2011 0513 Dag 8 Freital - Jena
Door: Anita
Blijf op de hoogte en volg Anita
13 Mei 2011 | Duitsland, Berlijn
Reisverslag vakantie DDR
6 tot 15 mei 2011.
Dag 8
Freital – Jena,
13 mei 2011.
De laatste ochtend in Freital.
Vandaag vertrekken we alweer, we hebben er inmiddels 4 nachtjes opzitten. Het is mooi geweest hier. Op naar een nieuwe uitdaging.
Een blik op de kaart om de juiste, mooie weg, naar Jena te vinden? Hoe gaan we rijden? Over de weg…..dat is duidelijk maar er leiden natuurlijk vele wegen naar Rome en zo ook naar Jena.
Ineens ziet Hein op de kaart ‘Colditz’ staan. Kasteel Colditz…..het zal toch niet?
Of toch wel? Zou dit het kasteel zijn van de beroemde tv serie uit de jaren 70?
Ik heb hem zelf nooit gezien maar ken natuurlijk de naam zeker wel.
Of het echt zo is weten we alleen door er vandaag naar toe te gaan. Het is niet helemaal op de kortste weg naar Jena, maar eigenlijk maakt dat ook niet zo veel uit want we hebben de tijd aan onszelf en we hoeven niet vroeg in het hotel te zijn. Als we er maar voor 7 uur vanavond zijn is het goed.
Dus….eerst ontbijten en daarna pleite…
Tassen ingepakt en bepakt en bezakt gingen we richting receptie om uit te checken en dan de auto op te zoeken. Alles weer volgens een vaste volgorde in de achterbak gemikt…..Het past allemaal precies. Wat neem je toch nog een hoop zooi mee zo met z’n tweetjes! Dat is natuurlijk ook de pest als je toch de ruimte hebt dan vindt je van alles handig om toch maar bij je te hebben.
Op naar Colditz dus…..vanuit Freital zoeken we al snel een mooie binnenweg die kant op.
Onderweg komen we een bord tegen die verwijst naar een Talbrücke. Hoe ver zou dat zijn? Geen flauw idee. We wagen het erop. Er staat ook nog bij dat we nog een slot kunnen bekijken dus dan vangen we 2 vliegen in 1 klap dachten we. Nou dat viel nog behoorlijk tegen. Het was een nog een heel eind rijden om die dal brug / stuwmeer te vinden. Eigenlijk toch iets te ver van de route. Maar ja……je bent onderweg en toch best nieuwsgierig. Het bleek uiteindelijk maar een hele kleine dalbrug / stuwmeer te zijn. In onze ogen dan. We hebben beide al eens veel en veel grotere gespot. Het was leuk er even rond te lopen. Maar eigenlijk niet de moeite om er zo ver voor om te rijden. Het weer is prima, we zijn lekker buiten en genieten toch wel. Het slot hebben we gelaten voor wat het was, want ook dat lag nog weer een behoorlijk eind bij het stuwmeer vandaan en aangezien we Colditz vandaag als hoofdact wilden konden we niet al te veel tijd gaan verliezen aan andere zaken.
Na de zoveelste ‘umleiting’ hier hebben we dan toch de juiste weg naar Colditz te pakken. Burg Colditz ligt bovenop een heuveltop. Gelukkig konden we er redelijk dichtbij parkeren. Alleen was er nergens een bankje en het weer was toch wel omgeslagen. Echt lekker om nu buiten een bakkie koffie te nemen was het nu ook weer niet. Dus…….dan maken we het gewoon in de auto klaar! Het is een beetje behelpen maar het lukte best. En ………de thee en de koffie smaakte prima!
Hierna zijn we het kasteel maar een gaan verkennen. Er bleek een heel groot Youth Hostel in te zitten. Een soort van jeugdherberg zeg maar. Enorm groot.
Wel erg afgelegen voor de gemiddelde bezoeker van dit soort overnachtingsplaatsen. Je moest er bijna wel met een auto naar toe.
