2011 1012 6e dag Macedonia - Trpejca

Macedonië
7 – 14 oktober 2011.

12 oktober
Woensdagochtend, vandaag gaan we varen!
Een mede hotelgast heeft voor ons geregeld dat we mee kunnen met een tochtje over het meer. Een programma is er niet echt.
Dus we wachten lekker af en zien wel hoe of de dag gaat verlopen. Er schijnt afgesproken te zijn naar het watermuseum te gaan en dan bij de vrouw van de schipper thuis te gaan eten.
Alleen….heb ik er zo mijn bedenkingen bij.
Er lopen hier namelijk 2 schippers rond die tochtjes over het meer aanbieden. En wat ik zo gehoord heb is de tocht bij de schipper thuis bij de andere schipper als waar wij nu een afspraak mee hebben. Doet er verder niet toe, we zien wel hoe of het gaat lopen.

Met nog 8 andere deelnemers wachten we op het terras. Precies om 10 uur komt er een bootje aanvaren. Oeps….moeten we daar met zijn allen in? Dat wordt nog proppen?
Uiteindelijk blijkt het allemaal best te passen. De schipper heet Naum en blijkt zijn ‘vriend’ te vervangen omdat die plotseling iets anders te doen had. Jaja……
Mijn voorgevoel dat het allemaal niet helemaal klopte blijkt juist te zijn geweest.

Ons gezelschap was oké. Eén dame was wel heel erg bang in het bootje. We waren met een leuke groep en de grapjes over en weer maakten de sfeer gezellig en ontspannen.
De tocht over het meer was echt super. Rustig varend langs de kant konden we genieten van het zonnetje, de aalscholvers, de visjes en de natuur. Wat een geweldige ervaring. Gisteren met de grote boot over het meer en nu met zo’n klein bootje. Eigenlijk is dit nog veel leuker.

We vaarden langs een klein dorpje en schipper Naum riep iets in het Macedonish naar iemand aan de kant. Even later zei hij dat we eerst naar een heel oud klooster zouden varen wat alleen per boot bereikbaar is. Het kerkje staat iets voorbij het dorpje Trpecja. Er was een kleine aanlegsteiger en voorzichtig klommen we uit het bootje. Het kerkje is in 1364 gebouwd en niet meer in gebruik. Door een raampje konden we wel nog net een glimp opvangen van een mooie fresco. Er stonden wel steigers en allerlei materiaal binnen, blijkbaar is er wel de intentie om het op te knappen, of een poging daartoe te doen.

We zijn een klein half uurtje op deze plek gebleven. Even genieten van de rust en het uitzicht.
De grote boot vanaf Ohrid kwam ook langs zij varen, zo kregen we gratis en voor niks de uitleg over het klooster nog even mee.

Na deze onderbreking zijn we terug gevaren naar waar de afspraken over komen eten over het water naar elkaar toe waren geschreeuwd. Het bleek een klein restaurantje te zijn van, uiteraard, een bevriende landgenoot van onze schipper. Het is allemaal zo lekker doorzichtig.
Prachtig om te zien dat ze zo in elkaars onderhoud voorzien. We hebben er eerst koffie gedronken en direct daarna afgesproken er ook te blijven lunchen.
Tijdens het klaarmaken van de lunch hebben we even een kleine wandeling door het dorpje gemaakt. Dit dorpje is stijl tegen de rots gebouwd. Het zijn allemaal kleine straatjes, trapjes, steegjes. Geweldig om te zien. Je loopt als het ware rond in een puzzel. Een heerlijk gevoel.
Ineens was nog weer een kerkje te bekijken. Helaas niet open zodat het bleef bij een rondje om de kerk. En daarna heerlijk in het zonnetje gezeten op de trapjes bij het kerkhof.
Daarna weer met het hele gezelschap terug naar het restaurant waar inmiddels onze lunch bijna klaar was.
We hebben er heerlijk gegeten. Het was meer een diner dan een lunch. Pff. We zaten er zo vol van. Jammer dat we voor vanavond eten gereserveerd hebben in Pestani zeg. Dat hadden we ons eigenlijk wel kunnen besparen. Maar afspraak is afspraak dus ik vind dat we die wel na moeten komen. Gewoon nog een klein plekje overhouden voor de Musaka dus.

De terugtocht verliep geheel vlekkeloos, we zijn weer langs het watermuseum gevaren. Ik zou er graag naar toe lopen vanaf het hotel. Kan nooit heel ver zijn volgens mij, maar ik krijg mijn schat niet zo ver dat ie zo’n tocht wil ondernemen helaas. Terwijl ik niks liever zou doen.
Jammer maar och wie weet komt het er ooit nog eens van dat de liefde voor het wandelen ook hem aansteekt.
Na de vaartocht zijn we neergestreken op de boulevard bij het hotel waar we weer van de prachtige ondergaande zon hebben zitten te genieten.
We treffen het zo ontzettend met het weer hier. Het is gewoon super.

Iets later dan gebruikelijk zijn we toch maar naar de Musaka gegaan. Het was nog een hele uitdaging dit op de lunch van vanmiddag te gooien. Maar het is gelukt!
We zijn hier de rest van de avond lekker blijven zitten. We praten moeiteloos hele dagen aan elkaar vast. Heerlijk om een klankbord te hebben. Je gedachten te kunnen uiten en dingen uit te kunnen spreken. Wat een luxe!

Veel te laat zijn we ons bed ingedoken. Morgen moeten we toch weer op tijd op want we hebben afgesproken samen met onze mede hotelgast, de advocaat / rechter zoals hij hier genoemd wordt, naar Bitola te gaan.

Welterusten, droom zacht.
Morgen weer een nieuwe dag.