2011 1013 7e dag Macedonia - Bitola

Macedonië
7 – 14 oktober 2011.

13 oktober
Donderdagochtend, op tijd opgestaan, ontbijten en wegwezen!
Gisteren hebben we besloten vandaag naar Bitola te gaan. Samen met ‘de rechter’ pakken we de bus naar het grote busstation in Ohrid.
Enige dagen geleden hadden we al wat voorwerk gedaan. Er blijkt een bus naar Bitola te gaan. Het is de bus naar Skopje die via Bitola rijdt.
Dus eerst maar eens op zoek naar iemand die daar Engels spreekt want de dame van het kaartjesverkoopkantoor heeft nog niet veel woorden over de grens geleerd.

We stapten de bus uit en werden direct aangesproken door een taxi cowboy. Op de één of andere manier hadden wij op ons voorhoofd staan dat we naar Bitola wilden. Hij vroeg namelijk direct. Bitola?
Na even een praatje gemaakt te hebben met hem en overleg met ons drietjes besloten we de taxi naar Bitola te nemen. Dit aanbod was namelijk wel erg gemakkelijk.
Voor 500 denar p.p. zou hij ons naar Bitola brengen en wachten en ons dan ook nog weer terug naar Ohrid brengen. Ongelofelijk dat het voor dat bedrag kan. Het was een rit van 75 km enkele reis. En dan ook nog al die uren wachten waarin hij niks kon doen, dus ook geen opbrengsten had.
Wel moest er op de heenweg een dame mee tot halverwege de rit. Ze moest in haar eentje 950 denar afrekenen voor 40 km-ters! Ik begin inmiddels door te krijgen hoe het hier werkt met de taxi cowboys. Sjoemelaars van de bovenste plank. En reken maar dat hij aan onze 1500 denars ook nog overhoudt!

Om 12 uur waren we in Bitola. Op stap met 2 mannen in een vreemde stad. Volgens de chauffeur was het 1 lange winkelstraat die de moeite waard was. En laat ik daar nu net vreselijk de pest aan hebben! Winkelstraten…..die zijn er overal, maar laat mij alsjeblieft lekker in mijn wandelkloffie, met rugzak en comfortabele schoenen de natuur in trekken of op zijn minst de minder geplaveide wegen gaan bewandelen. Hier is toch niks aan!
Op het eerste het beste terras vielen beiden heren in een stoel en laafden zich aan de koffie.
Wat doe ik hier! Best leuk hoor om die discussies aan te horen, mensen te begluren en te kijken hoe iedereen door zo’n straat flaneert. Maar na een half uurtje heb ik het dan toch echt wel gezien. Ik wil zo graag wat van de stad zien!
Gelukkig kwam het er uiteindelijk toch nog van om van de gebaande paden af te wijken. We zijn nog door een leuk park gelopen en een wijk in die minder af was. Tjonge een enorm verschil met de hoofdstraat. Wat een tegenstellingen.
Heerlijk om op die manier door eens stad te dwalen, gewoon niet weten waar je uitkomt, genieten van mooie dingen die je tegenkomt. We kwamen bij een prachtige kerk, die deze keer nu eens gratis toegankelijk was. Er stonden wel allerlei icoontjes op de deur van wat niet mocht, geen foto’s maken, dames niet in een lange broek, geen badkleding, en je mocht er niet praten, maar je mocht er gelukkig wel in.
We hebben ons echt lopen vergapen aan alle pracht en praal. De bling bling kon niet op. Alles verguld en voorzien van enorme iconen. Prachtig allemaal.
Dit zijn de pareltjes van zo’n dag.
Dan is het nutteloos zitten op het terrasje gauw vergeten.

We kwamen op onze struintocht door Bitola ook nog een garage bedrijfje tegen. Geweldig om te zien. Een hok van misschien 3 bij 5 meter, met een smeerput. De gagareschuifdeur moest (uiteraard!) openstaan om er een auto in te kunnen rijden en dan kon vervolgens de deur niet meer dicht. Via een trapje achter in het lokaal kon de automonteur dan onder de auto kruipen en zijn werkzaamheden verrichten. Een garage uit een museum zouden wij denken, maar daar werkelijkheid en nog in gebruik ook!

Omdat op een gegeven moment ook de inwendige mens van zich liet horen zijn we een plaatselijk restaurantje in gedoken. Een soort van pizzeria. We hebben er voor een habbekrats heerlijk gegeten. Een dubbelgeslagen pizza. Echt super. Daarna hebben we onze wandeling voortgezet en bleken we in een veel leuker gedeelte van Bitola te zijn aanbeland. Jammer dat we dit niet eerder ontdekten! Het was net een soort van openlucht museum. Kleine straatjes, een gracht, winkeltjes die uit een ver verleden lijken te komen. Maar dit alles was gewoon werkelijkheid. Wat ontzettend jammer dat we hier niet direct op gewezen zijn, dit is wat we zo graag willen zien!
Helaas zat onze tijd er bijna op want de taxi chauffeur zou ons om 16.00 uur ophalen, en dan moet je je natuurlijk zelf ook aan de afspraak houden. Dus mooi op tijd stonden wij op de afgesproken plek.
Maar ook in Macedonia kennen ze een Edes kwartiertje…..wat uiteindelijk nog wel iets langer duurde want er moest nog weer een vriend van de chauffeur mee terug naar Ohrid incl. een kapotte fiets. De vriend sprak helaas geen woord Engels of Duits maar vertelde wel van alles, de chauffeur deed een beetje zijn best om de boel te vertalen. Maar lang niet werd vertaald natuurlijk. En mijn Macedonisch is in 1 week tijd niet op een niveau dat ik zo’n conversatie kan volgen. Wat een moeilijke taal zeg!

Ondanks dat ik mijn verlangen naar een lange wandeltocht in de natuur op een laag pitje heb moeten zetten heb ik toch een geweldige dag in Bitola gehad. Ik ben er inmiddels wel achter dat lange wandeltochten en mijn lief niet een combi is die snel tot het heden zal behoren. Jammer genoeg! Die bomen zeggen ook zo verrekte weinig terug tegen hem. Hij moet in discussie kunnen gaan, stilte daar kan hij slecht tegen. Hij wil graag een weerwoord en zeker het laatste woord hebben! Maar wie weet……

Terug in Ohrid bleek onze chauffeur niet bereid naar Pestani te rijden. Ja dat wilde hij wel maar daar rekende hij dan een vorstelijk bedrag voor en daar trapten wij natuurlijk niet in.
Gelukkig regelde hij nog wel een andere chauffeur voor ons die ons voor 50 denar p.p. naar Pestani wilde rijden. Zo was het dus nog eind goed al goed.

We zijn weer gaan eten in ons favoriete restaurantje. En nog even wezen betalen bij het restaurant van de eerste avond, daar hadden we wat gedronken maar nog niet afgerekend.
Samen met, de rechter, daar nog even een afzakkertje genomen om daarna moe en voldaan ons bed in te duiken.
Onze laatste nacht in Macedonia……ik kijk nu al terug op een geweldige week.
De laatste dag zal daar niet heel veel meer aan kunnen verpesten denk ik.

Lekker slapen en morgen gezond weer op.