Ach ja….die stonden er ook zat dus aan klandizie zal het ze niet ontbreken.
Op de binnen plaats zagen we direct de zwart wit foto’s van de figuren uit de Colditz serie. Ons vermoeden lijkt dus juist te zijn dat dit het kasteel is van de serie. We gaan op verder onderzoek. Aan de achterkant van de levensgrote figuren staat wie ze precies zijn en wat of ze uitgespookt hebben. Gevangenen die hier vast gezeten hebben en een rol hebben gespeeld in de vele ontsnappingspogingen die gedaan zijn.
Ergens staat een deur open en kunnen we binnen kijken. Niemand te zien en op de deur hangt een bordje ‘open’ dus we gaan eens kijken. Blijkbaar hoef je hier geen entree te betalen. Het blijkt een soort van expositie ruimte te zijn die de geschiedenis weergeeft in beeld (foto’s) en tekst over wat er zich hier in de oorlog heeft afgespeeld. Vele gevangen van Poolse, Franse, Engelse, Nederlandse en Belgische afkomst hebben hier vast gezeten. Ongelofelijk wat er zich hier allemaal heeft afgespeeld. Op de foto’s zie je her en der aan elkaar geknoopt beddengoed uit de ramen hangen ter illustratie dat er dus weer eens een al dan niet geslaagde poging tot ontsnapping gedaan is.
De expositie maakt ons nieuwsgierig naar de rest van het enorme gebouw.
We gaan eens even naar het souvenirwinkeltje waar ook rondleidingen staan aangekondigd.
In de souvenirshop liggen de DVD’s van de serie en de latere films die er gemaakt zijn over dit kasteel. Die laten we voor wat ze zijn. Veel te duur.
We zien het kasteel liever in het echt. Om 13 uur begint er een kleine rondleiding en om 14.00 uur een uitgebreidere rondleiding van 2 uur.
We besluiten om voor die van 14.00 uur te gaan. Moeten we nog wel een poosje wachten maar er is genoeg te zien en inmiddels is het ook aangenaam genoeg om op een bankje in het zonnetje te vertoeven. We hebben tenslotte vakantie…..even gewoon niks is ook lekker.
Om 14.00 uur staat onze reisgids voor ons klaar. Ze stelt zich voor en vraagt of we de rondleiding in het Duits of Engels willen. Hein had hem liever in het Engels, mij maakte het niet zoveel uit. Het is even omschakelen maar dat lukt wel.
Dus de dame stak van wal. Het kasteel is idd het kasteel van de serie antwoordde ze op onze vraag of de serie hier opgenomen was, maar……….alleen van de buitenkant! Het verhaal van de serie gaat wel over dit kasteel maar de serie is er niet opgenomen. De beelden die je dan ziet zijn in een kasteel in Schotland opgenomen. Dat de serie hier niet opgenomen is had te maken met allerlei uitzend rechten enz. Een Engelse serie op Duits grondgebied die ook nog eens over de oorlog ging, vooral over de ontsnappingen. Tja…….dat ligt allemaal erg gevoelig natuurlijk.
De tentoonstelling hadden we beiden al erg goed bekeken, dat was ook geadviseerd. Daardoor konden we de rondleiding heel makkelijk volgen. Eerst hadden we de foto’s en de attributen gezien en nu dus de vertrekken. En kregen we de verdere inside information. Ontzettend leuk allemaal. We zijn in allerlei vertrekken geweest waar je zonder te betalen helemaal niet kunt komen. Onze gids was een gezellig verteller en de 2 uur durende rondleiding is dan ook omgevlogen. Ze heeft ons ook nog meegenomen naar het park waar de gevangen werden gelucht, en van waar uit ook diverse geslaagde ontsnappingen hebben plaatsgevonden.
