2011 0514 Dag 9 Jena - Buchenwald- Weimar
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
14 Mei 2011 | Duitsland, Berlijn
Reisverslag vakantie DDR
6 tot 15 mei 2011.
Dag 9
Jena – Buchenwald
14 mei 2011.
Goeiemorgen…..toch nog goed geslapen ondanks de hindernis bij het begin van de nacht. Het ontbijt is ook in dit hotel voortreffelijk. Broodjes, 4 soorten joghurt, 2 soorten meusli, vleeswaren, kaas, thee, koffie, 2 soorten sap, melk en jam.
Kortom weer genoeg om ons buikje mee rond te eten.
Na de koffie besluiten we naar Buchenwald te gaan. Een van dingen die voor deze vakantie op ons verlanglijstje staan. Een van dingen die voor deze vakantie op ons verlanglijstje staan.
Onderweg naar Buchenwald komen we door het plaatsje Apolda. Daar is een DDR museum. Gelukkig hebben we de tom tom. Het blijkt nml. midden in de stad te zijn! Een DDR museum midden in de stad? Ja dat kan ook nog. Degene waar we tot nu toe geweest zijn waren allemaal buitenaf. Dus wat we nu gaan zien? Geen flauw idee.
De auto geparkeerd en op zoek naar de ingang.
Die hadden we vrij snel gevonden. En toen……kwamen we in een soort rariteiten kabinet van de jaren 70. Geweldig. Alle ouwe meuk van toen op een hoop geveegd.
Het kon bijna allemaal zo naar het openlucht museum in Arnhem.
Echt je kon het zo gek niet bedenken of het stond of hing er wel. Oude huishoudelijke apparatuur uit die tijd. De eerste haardrogers, koffiezetapparaten, friteuses. Fritessnijders, een groentenzeef. Prachtig om het allemaal nog eens terug te zien. Wat dat betreft was er in de jaren 70 niet zo heel veel verschil met een Nederlands huishouden uit die tijd. Pure nostalgie.
Ook was er veel propaganda materiaal te zien vanuit de DDR tijd. Dat kon ook bijna niet anders. Gelukkig is dat allemaal verleden tijd en is het waar het nu hoort, in een museum.
Na deze leuke onderbreking zijn we doorgereden naar Buchenwald.
Buchenwald is een enorm concentratiekamp geweest. We zijn heel benieuwd wat we er tegen zullen komen. Zoals gebruikelijk pakken we een mooie binnenweg er naar toe. Vlak voor we er zijn besluiten we eerst nog even koffie en thee te gaan zetten. Er is een leuke parkeerplaats lekker in het zonnetje. We zijn niet de enige die hier gebruik van maken. Er komt nogal wat volk langs.
Op een gegeven moment komt er een echtpaar langs waarvan de man ineens helemaal enthousiast is. Wij moesten zijn vrouw maar eens duidelijk maken dat dit de ultieme manier is van vakantie vieren. We zaten daar heel gezellig met koelbox, koffie zet apparaat!, thee, koek en chocola te pauzeren.
De man in kwestie wil dit ook zo graag maar zijn vrouw vind het maar een enorm ‘gedoe’
Ik zou bijna zeggen…….andere vrouw zoeken. Maar ja dat kun je dan net weer niet zeggen. Ook ons is het niet gelukt haar ervan te overtuigen. Maar wij doen het lekker wel. Genieten en vakantie vieren tegelijk het kan….
Hiervandaan was het nog 3 km lopen naar Buchenwald. Aangezien dat nu net te ver is volgens Hein zijn we toch met de auto verder gegaan. Op de eerste de beste parkeerplaats hebben we de auto gestald en zijn naar de expositie ruimte gegaan. De man die de boel in de gaten moest houden kwam nog even een praatje met ons maken en vertelde dat er verderop nog meer parkeergelegenheid was.
