2012 0622 Leipzig

Leipzig

22 juni 2012.

Dag 6

7.57 uur. Onze 2e dag in het Ramada Hotel in Halle is begonnen. Heerlijk geslapen en kalmpjes aan begeven we ons naar de ontbijtzaal.
Vandaag staat een bezoek aan Leipzig op het programma van mijn lief.
De dag van het stedenbezoek aan Halle zit me eigenlijk nog iets te vers in het geheugen om nu alweer een stad te gaan bezoeken. Ik doe nog een poging hem op de fiets naar Leipzig te laten gaan, maar de fietszender bij mij lief heeft vandaag geen ontvangst. Jammer.
Dus pakken we na het ontbijt de auto en gaan naar Leipzig.

Het is stralend mooi weer en de tom tom brengt ons al snel naar de 34 km verderop gelegen stad. De omgeving is hier vrij vlak. Het had zalig geweest om dit op de fiets te mogen doen. Maar helaas, daar moet ik maar niet al te veel over nadenken en me overgeven aan een citydag. Heb mezelf vandaag dan ook bewust niet in mijn wandelkledij gehesen maar gewoon lekker een rok aan gedaan en nette schoenen. Wie weet helpt het om uit de wandelmodus te komen! Want dat er weinig van echt wandelen komt deze vakantie dat is wel duidelijk. Ik mag al heel blij zijn met de 8,5 km die we in Olsberg op de berg gelopen hebben. Ik vrees dat het hierbij gaat blijven deze dagen.
Het is een beetje slikken of stikken…..2 kapteins op een vakantie schip gaat niet goed.
De wandelmodus maar uitgeschakeld, kost wel wat moeite eerlijk gezegd, en de citytrip modus ingeschakeld. Nu geef ik me natuurlijk niet zomaar gewonnen dus op het zoveelste bankje in Leipzig krijgt mijn lief ze nog eens fijntjes onder zijn neus gewreven.

Leipzig zelf is een prachtige stad. Een stad van kolossale, monumentale gebouwen, vol met terrasjes, fonteinen, oude en nieuwe gebouwen. Genoeg te kijken en te fotograferen. De dag hier doorbrengen is niet echt een probleem. Bij de plaatselijke lidl koop ik een paar broodjes om die in een park op te eten.

Gelukkig telt Leipzig minstens 357 bankjes en kun je elk half uur wel 3 kwartier! op een bankje neerstrijken om uit te rusten en mensen te kijken. Op bankje 234 hebben we bedacht dat ik een boek ga schrijven over alle bankjes die we inmiddels in verschillende steden hebben uitgeprobeerd! Een soort lonely planet gids voor bankjes! Je kunt ze maar nodig hebben in een grote stad tijdens je city trip en waar moet een bankje aan voldoen. Daar kun je echt dagen over discussiëren……..
Inmiddels heb ik genoeg stof om er een boek over te kunnen schrijven. Hihi…..

Tijdens onze rondwandeling kwamen we langs één of ander enorm groot protserig gebouw waarvan we dachten dat het een soort van museum was. Bleek het het gerechtsgebouw te zijn. Daar mochten we wel even binnen kijken van de beveiliger. Best grappig om daar even rond te neuzen. Zo’n gerechtszaal is toch niet iets waar je dagelijks komt gelukkig.
Maf sfeertje hangt er in zo’n zaal. Je ziet het wel op het journaal maar om het zo in het echie te zien is toch apart. Zelfs de kleding die de rechters dan dragen hing er tentoongesteld. Heel apart. Statig en tegelijkertijd een compleet andere wereld. Mijn lief zit onmiddellijk in de gerechtsmodus en verteld 100 uit over hoe het er aan toe gaat tijdens processen en rechtszaken. Hij is in zijn element.
Helemaal toen we later ook nog een beeltenis van Karl Marx tegenkwamen. Lenin, Marx en consorten…laat hem daarover vertellen en je hebt geen kind meer aan hem. Als er dan ook nog genoeg oude DDR gebouwen, lantarenpalen, straat keitjes enz. zijn pad kruisen dan is het helemaal goed. Lekker blijven hangen in het oude DDR, uren kunnen we hierover zitten bomen. Er is niemand van de jongere generatie Duitsers die nog enige sympathie voor zijn denkbeeld op kan brengen volgens mij. Zij leven in het heden en niet meer in wat is geweest!
En gelijk hebben ze, het verleden is geweest de toekomst ligt nog voor ze open en die is al lastig genoeg met alle problemen die er op dit moment in Europa zijn.
Voor mijn lief is het oude DDR een spannend jongensboek waar hij maar al te graag als een soort van figurant in meegedaan had. Gelukkig kunnen we de geschiedenis niet veranderen en moeten we de toekomst aan de politiek overlaten.
Onder het genot van een pilsje op een terras, of een super goedkope maaltijd van de lidl op bankje 267 in stad 320 kun je best proberen alle problemen in de wereld op te lossen maar uiteindelijk ben je zelf niet degene die dat gaat doen. Pff….wat kosten al die discussies mij toch enorm veel energie!
En wat zonde dat Leipzig hierdoor eigenlijk niet de aandacht krijgt die het verdiend!

