2011 1008 2e dag Pestani - Ohrid

Macedonië
7 – 14 oktober 2011.

8 oktober….
Zaterdagochtend 7.02 uur wakker!
Heerlijk geslapen. Maar voor de vakantie is 7.02 uur toch wel heel erg vroeg. De tijden dat ik dan de hardloopschoenen aantrok en letterlijk wegholde zijn voorbij.
Ik draaide me nog maar eens om en ben warempel weer gewoon in slaap gedommeld.
8.45 uur herkansing om de dag te beginnen. Douchen, aankleden en op naar de ontbijtzaal.

Het ontbijtbuffet was prima verzorgd. Koffie, thee, jus, melk, joghurt, muesli, jam, kaas, ham, kipfilet, mozarella kaas, smeerkaas, paté, honing, boter, bolletjes, witte en bruine sneetjes brood, geklutste eieren, gekookte eieren, worstjes, appels, en sinasappels. Kortom wie hier met een lege maag de deur uit wilde gaan was niet slim bezig zeg maar. Je kon je tonnetje rond eten voor de hele dag bij wijze van spreken.
Het appeltje namen we op slinkse wijze mee om die later op de dag te verorberen.

Er lijken hier alleen maar Nederlanders in het hotel te verblijven. Leuk om zo eens de zaal rond te kijken wat voor vlees er in de kuip zit. Het lijkt van alles wat. 40-tigers, 50-tigers, en 60+. En een verdwaalde 30-tiger. Meestal duo’s, soms een alleen reiziger en een paar gezinnen. Zo te zien zijn ze van allerlei pluimage. Heerlijk om dat zo van een afstandje te bestuderen.

Na het ontbijt hebben we heel even op het balkon zitten te genieten van het mooie uitzicht over het meer. Het weer is inmiddels weer redelijk opgeklaard. Het regende toen we uit bed kwamen. Maar nu lijkt het er weer beter op te worden. 10.45 uur gaat de bus naar Ohrid. (spreek uit: Oggriet)
In het boekje wat we konden lenen hadden we gelezen dat er ontzettend veel te zien en te bewonderen valt in Ohrid.

De rit met de bus was maar kort, 15 minuutjes en je bent er al. We waren niet de enige uit het hotel die dit plan hadden. Dus het kleine busje was goed gevuld. De weergoden waren ons helaas niet zo heel erg goed gezind maar om nu de hele dag in het hotel te gaan zitten daar hadden we ook geen zin in.
Eerst maar eens over de markt wandelen, winkeltjes bekijken, geld pinnen en verder gewoon de stad verkennen.
Ohrid is een behoorlijk grote stad met een mooi oud centrum en een prachtig havengedeelte.
Omdat het seizoen al behoorlijk over is liggen er helaas niet veel boten en bootjes meer, op de kade’s liggen nog een aantal kleurrijke roeiboten. Je kunt je voorstellen dat het in het zomerseizoen hier een bonte bende van boten en bootjes is. Lijkt me geweldig om dat te zien.
Onderweg naar het havengedeelte heb ik eerst even geld gepind. Want ja…..zonder centjes kom je niet zo heel erg ver in je vakantie.

Inmiddels kwam de regen met bakken de lucht uit zetten. De paraplu die we gekocht hadden bood ook niet erg veel bescherming dus…..werd het tijd voor andere maatregelen. Koffie op een verwarmd terrasje. Dat hadden we al gauw gevonden en terwijl ik ga zitten bedenk ik opeens dat ik mij niet kan herinneren dat ik mijn bankpasje heb terug gestopt daar waar het hoorde. Controle……oeps……nee toch!!! Bankpas weg! Hellup. Ik snelde weg naar de bank waar ik gepind had. In de automaat gekeken…..weg! Dan maar naar binnen. In mijn allerbeste Engels, met het hart in de keel kloppend, heb ik uitgelegd wat er aan de hand was. De man die mij aanhoorde vroeg of ik mijn paspoort bij me had. Grr…nee die ligt in het hotel. ID kaart dan misschien? Ja, gelukkig die had ik wel. Hij kijkt en trekt een laatje open en pakt er mijn pasje uit……! Pfff…….wat een opluchting….ik kon de man wel zoenen. Heb hem uitvoerig bedankt en ben snel weer terug gegaan naar het terras.
Wat een stomme zet om die pas te vergeten. Mijn ‘reisleider’ zat te foeteren dat ik ook beter op moest letten want in het buitenland werken die apparaten anders. Mooie reisleider ben jij, als je het zo goed weet, waarom heb je me dan niet gewaarschuwd! Tja……

Daar op het terrasje heb ik toch maar mooi zitten te bedenken dat het nu maar afgelopen moet zijn met het ‘op-mijn-tenen-lopen’. Juist omdat ik alles zo perfect wil doen gaan er dingen fout. Dus……dacht ik……vanaf nu neem je me maar mooi zoals ik ben en ga ik doen wat ik wil want anders wordt mijn beste eigenschap mijn grootste valkuil! En dat is wel het laatste wat ik wil.

Na de koffie zijn we het oude stadsgedeelte van Ohrid ingelopen. Een prachtig decor, oude straatjes, villa stoeprand. Kriskras door, op en over elkaar gebouwde huizen en huisjes. De straatjes zijn zo smal dat als er een auto door wil dat iedereen zich plat moet drukken tegen de muur om de auto te laten passeren. Alles gaat daar in goede harmonie. De automobilisten wachten netjes tot ze de ruimte krijgen en passeren stapvoets. Geen getoeter, geen scheldkanonnades. Heel wonderlijk om dat zo mee te maken.
Het was flink klimmen in het oude gedeelte. Alles is tegen de berg aangebouwd.
Al snel kwamen we op een binnenplein bij het klooster van St. Sophia.