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Het complex bleek namelijk heel wat groter dan wij hadden kunnen vermoeden. We waren nu eigenlijk pas aan het randje ervan. En ja…..als je dan zoveel mogelijk wilt bekijken is het toch handiger iets centraler te parkeren. Ook het weer was niet meer zo standvastig als de eerste dagen dus dat lieten we ook mee wegen. Toch de auto maar te vriend gehouden en ermee door gereden naar het midden van het complex.
Onderweg nog wel bij het oude stationsgedeelte even gestopt om foto’s te maken.
Nu ziet het er allemaal troosteloos en ellendig uit. Kan ook bijna niet anders als je bedenkt wat voor ellende zich hier allemaal afgespeeld heeft.
Mensen die met de trein aangevoerd werden en geen idee hadden wat hun te wachten stond. Werkkampen, afzien, honger, mishandeling, ellende ten top.
Het valt ons op dat er zo enorm veel jongeren rondlopen vandaag. Geen idee of dit altijd zo is maar het is goed dat ze er in elk geval een keertje gaan kijken.
Hopelijk beseffen ze wat de mensen hier hebben moeten doorstaan en snappen ze dat er nooit meer zo’n oorlog mag komen.
Buchenwald. Het is voor mij de eerste keer dat ik in zo’n voormalig concentratie kamp rondloop. Heel bijzonder en tegelijkertijd zo triest. Maquettes geven aan hoe het er werkelijk uitgezien heeft ten tijde van de oorlog. Daar is op zich niet echt veel meer van terug te vinden. Met foto’s en teksten is geprobeerd de een indruk te geven van hoe het ooit was. Maar het is meer de enorme afstand, de grote van het terrein die indruk maakt. De troosteloosheid van de barakken die er nog staan. Het naargeestige van alles. Bij de exposities komt zoveel op je af dat je op een gegeven moment een beetje murw bent van alle ellende die hier heeft plaatsgevonden. Je kent de beelden van tv en uit de kranten. Maar om dan daadwerkelijk op zo’n plek te zijn is toch anders. Het maakt diepe indruk.
We nemen ruim de tijd voor alles en zijn tegen sluitingstijd dan ook echt wel aan het eind van ons latijn. Terug naar de auto dus maar.
En wat nu te doen?
Het is te vroeg om terug te gaan naar het hotel. Die dansavond geloven we wel.
En om weer een avond in de herrie te zitten daar hebben we ook geen zin in.
De inwendige mens begint inmiddels ook een woordje mee te spreken.
We gaan eerst maar eens op zoek naar een door ons inmiddels zo geliefde lidl.
Die vinden we in Weimar, de volgende stad op ons verlanglijstje.
Dit blijkt een goede zet. We doen hier onze inkopen voor het avondeten en zoeken daarna een mooi plekje om het op te eten.
Mooie plekjes zijn er in Weimar genoeg. We belanden in een prachtig stadspark. Dit park blijkt ook nog eens op de werelderfgoedlijst van de Unesco te staan. Na het eten besluiten we Weimar centrum op te zoeken. We vragen heel even de weg, een dame wijst ons verontschuldigend bijna de juiste kant op. Zegt er nog net niet achteraan dat het niet veel is maar zo komt het op ons wel over.
Het tegendeel blijkt waar. Weimar is een prachtige stad. We genieten van het mooie centrum en kijken onze ogen uit. Jammer genoeg is het Bauhaus museum niet meer open. Daar hadden we nog graag naar toe gewild. Ook de avond in de opera had me wel wat geleken. Die avond werd de Figaro opgevoerd. We waren er niet erg op gekleed om naar de opera te gaan en gezien de drukte binnen leek het me ook wel uitverkocht.
We hebben heerlijk door de stad geslenterd en zijn nog bij een groot slot geweest midden in de stad. Alleen op de binnenplaats. Het was zo groot en zo verlaten. Je had het idee dat elk moment de grote deuren konden sluiten en dan zat je dus mooi opgesloten. Dat risico wilden we maar niet nemen.
