijnt heel lekker te zijn. Het is……een stukje mals rundvlees met een gebakken ei erop, patatjes, sla, tomaat, komkommer en een paar olijven. En dat voor € 5.00. Dat is nog eens lekker eten hoor.
Het is heel lang geleden dat ik frietjes gegeten heb. Ze smaken prima.
Na het eten gaan we uitbuiken in het stadpark en lopen we nog wat door de stad, de dag begint zachtjes op z’n eindje te lopen en langzaamaan wordt het tijd weer richting hotel te gaan. Halverwege die hopeloze drukke weg pakken we de bus naar het hotel. Hij zit weer stampvol.
Vandaag weer best veel gezien, mooie foto’s gemaakt. Al dat lopen maakt hongerig en aangezien de maaltijden in de restaurants prima zijn, maar de groenten ontbreken vullen we die gewoon aan op de hotelkamer. Daar heb ik nog een 5-sterren maaltijdsalade in elkaar geknutseld.
We genieten van een rustig avondje, maken nog een sigaren rondje en duiken daarna dromenland in.
Welterusten…..tot morgen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
