2014 0113 Madeira dag 1

Madeira
13 - 23 januari 2014

Dag 1, maandag 13 januari 2014

2 uur ’s nachts gaat de wekker! Pff wat een tijd! En dat op mijn eerste vakantie dag.
Mijn tas staat al gepakt en al in de startblokken. 14 kilo mag ik op mijn rug meezeulen. Alles beter dan een koffer.
2.45 uur rijdt onze taxi naar Schiphol voor. Met slaperige oogjes nemen we allen plaats.
Wat is het heerlijk rustig op de weg. 4 uur rijden we de parkeerplaats op Schiphol binnen, en kunnen we op zoek naar de vertrekhal.

Wat raar om midden in de nacht op een vliegveld rond te lopen. Het is net alsof ik figurant ben in een film. De wereld om mij heen lijkt gewoon zijn werk te doen. Mensen die in restaurants aan het werk zijn, de dames aan de incheckbalie, schoonmaakpersoneel, beveiliging. Alles is aanwezig en iedereen doet wat ie doen moet. Heel relaxed allemaal. Er wordt niet heel veel gezegd. Alleen het hoognodige wordt meegedeeld en dat was het dan. De koffer en rugzak zijn ingeleverd, nu eerst maar eens koffie, wie weet kom ook ik dan een beetje in de meer ik-ben-er-weer-bij-stand.

Na de koffie onze taxichauffeurs uitgezwaaid en op naar de securitycheck. We konden meteen door. Wel even de schoenen uit natuurlijk, die wandelhotemetoten aan mijn voeten geven altijd een probleem. Dus schoenen uit, riem af, en ……ja hoor, ik was goedgekeurd. Na het poortje mijn schoenen weer aangetrokken en mijn dagrugzakje gepakt. Wauw……ook deze kwam probleemloos door de controle, zit er werkelijk niks in wat niet mag? Goh, ik begin het te leren geloof ik. Vlucht nr. 5 en ik mag zo maar door…….Geen imbussleutels, scharen en andere gerij wat niet mag. Voel me best trots dat het zomaar oké is.

Vlak bij de deur naar de slurf vonden we een bankje om te wachten. Op de één of andere manier heb ik deze keer een raar soort van rust over me. Meestal word ik van het wachten verschrikkelijk ongedurig. Baal ik van alle regeltjes, dit mag wel en dat mag niet, lang wachten en naar het lijkt een hoop onnodig gezeur. Nu gaat de tijd best vlot. Zou het komen omdat we nu maar meteen doorgelopen zijn en die vervelende securitycheck al hebben gehad? Is het nieuwtje eraf en weet ik zelf nu beter wat er komen gaat? Ik weet het niet. Het is te vroeg om mezelf lastig te vallen met dit soort vragen. Het is zoals het is.

Het vliegteam is inmiddels al aangekomen en de slurf in verdwenen. Nu de dames stewardessen nog? Hun collega grondstewardessen werden ongeduldig en bleven maar kijken waar de ‘vliegende’ stewardessen bleven. Het was zeer duidelijk dat ze ‘not amused’ waren over hun veel te late inchecken. De rij passagiers die zich inmiddels gemeld hadden voor deze vlucht werd al maar langer en langer.
De grapjes over Transvertragia…..hoorde je hier en daar al zachtjes door de wachtende mensen gaan. Het was veel te vroeg om ons hierover op te winden. Niemand die er echt een probleem van maakte zo leek het. Toen we eenmaal de slurf in mochten ging het eigenlijk ineens allemaal best vlot. Doorlopen, zitten, riemen vast, instructies aanhoren, en …….eindelijk op weg naar Madeira.

Aangezien Madeira geografisch gezien in een andere tijdzone ligt komen we een uurtje eerder aan dan het op dat moment in Nederland is. Na een geslaagde vlucht en prima landing, die overigens op Madeira best spectaculair is. Het vliegtuig maakt boven zee een soort van halve schroef in de lucht om juist uit te komen voor de landingsbaan. Die landingsbaan is vanuit de lucht gezien een lange rechte streep vlak langs de kust. Tussen de bergen en de zee in. Het leek wel madurodam onder ons. Doordat het vliegtuig zo’n bizarre bocht maakte kon ik mooi Madeira zien liggen. Leuk al die huisjes, snelwegen, zwembaden, bergen, plantages, bossen enz. vanuit de lucht.