Het stukje park waar wij gegeten hebben bleek deel uit de maken van een nog veel groter geheel. We hebben nog een heel stuk gelopen aan de andere kant van het water en zijn bij een volgende brug maar weer terug gegaan richting centrum.
Dat moest ook wel want inmiddels begon het serieus te spetteren. Toch wilden we nog niet terug naar het hotel. Wat nu te doen? Ineens dook er weer een echte ouderwetse ddr kroeg op. Wij naar binnen. Het was er net zo als in Freital.
De onderkant van de maatschappij die hun ellende in de kroeg probeert te verdringen. De drankjes kosten er bijna niks.
De waardin speelde er behoorlijk onder één hoedje met de vaste gasten. Dames van de desbetreffende heren werden aan de telefoon op een geraffineerde wijze door haar afgepoeierd. En een schik dat ze daarom met zijn allen hadden.
De vrouwen moesten eens weten!
De waardin de lachende 3e natuurlijk, die had weer extra omzet.
Na 1 versnapering hebben wij het dan wel gezien in zo’n tent en stappen maar weer op. Het is niet echt volk waar je nu direct mee in contact wil komen. Het is net alsof je figurant bent in een foute film.
Inmiddels was het weer droog en zijn we naar de auto terug gegaan. In de etalage van een een winkel met cadeauartikelen zagen we nog een heel leuk bord voor aan de muur met het ‘ampelmanchen’ ( het mannetje wat op de ddr verkeerslichten staat) erop. Echt een gaaf ding. Die hadden we wel als souvenir willen hebben maar helaas zat de winkel dicht. Thuis maar het internet afspeuren hiervoor.
De tom tom heeft ons vanaf Weimar netjes terug gebracht naar Jena. Het was nog een behoorlijk stuk rijden. De dansavond in het hotel was in volle gang. Een hoop lawaai en foute muziek. Maar goed dat we dus lekker lang zijn weggebleven.
Nog even douchen, het weer kijken voor morgen en naar bed……
Een lange, mooie, leerzame, super leuke vakantie dag is weer voorbij.
Droom zacht…..
6 tot 15 mei 2011.
Dag 9
Jena – Buchenwald
14 mei 2011.
Goeiemorgen…..toch nog goed geslapen ondanks de hindernis bij het begin van de nacht. Het ontbijt is ook in dit hotel voortreffelijk. Broodjes, 4 soorten joghurt, 2 soorten meusli, vleeswaren, kaas, thee, koffie, 2 soorten sap, melk en jam.
Kortom weer genoeg om ons buikje mee rond te eten.
Na de koffie besluiten we naar Buchenwald te gaan. Een van dingen die voor deze vakantie op ons verlanglijstje staan. Een van dingen die voor deze vakantie op ons verlanglijstje staan.
Onderweg naar Buchenwald komen we door het plaatsje Apolda. Daar is een DDR museum. Gelukkig hebben we de tom tom. Het blijkt nml. midden in de stad te zijn! Een DDR museum midden in de stad? Ja dat kan ook nog. Degene waar we tot nu toe geweest zijn waren allemaal buitenaf. Dus wat we nu gaan zien? Geen flauw idee.
De auto geparkeerd en op zoek naar de ingang.
Die hadden we vrij snel gevonden. En toen……kwamen we in een soort rariteiten kabinet van de jaren 70. Geweldig. Alle ouwe meuk van toen op een hoop geveegd.
Het kon bijna allemaal zo naar het openlucht museum in Arnhem.
Echt je kon het zo gek niet bedenken of het stond of hing er wel. Oude huishoudelijke apparatuur uit die tijd. De eerste haardrogers, koffiezetapparaten, friteuses. Fritessnijders, een groentenzeef. Prachtig om het allemaal nog eens terug te zien. Wat dat betreft was er in de jaren 70 niet zo heel veel verschil met een Nederlands huishouden uit die tijd. Pure nostalgie.