De gevangen waren erg creatief in het bedenken van listen om de wachten op het verkeerde been te zetten. Er werden altijd ‘koppen’ geteld voor en na het luchten. De gevangen hebben op een gegeven moment extra jassen aangetrokken,
maskers gemaakt en mee gesmokkeld onder hun kleding. Tijdens het luchten zijn er een paar gevangenen ontsnapt. De overgebleven gevangenen zaten in het complot en hielden de jassen met de maskers erboven tussen het in bij het koppen tellen. Zo zijn de wachten mooi in de maling genomen en zijn er gevangenen ontsnapt. Het was een ongeschreven wet dat als iemand een geslaagde poging gedaan had dat deze dan een kaart zou sturen vanaf de plaats of het land waar ie dan verbleef. Er zijn heel wat kaarten gekomen. Er zijn meer dan 100 geslaagde ontsnappingen geweest. Tot grote ergernis van de Duitsers natuurlijk want die gingen er, zeker in het begin, vanuit dat ze een plek hadden van waaruit ontsnappen onmogelijk was…….Dus niet! Dat bleek.
Dat soms een ontsnapping niet altijd lukte is te begrijpen maar deze man had wel heel erg veel pech. Een officier had namelijk, met hulp van buitenaf, dameskleding geregeld. Tijdens het luchten heeft hij zich van zijn herenkleding ontdaan. De dameskleding had hij er al onder zitten. Na het luchten is hij doodleuk de andere kant op gelopen richting de poort (uitgang). Dat hij/ zij bij het omkleden het horloge verloren had was hem ontgaan.
Een andere gevangene die niet op de hoogte was van de op handen zijnde ontsnapping zag het horloge liggen. Riep een wacht en zei, de dame daar verderop is haar horloge verloren. Waarop de wacht met het horloge naar de ‘dame’ in kwestie is gegaan. De ‘man’ dacht dat ie gesnapt was en gaf zich meteen over bij het zien van de bewaking, terwijl deze eigenlijk alleen het horloge kwam brengen. Een bijna geslaagde poging dus. Want als hij / zij het horloge niet was verloren had ie zo de poort uit kunnen lopen.
En zo zijn er vele verhalen over dit kasteel te vertellen. We hebben er dan ook enorm van genoten. Dat het voor de gevangen niet alleen maar kommer en kwel was blijkt ook wel uit het feit dat ze regelmatig toneelvoorstellingen gaven. Echt heel gaaf. Er is een heus theater in het kasteel. We mochten er even kijken. Prachtig, een groot podium, coulissen. En een hele knusse zaal met een prachtig plafond. Het is allemaal wel heel erg aan renovatie toe. Maar zoals dat zo vaak is met dit soort locaties. Er is geen geld! Zonde hoor, zoiets mag toch niet verloren gaan zou je zeggen.
Als het dichterbij zou zijn had het een leuke zaal geweest voor het drents toneel…….Maar….elke week zo’n eind rijden om te repeteren….hihi….nuh….da’s toch iets te ver.
Na dit uitgebreide bezoek zijn we verder gereden naar Jena. Uiteindelijk moesten we toch nog een stuk snel weg gaan pakken om om tijd in Jena te zijn.
Het hotel in Jena lag wederom op een industrieterrein. We hadden het redelijk senl gevonden. Dit zag er allemaal net iets knusser uit dan het hotel in Freital.
Hier zit ook een bungalowpark en een kinderboederijtje bij.
Maar eerst maareens onze kamer opzoeken en ons installeren.
Het lijkt of in elk hotel wat we verder krijgen de kamer kleiner wordt. Oeps…..het is dus maar goed at we hierna naar huis gaan……
Na het eten zijn we de omgeving gaan verkennen. Erg veel had ik nog niet in me op kunnen nemen. Ik wilde eigenlijk het bos in aan de overkant van het hotel maar dat zag Hein niet zo zitten. Het was tenslotte al weer avond en wie weet waar je helemaal uit zou komen. Dus de andere kant maar op. Daar liepen we ons al snel vast op de spoorlijn. Wat een troosteloze ouwe meuk zeg! Alsof de tijd 50 jaar heeft stilgestaan hier. Ongelofelijk dat er hier nog wandelroutes doorheen lopen. Want die zag ik natuurlijk wel. De overbekende geel/witte en groen/ witte tekentjes. Het is dan jammer dat je geen kaart hebt want dan kun je een beetje zien hoe of wat. Over het algemeen zijn deze routes rondwandelingen dus daar durfde ik me wel aan te wagen. Als snel liepen we aan de andere kant van het station in een soort van andere wereld. Een nieuw industrieterrein, ook niet het mooiste van de wereld maar in elk geval onderhouden. Over de brug die we ook met de auto al hadden gereden liepen we terug naar het gedeelte van het hotel. Ineens zagen we een bord met tekst waar Hein zijn hart sneller van ging slaan.
