2012 1105 3e dag

5 november 2012.

Gdansk.

8.30 uur. Na weer een heerlijke nacht schuiven we aan bij het ontbijt. Het is hier best rustig, ondanks dat we aan een drukke weg ‘wonen’. Je kunt wel merken dat het maandag is maar echt heel veel drukker dan zondag is het nu ook weer niet. Er rijden wat meer auto’s en het parkeerterrein voor het hotel staat iets voller maar voor de rest valt het met de drukte reuze mee.

Vandaag gaan we naar het kruis lopen net buiten de stad. Op de kaart en in de info blaadjes staat dat het een pittige klim naar boven is. Helaas zijn alle musea op maandag gesloten dus het Hevelius museum op de top van de berg kunnen we niet in. Jammer.
De klim naar de top blijkt reuze mee te vallen. Het is een stukje omhoog maar om nu te zeggen een pittige klim. Ach…..we zijn te veel verwend denk ik. Met 5 minuten waren we boven. Helaas, zou ik bijna zeggen, voor mij had het nog veel langer mogen duren.

We hadden er wel een prachtig uitzicht over de stad. Konden de highlights vanaf hier allemaal mooi zien. Maar wat nog veel leuker was, ik zag er geel witte markeringen. Mijn wandelhart sloeg ter plekke op hol. De paden op, de lanen in …..vooruit met flinke pas. Ik heb een half uurtje kunnen rekken maar toen was er ineens een splitsing.

Rechtsaf weer terug de stad in, of linksaf het grote ‘enge’ bos in. Je raadt het vast al….het werd helaas rechtsaf de stad in. Gdynia lag 30 km-ter verderop te wachten tot wij er met de trein zouden aankomen. Helaas volgt de rails van de SKM spoorlijn, de sprinter van Polen, niet de geel witte markeringen tussen de bomen door.
Deze sprinter is nog erger dan Veolia hier. Ouwe meuk. Museum waardig. 14 keer stoppen op 30 km-ter rijden. Op zich wel een belevenis hoor, maar als ik had kunnen kiezen had ik Gdynia gelaten voor wat het was en lekker het bos in gegaan.
Het traject met de trein was niet de mooiste rit. Veel ouwe troep langs het traject, ook wel veel stukken waar flink aan de infrastructuur en de gebouwen werd gewerkt. Maar voor de rest niet echt iets waar je blij van werd.
Zitten en wachten tot je er bent.

Gdynia zelf was een oude stad met een hele grote markt. Zoiets als Beverwijk. Allemaal kraampjes met troep en vreetwaren. Als ik daar tussendoor loop en na ga denken dan flitst er door mij heen….. hellup……wat doe ik in hemelsnaam hier? Wie bedenkt er nu dat ik dit leuk moet vinden? Waar is hier de nooduitgang? denk ik dan. Wie verlost mij hier?
Waar zijn de geel/witte markeringen en de bomen, de gekleurde bladeren? Het dikke bladertapijt waar je zo heerlijk doorheen kunt sloffen? De vogeltjes die af en aan vliegen om hun winterhuisje klaar te maken? Het mooie schermerlicht door de bomen? De frisse wind door mijn haren? De heerlijke kruidige herfstboslucht?
Niks van dat alles……fruit, groentes, mode uit het jaar 1900, huishoudplastic en veel te veel vreetkraampjes. Grrr…..

Aangezien we op de weg van het station naar de markt een folder met kortingsbonnetjes in de hand gedrukt gekregen hadden en het weer bijna 15.00 uur was…….begon de inwendige mens weer van zich te laten horen en……..was het SubWay tijd.
Tijd voor weer een soort van broodje kebab. Met een kortingsbon smaakt ie blijkbaar nog lekkerder. Ik was nog nooit bij de SubWay geweest en wilde eigenlijk direct rechtsomkeert maken toen ik binnenstapte. Wat een weeïge lucht hangt daar binnen zeg. Niet echt een eetlust bevorderende lucht in elk geval. Als je even binnen bent gaat het wel overigens, maar de eerste indruk is niet de beste hier.
Het broodje smaakte gelukkig prima en daarna in een andere tent nog een lekkere bak koffie gedronken. Gdynia hadden we inmiddels wel gezien.

Weer de trein in en in omgekeerde volgorde weer de 14 haltes genomen. Net een hondje wat iets te vaak moet piesen. Terug in Gdansk eerst maar even bij het hotel geweest en even koffie gedronken. Daarna maar weer de stad in want om nu weer een maaltijd over te slaan was ook niet echt handig. 2 dagen leven op 2 broodjes is mij iets te weinig. Daar word ik niet echt vrolijk van. De oude stad van Gdansk heeft voor mij geen geheimen meer kan er nu blindelings doorheen lopen zonder te verdwalen.
In een tentje met allemaal nummerplaten van auto’s hebben we ons tegoed gedaan aan een heerlijke pizza. Eigenlijk wel jammer dat echt Pools eten niet op het menu heeft gestaan.

Terugkijkend op deze dag blijf ik het jammer vinden dat rechtsaf de stad in en naar Gdynia, het oorspronkelijke plan, uitgevoerd is. Wat had ik graag de wit/ gele markeringen gevolgd en me laten verrassen waar ik uit zou komen? Helaas ik zal het nooit weten.
Want morgen gaan we al weer terug naar Nederland.

Eerst maar afrekenen in het hotel. Dat ging niet echt van een leien dakje. Blijkbaar is de elektronische manier van betalen daar nog niet zo ingeburgerd als hier in Nederland.
Of het nu kwam omdat het al laat op de avond was of dat er iets anders aan de hand was, het lukte niet om met de betaalkaart af te rekenen. Gelukkig deed de man achter de balie niet echt moeilijk. Mijn gegevens hadden ze toch en het zou wel in orde komen verzekerde hij mij.
Best eng vond ik, gelukkig is het achteraf toch goed gekomen.( In Nederland direct bij de bank navraag gaan doen en bleek het toch wel gelukt te zijn het af te schrijven. Pff…..)

Het laatste nachtje Gdansk is aangebroken.
Morgen weer heel vroeg op. Om 7.28 uur moeten we de bus hebben naar het vliegveld.
Slaap lekker…..

Anita