Ook was er veel propaganda materiaal te zien vanuit de DDR tijd. Dat kon ook bijna niet anders. Gelukkig is dat allemaal verleden tijd en is het waar het nu hoort, in een museum.
Na deze leuke onderbreking zijn we doorgereden naar Buchenwald.
Buchenwald is een enorm concentratiekamp geweest. We zijn heel benieuwd wat we er tegen zullen komen. Zoals gebruikelijk pakken we een mooie binnenweg er naar toe. Vlak voor we er zijn besluiten we eerst nog even koffie en thee te gaan zetten. Er is een leuke parkeerplaats lekker in het zonnetje. We zijn niet de enige die hier gebruik van maken. Er komt nogal wat volk langs.
Op een gegeven moment komt er een echtpaar langs waarvan de man ineens helemaal enthousiast is. Wij moesten zijn vrouw maar eens duidelijk maken dat dit de ultieme manier is van vakantie vieren. We zaten daar heel gezellig met koelbox, koffie zet apparaat!, thee, koek en chocola te pauzeren.
De man in kwestie wil dit ook zo graag maar zijn vrouw vind het maar een enorm ‘gedoe’
Ik zou bijna zeggen…….andere vrouw zoeken. Maar ja dat kun je dan net weer niet zeggen. Ook ons is het niet gelukt haar ervan te overtuigen. Maar wij doen het lekker wel. Genieten en vakantie vieren tegelijk het kan….
Hiervandaan was het nog 3 km lopen naar Buchenwald. Aangezien dat nu net te ver is volgens Hein zijn we toch met de auto verder gegaan. Op de eerste de beste parkeerplaats hebben we de auto gestald en zijn naar de expositie ruimte gegaan. De man die de boel in de gaten moest houden kwam nog even een praatje met ons maken en vertelde dat er verderop nog meer parkeergelegenheid was.
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Het complex bleek namelijk heel wat groter dan wij hadden kunnen vermoeden. We waren nu eigenlijk pas aan het randje ervan. En ja…..als je dan zoveel mogelijk wilt bekijken is het toch handiger iets centraler te parkeren. Ook het weer was niet meer zo standvastig als de eerste dagen dus dat lieten we ook mee wegen. Toch de auto maar te vriend gehouden en ermee door gereden naar het midden van het complex.
Onderweg nog wel bij het oude stationsgedeelte even gestopt om foto’s te maken.
Nu ziet het er allemaal troosteloos en ellendig uit. Kan ook bijna niet anders als je bedenkt wat voor ellende zich hier allemaal afgespeeld heeft.
Mensen die met de trein aangevoerd werden en geen idee hadden wat hun te wachten stond. Werkkampen, afzien, honger, mishandeling, ellende ten top.
Het valt ons op dat er zo enorm veel jongeren rondlopen vandaag. Geen idee of dit altijd zo is maar het is goed dat ze er in elk geval een keertje gaan kijken.
Hopelijk beseffen ze wat de mensen hier hebben moeten doorstaan en snappen ze dat er nooit meer zo’n oorlog mag komen.
Buchenwald. Het is voor mij de eerste keer dat ik in zo’n voormalig concentratie kamp rondloop. Heel bijzonder en tegelijkertijd zo triest. Maquettes geven aan hoe het er werkelijk uitgezien heeft ten tijde van de oorlog. Daar is op zich niet echt veel meer van terug te vinden. Met foto’s en teksten is geprobeerd de een indruk te geven van hoe het ooit was. Maar het is meer de enorme afstand, de grote van het terrein die indruk maakt. De troosteloosheid van de barakken die er nog staan. Het naargeestige van alles. Bij de exposities komt zoveel op je af dat je op een gegeven moment een beetje murw bent van alle ellende die hier heeft plaatsgevonden. Je kent de beelden van tv en uit de kranten. Maar om dan daadwerkelijk op zo’n plek te zijn is toch anders. Het maakt diepe indruk.
We nemen ruim de tijd voor alles en zijn tegen sluitingstijd dan ook echt wel aan het eind van ons latijn. Terug naar de auto dus maar.