Om achter deuren te kijken waarvoor je entree moet betalen komt niet in zijn woordenboek voor. Bach en Händel zijn leuk om op de foto te zetten maar voor de rest de moeite van het bekijken niet waard. Terwijl ze beiden wel een prominente plaats in Leipzig en de muziekwereld innemen.
Hierin verschillen mijn lief en ik wel heel veel en is het lastig om op 1 lijn te komen.
Want Bach en Händel v.s. Marx en Lenin zijn toch werelden op zich. En als je muziek kennis niet verder reikt dan fusion en jazz dan zijn Bach en Händel natuurlijk niet de ‘jongens van Jan de Wit’ waar je je dan in wilt en kunt verdiepen.

Uiteindelijk gaan we na een lange dag Leipzig terug naar de auto en besluiten we niet over de autobahn maar binnendoor terug te rijden. Het duurt even voor we Leipzig uit zijn op weg naar Mersberg. Maar als we dan de juiste weg hebben gevonden is het best leuk rijden hier. Het is net noord Nederland. Vrij vlak, vooral weilanden, koeien en af en toe een boerderij. Bij de plaatsen industrie. Als we net de plaats Mersberg inrijden zien we direct een Döner zaakje.
Daar besluiten we wat te gaan eten.
Mijn lief neemt een Döner schotel en ik een heerlijke pizza. Heb al dagen zin in een pizza en eindelijk komt het er nu een keertje van. Top!

Het is nog steeds warm als we na het eten weer in de auto stappen. Het laatste stukje naar Peissen / Halle verloopt voorspoedig. We komen via vreselijke oude DDR wegen met kinderkopjes, het is maar goed dat alles in de auto goed vastgesleuteld zit, terug bij het hotel.
Mijn lief helemaal gelukkig dat ie nog genoeg oude DDR meuk heeft kunnen spotten onderweg. Het is grappig om te zien hoe hij helemaal blij wordt van een oude vervallen fabriek, een oude DDR weg, net een kind in de Bart Smit die niet weet wat ie kiezen moet.

Wat zou het fijn zijn als hij eens een heel klein beetje kon invoelen dat ik datzelfde gevoel heb als ik ‘s morgens vroeg de eerste zonnestralen op mijn gezicht voel, de wind door mijn haren voel gaan als ik boven op een berg sta te genieten van het uitzicht, een dag gelopen heb, een berg opgeklommen ben en afgedaald heb. Of op de fiets de omgeving op me in laat werken. Geniet van het langzame tempo van het veranderen van het landschap.

Morgen hebben we alweer een inpak en reisdag. Gelukkig deze keer maar 160 km.
We gaan naar de Harz! De Harzerhexenstieg ligt daar voor mij binnen handbereik……maar of ik er daadwerkelijk enige voetstap op zal zetten? Ik vrees dat ik mijn wens nog een jaartje in de koelkast moet zetten. Maar gelukkig ligt de Harzerhexenstieg er volgend jaar ook nog. Die loopt niet weg……

Vanavond lekker op tijd naar bed, dromen over wat is geweest en wat nog moet komen.
Zouden mijn dromen uit mogen komen……….?
Welterusten.

Anita