9.43 uur was de landing klaar en mochten we het vliegtuig verlaten. Op naar de bagageband. Daar kwamen al snel koffers en tassen voorbij rollen en was het wachten tot de onze erbij zaten. Ook dat verliep voorspoedig. Mijn rugzak van zijn flightbag ontdaan en op mijn rug gesjord en op naar het busje wat ons naar het hotel brengt.
Zo’n mooi klein 9 persoons busje. In het gidsje over Madeira had ik al gelezen dat de Madeirenzers beesten zijn achter het stuur, maar voor de rest wel te pruimen zijn.
De rit vanaf het vliegveld naar het hotel was mooi. Eerst een stukje snelweg en dan naar de hotels. We moesten eerst bij een hotel zijn waar we beiden zoiets van hadden. Pff….dit is wel erg in de middle of nowhere….blij dat we hier niet zitten.
Later nog een hotel in de stad Funchal zelf, dat lag meer centraal, en daarna naar ons hotel. Het ligt een eindje buiten het centrum. De weg naar het hotel toe loopt giga steil naar beneden. Gelukkig zijn de remmen van het busje in orde.

Ondanks het vroege tijdstip mogen we meteen gebruik maken van onze kamer.
Heerlijk. Lekker rustig opstarten, da’s een voordeel als je niet perse een kamer met zeezicht wilt blijkbaar. Het uitzicht wat we nu hebben is niet het aller fraaiste maar ik vind het prima hoor. We kijken op de berg uit en recht voor ons is een mooie groene heg. Weinig zon op het balkon. Ideaal voor als het zomers bloedje heet is, maar dat is nu gelukkig niet aan de orde. Het is zo’n 18 graden. Prima weer. Eerst maar de tas uitpakken, kamer inspectie, we hebben zelfs een keukentje, koffie zetten, op het balkon zitten, kaart lezen, omgeving verkennen, boodschappen halen en kijken waar we de komende 11 dagen in terecht komen.

Het is nu prachtig weer maar aan de boulevard te zien lijkt het erop dat het kort geleden hier flink gespookt heeft. Hele stukken van de baai zijn weggeslagen en afgesloten voor bezoekers. Het ziet er een beetje triest uit.
De wijk waar we zitten heet Lido. Het is dé hotelwijk van Funchal. Ondanks dat lijken de restaurant prijzen mee te vallen en we besluiten op een terrasje neer te strijken voor een biertje en een ijsje. Toppie, en dat midden in de winter. Het is voor het eerst van mijn leven dat ik in januari in het zonnetje in een ver land op een terrasje buiten kan zitten. Wat ben ik toch een bevoorrecht mens.
Ik inspecteer ter plekke de kaart maar eens die we van het hotel hebben meegekregen.
Het lijkt erop dat er hier in de buurt een levada loopt. Deze staat niet vermeld in mijn 50 wandelingen gidsje. Ik probeer te plaatsen waar ik deze zo snel zou kunnen oppakken.
Ik krijg het helaas niet voor elkaar deze te bereiken, het is ook eigenlijk wel een beetje te laat om nu zomaar ergens heen te gaan dwalen. Morgen maar een echte poging wagen. Alle wegen gaan hier steil de berg op of af. Er is weinig dat vlak is. Overal zit wel een hellingspercentage in. De chauffeurs hebben wel diep respect voor zebradpaden. Daar kun je met een gerust hart oversteken. Tot nu toe zie ik iedereen netjes op tijd stoppen voor de zebrapaden, voor de rest rijden ze als malloten, maar zebra’s zijn heilig hier.

Tijdens onze ontdekkingsreis door de Lido wijk hebben we een lokale eettent ontdekt met een prato de dia (dagmenu) voor een mooi prijsje. Niet de meest fraaie locatie, het is binnen in een winkelcentrum wat duidelijk betere tijden heeft gekend. Het eten smaakt goed, frietjes, vis en groenten. Het gaat er prima in zo voor de eerste dag. Leuk om nu het Portugees eens in het echt te horen. Best lastig om het meteen goed te kunnen verstaan. Gelukkig spreken ze ook prima Engels hier. De dame van de bediening heeft een tijdje in Nederland gewerkt, waar precies daar kwamen we niet achter, de plaatsnaam sprak ze zo beroerd uit dat we het na 3x vragen maar voor gezien hielden. Ergens aan de kust in elk geval zo leek het.
Ach het maakt ook niet uit. Ik vind het prachtig dat de mensen hier zo vriendelijk en praatgraag zijn. Heerlijk is dit. Een praatje hier een praatje daar. Genieten van alles wat op mijn pad komt.
Wat een heerlijke eerste vakantie dag zo.

Al die nieuwe ervaringen, indrukken, impulsen, akties en reacties eisten toch behoorlijk vroeg hun tol. We hebben maar een uurtje tijdverschil maar toch. Om 22.00 uur houd ik het echt voor gezien en vallen mijn oogjes toe. Lekker slapen en morgen weer een nieuwe lange lege dag voor ons in Funchal.
Welterusten.