Auto’s uit India. Daar moesten we meer van zien. Dus….dwaalden we weer eens lekker af van de route. Om vervolgens na het kijken bij de auto’s gewoon weer een andere route op te pakken. Ik kon al zien dat dat toch het stuk bos was tegenover het hotel. Inmiddels was het wel gaan schemeren. En dan is het de gok……kom je dat bos nog op tijd uit naar rechts, naar beneden of moet je toch te ver door? Aangezien er beneden duidelijk een weg omhoog was nam ik de gok en gingen we het bos in. En ja hoor……..op een gegeven moment stond er gewoon netjes een bordje dat de weg aangaf naar het Jena Park hotel. via een prachtig slingerpaadje kwamen we uit……….juist ja…..daar waar ik aan het begin van onze toch had willen starten! Zo was het cirkeltje toch weer rond.
Terug in het hotel was het tijd om lekker te douchen, nog een afzakkertje te nemen en heerlijk te gaan slapen……..tenminste……dat hoopten we.
Maar op het moment dat we ons bed indoken hoorden we een raar geluid.
Het hield maar niet op. Eerst leek het erop dat onze buren het wel heel erg gezellig hadden, maar het bleef maar aan de gang dus dat leek erg onwaarschijnlijk. Ik ben nog op de gang gaan luisteren maar kon het allemaal niet echt lokaliseren.
Na 3 kwartier naar de pestherrie te hebben liggen luisteren ben ik naar de receptie gegaan om mijn beklag te doen. Wat een gehorige bende zeg!
Tot mijn stomme verbazing was hetzelfde geluid bij de receptie ook hoorbaar. En nog een tikkie erger.
Het bleek van het discobowlen in de kelder te komen. Ze hadden er verschrikkelijke foute muziek bij aanstaan, waarbij de bas zo enorm de boel vervormde dat je wel een heel raar geluid kreeg.
De dame bij de receptie heeft nog gebeld met de disco en gevraagd of het iets zachter mocht. Het zou tot 12 uur duren en daarna zou het rustig worden.
Nou lekker dan! Ik werd al vast wel gewaarschuwd dat er morgenavond een dansavond in het restaurant zou zijn. Dat werd misschien nog erger! Pffff…..kon dat dan? Dit was al niet grappig.
We mochten evt. verkassen de andere dag naar een bungalow. Maar ja om nou voor 1 nacht alles op te pakken en te verkassen is ook zo wat.
We zien wel.
Eerst maar zien dat we deze nacht doorkomen.
Welterusten.
6 tot 15 mei 2011.
Dag 8
Freital – Jena,
13 mei 2011.
De laatste ochtend in Freital.
Vandaag vertrekken we alweer, we hebben er inmiddels 4 nachtjes opzitten. Het is mooi geweest hier. Op naar een nieuwe uitdaging.
Een blik op de kaart om de juiste, mooie weg, naar Jena te vinden? Hoe gaan we rijden? Over de weg…..dat is duidelijk maar er leiden natuurlijk vele wegen naar Rome en zo ook naar Jena.
Ineens ziet Hein op de kaart ‘Colditz’ staan. Kasteel Colditz…..het zal toch niet?
Of toch wel? Zou dit het kasteel zijn van de beroemde tv serie uit de jaren 70?
Ik heb hem zelf nooit gezien maar ken natuurlijk de naam zeker wel.