En wat nu te doen?
Het is te vroeg om terug te gaan naar het hotel. Die dansavond geloven we wel.
En om weer een avond in de herrie te zitten daar hebben we ook geen zin in.
De inwendige mens begint inmiddels ook een woordje mee te spreken.
We gaan eerst maar eens op zoek naar een door ons inmiddels zo geliefde lidl.
Die vinden we in Weimar, de volgende stad op ons verlanglijstje.
Dit blijkt een goede zet. We doen hier onze inkopen voor het avondeten en zoeken daarna een mooi plekje om het op te eten.
Mooie plekjes zijn er in Weimar genoeg. We belanden in een prachtig stadspark. Dit park blijkt ook nog eens op de werelderfgoedlijst van de Unesco te staan. Na het eten besluiten we Weimar centrum op te zoeken. We vragen heel even de weg, een dame wijst ons verontschuldigend bijna de juiste kant op. Zegt er nog net niet achteraan dat het niet veel is maar zo komt het op ons wel over.
Het tegendeel blijkt waar. Weimar is een prachtige stad. We genieten van het mooie centrum en kijken onze ogen uit. Jammer genoeg is het Bauhaus museum niet meer open. Daar hadden we nog graag naar toe gewild. Ook de avond in de opera had me wel wat geleken. Die avond werd de Figaro opgevoerd. We waren er niet erg op gekleed om naar de opera te gaan en gezien de drukte binnen leek het me ook wel uitverkocht.
We hebben heerlijk door de stad geslenterd en zijn nog bij een groot slot geweest midden in de stad. Alleen op de binnenplaats. Het was zo groot en zo verlaten. Je had het idee dat elk moment de grote deuren konden sluiten en dan zat je dus mooi opgesloten. Dat risico wilden we maar niet nemen.
Het stukje park waar wij gegeten hebben bleek deel uit de maken van een nog veel groter geheel. We hebben nog een heel stuk gelopen aan de andere kant van het water en zijn bij een volgende brug maar weer terug gegaan richting centrum.
Dat moest ook wel want inmiddels begon het serieus te spetteren. Toch wilden we nog niet terug naar het hotel. Wat nu te doen? Ineens dook er weer een echte ouderwetse ddr kroeg op. Wij naar binnen. Het was er net zo als in Freital.
De onderkant van de maatschappij die hun ellende in de kroeg probeert te verdringen. De drankjes kosten er bijna niks.
De waardin speelde er behoorlijk onder één hoedje met de vaste gasten. Dames van de desbetreffende heren werden aan de telefoon op een geraffineerde wijze door haar afgepoeierd. En een schik dat ze daarom met zijn allen hadden.
De vrouwen moesten eens weten!
De waardin de lachende 3e natuurlijk, die had weer extra omzet.
Na 1 versnapering hebben wij het dan wel gezien in zo’n tent en stappen maar weer op. Het is niet echt volk waar je nu direct mee in contact wil komen. Het is net alsof je figurant bent in een foute film.
Inmiddels was het weer droog en zijn we naar de auto terug gegaan. In de etalage van een een winkel met cadeauartikelen zagen we nog een heel leuk bord voor aan de muur met het ‘ampelmanchen’ ( het mannetje wat op de ddr verkeerslichten staat) erop. Echt een gaaf ding. Die hadden we wel als souvenir willen hebben maar helaas zat de winkel dicht. Thuis maar het internet afspeuren hiervoor.
De tom tom heeft ons vanaf Weimar netjes terug gebracht naar Jena. Het was nog een behoorlijk stuk rijden. De dansavond in het hotel was in volle gang. Een hoop lawaai en foute muziek. Maar goed dat we dus lekker lang zijn weggebleven.
Nog even douchen, het weer kijken voor morgen en naar bed……
Een lange, mooie, leerzame, super leuke vakantie dag is weer voorbij.
Droom zacht…..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