Het klooster van St. Sophia heeft een zeer rijk verleden. Het is een kerk met een rijk Grieks-Orthodox verleden. De kerk is gebouwd op de fundering van een vroeg Christelijke kerk. Aartsbisschop Leo (1037-1056) heeft deze kerk gebouwd. Het was indertijd de grootste in zijn soort. Met de komst van de Turken is kerk veranderd in een Moskee. Ze hebben de kerk van alle pracht en praal ontdaan. De muren met een dikke laag pleisterwerk onder gesmeerd zodat er van de mooie fresco’s niets meer te zien was.
In latere eeuwen is men tot de conclusie gekomen dat het toch wel zonde was om alles zo te vernietigen en is men begonnen met de restauratie. Men doet heel erg zijn best om de kerk weer die allure te geven die hij behoort te hebben.
Maar er is nog een lange weg te gaan, en zoals altijd……..is er een chronisch geldgebrek.
Ik heb een mooi tijdje in de kerk gezeten en het hele verhaal aangehoord dat een groep Japanners voorgeschoteld kreeg. Grappig om te horen en te zien hoe het er bij hen aan toe gaat. De meeste mensen van de groep verstonden blijkbaar ook het Engels niet. De leider van hun liep met een dicteerapparaatje de Engelse tekst van de hostess in het Japans in te spreken.
Blijkbaar kijken ze ’s avonds in het hotel de foto’s die zo onophoudelijk lopen te maken en krijgen ze daarbij dan de tekst en uitleg. Apart volk.

In het kerkje had ik bedacht dat we weg moesten bij alle terrasjes vandaan, want dat zou betekenen dat we meer terrasjes zouden bezoeken vandaag dan de mooie cultuurhistorische pareltjes van de stad. En daar was ik nou juist voor naar Makedonia gegaan. Terrasje hebben we thuis ook genoeg toch? Dus……op naar de mooie bezienswaardigheden. De bordjes in de stad staan dan wel in het Cyrillisch schrift en hebben voor ons meer weg van een soort raad-je-plaatje dan dat je er iets van kunt maken. Alhoewel ik vanuit mij gedane huiswerk al wel dingen begon te herkennen. Dus………op mijn gevoel en een klein beetje verstand van de plattegrond in mijn hoofd ben ik gaan lopen daar naar waar ik dacht wel weer één van de mooie dingen tegen te komen. Ineens was er een leuk paadje tegen een flinke helling op…..uitdaging dacht ik……En…..ja hoor achter de heuvel lagen de opgravingen en de kerk (tempel) van St. Kliment of Ohrid. Deze kerk is na 530 jaar opnieuw opgebouwd en is in 2002 gewijd. St. Kliment of Ohrid is de eerste Slavische Bisschop en de bedenker / maker van de Macedonische Orthodoxe kerk. In het havengebied staat een groot standbeeld ter nagedachtenis aan hem.

Nadat we ook de opgravingen bekeken hebben zijn we doorgelopen en hebben ons een weg gezocht naar het fort van St. Samuel. Dit fort is beeldbepalend voor Ohrid. Je kunt het niet missen, maar om er te komen moet je behoorlijk klimmen. Het leek ons leuk om er eerst omheen te lopen voor we naar binnen zouden gaan. Het bleef maar regenen maar dat mocht de pret niet drukken. Wij door het hoge gras, de struiken en de troep een rondje om het fort proberen te maken. Het was echt ploeteren. We wisten toen nog niet dat het hele bouwwerk 3 km lang is en de muren 16 meter hoog zijn. Dat er 18 torens zijn en oorspronkelijk 4 toegangen (nu nog 1).
Ploeteren dus. Maar op een gegeven moment moesten we toch opgeven. De helling werd zo steil dat het niet meer verantwoord was om verder te gaan. Dan maar terug. Bij de ingang entree betaald en het fort binnengegaan. Heel veel traptreden hebben we daar beklommen. Uiteindelijk ook boven op de muur gestaan en een prachtig uitzicht over de haven, de bergen, de stad, en het meer gezien. Jammer van het weer, maar toch was het genieten.
Binnen in de ruïne van het fort zagen we dat we er nog lang niet waren met onze omloop om het fort. Dat was toch blijkbaar iets te voorbarig gedacht van ons. Hihi……

Hierna zijn we naar de St. Jovan Kaneo kerk gewandeld. Hier was niet zoveel te zien, want de kerk stond volledig in de steigers.
Van hieruit toch maar weer naar de nieuwe binnenstad gegaan met de terrasjes en restaurants.
De inwendige mens begon aandacht te vragen.

Bij een lokaal restaurantje hebben we cevapici gegeten. We hadden kebab besteld maar kregen duidelijk iets anders. Jammer. Dit was wel goed te eten maar erg vet. Een soort gehaktrolletjes zeg maar. Dit had duidelijk niet onze voorkeur. Maar goed. Het was te eten en het was er warm en droog. Daar waren we inmiddels wel aan toe.
Na het eten nog een laatste rondje door Ohrid en de bus naar het hotel gepakt.

In het hotel hebben we nog even op de kamer wat gedronken, we hadden wijn ingekocht en Makedonische snoep en pepsels. Een waxine lichtje erbij voor wat sfeer en zo kwam de nacht zachtjes dichterbij.

Redelijk op tijd zijn we gaan slapen, want morgenochtend worden we om 6.45 uur verwacht in de lobby van het hotel.

Slaap lekker
Dobre noche…..(of zoiets)