Of het echt zo is weten we alleen door er vandaag naar toe te gaan. Het is niet helemaal op de kortste weg naar Jena, maar eigenlijk maakt dat ook niet zo veel uit want we hebben de tijd aan onszelf en we hoeven niet vroeg in het hotel te zijn. Als we er maar voor 7 uur vanavond zijn is het goed.
Dus….eerst ontbijten en daarna pleite…
Tassen ingepakt en bepakt en bezakt gingen we richting receptie om uit te checken en dan de auto op te zoeken. Alles weer volgens een vaste volgorde in de achterbak gemikt…..Het past allemaal precies. Wat neem je toch nog een hoop zooi mee zo met z’n tweetjes! Dat is natuurlijk ook de pest als je toch de ruimte hebt dan vindt je van alles handig om toch maar bij je te hebben.
Op naar Colditz dus…..vanuit Freital zoeken we al snel een mooie binnenweg die kant op.
Onderweg komen we een bord tegen die verwijst naar een Talbrücke. Hoe ver zou dat zijn? Geen flauw idee. We wagen het erop. Er staat ook nog bij dat we nog een slot kunnen bekijken dus dan vangen we 2 vliegen in 1 klap dachten we. Nou dat viel nog behoorlijk tegen. Het was een nog een heel eind rijden om die dal brug / stuwmeer te vinden. Eigenlijk toch iets te ver van de route. Maar ja……je bent onderweg en toch best nieuwsgierig. Het bleek uiteindelijk maar een hele kleine dalbrug / stuwmeer te zijn. In onze ogen dan. We hebben beide al eens veel en veel grotere gespot. Het was leuk er even rond te lopen. Maar eigenlijk niet de moeite om er zo ver voor om te rijden. Het weer is prima, we zijn lekker buiten en genieten toch wel. Het slot hebben we gelaten voor wat het was, want ook dat lag nog weer een behoorlijk eind bij het stuwmeer vandaan en aangezien we Colditz vandaag als hoofdact wilden konden we niet al te veel tijd gaan verliezen aan andere zaken.
Na de zoveelste ‘umleiting’ hier hebben we dan toch de juiste weg naar Colditz te pakken. Burg Colditz ligt bovenop een heuveltop. Gelukkig konden we er redelijk dichtbij parkeren. Alleen was er nergens een bankje en het weer was toch wel omgeslagen. Echt lekker om nu buiten een bakkie koffie te nemen was het nu ook weer niet. Dus…….dan maken we het gewoon in de auto klaar! Het is een beetje behelpen maar het lukte best. En ………de thee en de koffie smaakte prima!
Hierna zijn we het kasteel maar een gaan verkennen. Er bleek een heel groot Youth Hostel in te zitten. Een soort van jeugdherberg zeg maar. Enorm groot.
Wel erg afgelegen voor de gemiddelde bezoeker van dit soort overnachtingsplaatsen. Je moest er bijna wel met een auto naar toe.
Ach ja….die stonden er ook zat dus aan klandizie zal het ze niet ontbreken.
Op de binnen plaats zagen we direct de zwart wit foto’s van de figuren uit de Colditz serie. Ons vermoeden lijkt dus juist te zijn dat dit het kasteel is van de serie. We gaan op verder onderzoek. Aan de achterkant van de levensgrote figuren staat wie ze precies zijn en wat of ze uitgespookt hebben. Gevangenen die hier vast gezeten hebben en een rol hebben gespeeld in de vele ontsnappingspogingen die gedaan zijn.
Ergens staat een deur open en kunnen we binnen kijken. Niemand te zien en op de deur hangt een bordje ‘open’ dus we gaan eens kijken. Blijkbaar hoef je hier geen entree te betalen. Het blijkt een soort van expositie ruimte te zijn die de geschiedenis weergeeft in beeld (foto’s) en tekst over wat er zich hier in de oorlog heeft afgespeeld. Vele gevangen van Poolse, Franse, Engelse, Nederlandse en Belgische afkomst hebben hier vast gezeten. Ongelofelijk wat er zich hier allemaal heeft afgespeeld. Op de foto’s zie je her en der aan elkaar geknoopt beddengoed uit de ramen hangen ter illustratie dat er dus weer eens een al dan niet geslaagde poging tot ontsnapping gedaan is.
De expositie maakt ons nieuwsgierig naar de rest van het enorme gebouw.
We gaan eens even naar het souvenirwinkeltje waar ook rondleidingen staan aangekondigd.
In de souvenirshop liggen de DVD’s van de serie en de latere films die er gemaakt zijn over dit kasteel. Die laten we voor wat ze zijn. Veel te duur.
We zien het kasteel liever in het echt. Om 13 uur begint er een kleine rondleiding en om 14.00 uur een uitgebreidere rondleiding van 2 uur.
We besluiten om voor die van 14.00 uur te gaan. Moeten we nog wel een poosje wachten maar er is genoeg te zien en inmiddels is het ook aangenaam genoeg om op een bankje in het zonnetje te vertoeven. We hebben tenslotte vakantie…..even gewoon niks is ook lekker.
Om 14.00 uur staat onze reisgids voor ons klaar. Ze stelt zich voor en vraagt of we de rondleiding in het Duits of Engels willen. Hein had hem liever in het Engels, mij maakte het niet zoveel uit. Het is even omschakelen maar dat lukt wel.
Dus de dame stak van wal. Het kasteel is idd het kasteel van de serie antwoordde ze op onze vraag of de serie hier opgenomen was, maar……….alleen van de buitenkant! Het verhaal van de serie gaat wel over dit kasteel maar de serie is er niet opgenomen. De beelden die je dan ziet zijn in een kasteel in Schotland opgenomen. Dat de serie hier niet opgenomen is had te maken met allerlei uitzend rechten enz. Een Engelse serie op Duits grondgebied die ook nog eens over de oorlog ging, vooral over de ontsnappingen. Tja…….dat ligt allemaal erg gevoelig natuurlijk.
De tentoonstelling hadden we beiden al erg goed bekeken, dat was ook geadviseerd. Daardoor konden we de rondleiding heel makkelijk volgen. Eerst hadden we de foto’s en de attributen gezien en nu dus de vertrekken. En kregen we de verdere inside information. Ontzettend leuk allemaal. We zijn in allerlei vertrekken geweest waar je zonder te betalen helemaal niet kunt komen. Onze gids was een gezellig verteller en de 2 uur durende rondleiding is dan ook omgevlogen. Ze heeft ons ook nog meegenomen naar het park waar de gevangen werden gelucht, en van waar uit ook diverse geslaagde ontsnappingen hebben plaatsgevonden.
De gevangen waren erg creatief in het bedenken van listen om de wachten op het verkeerde been te zetten. Er werden altijd ‘koppen’ geteld voor en na het luchten. De gevangen hebben op een gegeven moment extra jassen aangetrokken,
maskers gemaakt en mee gesmokkeld onder hun kleding. Tijdens het luchten zijn er een paar gevangenen ontsnapt. De overgebleven gevangenen zaten in het complot en hielden de jassen met de maskers erboven tussen het in bij het koppen tellen. Zo zijn de wachten mooi in de maling genomen en zijn er gevangenen ontsnapt. Het was een ongeschreven wet dat als iemand een geslaagde poging gedaan had dat deze dan een kaart zou sturen vanaf de plaats of het land waar ie dan verbleef. Er zijn heel wat kaarten gekomen. Er zijn meer dan 100 geslaagde ontsnappingen geweest. Tot grote ergernis van de Duitsers natuurlijk want die gingen er, zeker in het begin, vanuit dat ze een plek hadden van waaruit ontsnappen onmogelijk was…….Dus niet! Dat bleek.
Dat soms een ontsnapping niet altijd lukte is te begrijpen maar deze man had wel heel erg veel pech. Een officier had namelijk, met hulp van buitenaf, dameskleding geregeld. Tijdens het luchten heeft hij zich van zijn herenkleding ontdaan. De dameskleding had hij er al onder zitten. Na het luchten is hij doodleuk de andere kant op gelopen richting de poort (uitgang). Dat hij/ zij bij het omkleden het horloge verloren had was hem ontgaan.
Een andere gevangene die niet op de hoogte was van de op handen zijnde ontsnapping zag het horloge liggen. Riep een wacht en zei, de dame daar verderop is haar horloge verloren. Waarop de wacht met het horloge naar de ‘dame’ in kwestie is gegaan. De ‘man’ dacht dat ie gesnapt was en gaf zich meteen over bij het zien van de bewaking, terwijl deze eigenlijk alleen het horloge kwam brengen. Een bijna geslaagde poging dus. Want als hij / zij het horloge niet was verloren had ie zo de poort uit kunnen lopen.
En zo zijn er vele verhalen over dit kasteel te vertellen. We hebben er dan ook enorm van genoten. Dat het voor de gevangen niet alleen maar kommer en kwel was blijkt ook wel uit het feit dat ze regelmatig toneelvoorstellingen gaven. Echt heel gaaf. Er is een heus theater in het kasteel. We mochten er even kijken. Prachtig, een groot podium, coulissen. En een hele knusse zaal met een prachtig plafond. Het is allemaal wel heel erg aan renovatie toe. Maar zoals dat zo vaak is met dit soort locaties. Er is geen geld! Zonde hoor, zoiets mag toch niet verloren gaan zou je zeggen.
Als het dichterbij zou zijn had het een leuke zaal geweest voor het drents toneel…….Maar….elke week zo’n eind rijden om te repeteren….hihi….nuh….da’s toch iets te ver.
Na dit uitgebreide bezoek zijn we verder gereden naar Jena. Uiteindelijk moesten we toch nog een stuk snel weg gaan pakken om om tijd in Jena te zijn.
Het hotel in Jena lag wederom op een industrieterrein. We hadden het redelijk senl gevonden. Dit zag er allemaal net iets knusser uit dan het hotel in Freital.
Hier zit ook een bungalowpark en een kinderboederijtje bij.
Maar eerst maareens onze kamer opzoeken en ons installeren.
Het lijkt of in elk hotel wat we verder krijgen de kamer kleiner wordt. Oeps…..het is dus maar goed at we hierna naar huis gaan……
Na het eten zijn we de omgeving gaan verkennen. Erg veel had ik nog niet in me op kunnen nemen. Ik wilde eigenlijk het bos in aan de overkant van het hotel maar dat zag Hein niet zo zitten. Het was tenslotte al weer avond en wie weet waar je helemaal uit zou komen. Dus de andere kant maar op. Daar liepen we ons al snel vast op de spoorlijn. Wat een troosteloze ouwe meuk zeg! Alsof de tijd 50 jaar heeft stilgestaan hier. Ongelofelijk dat er hier nog wandelroutes doorheen lopen. Want die zag ik natuurlijk wel. De overbekende geel/witte en groen/ witte tekentjes. Het is dan jammer dat je geen kaart hebt want dan kun je een beetje zien hoe of wat. Over het algemeen zijn deze routes rondwandelingen dus daar durfde ik me wel aan te wagen. Als snel liepen we aan de andere kant van het station in een soort van andere wereld. Een nieuw industrieterrein, ook niet het mooiste van de wereld maar in elk geval onderhouden. Over de brug die we ook met de auto al hadden gereden liepen we terug naar het gedeelte van het hotel. Ineens zagen we een bord met tekst waar Hein zijn hart sneller van ging slaan.
Auto’s uit India. Daar moesten we meer van zien. Dus….dwaalden we weer eens lekker af van de route. Om vervolgens na het kijken bij de auto’s gewoon weer een andere route op te pakken. Ik kon al zien dat dat toch het stuk bos was tegenover het hotel. Inmiddels was het wel gaan schemeren. En dan is het de gok……kom je dat bos nog op tijd uit naar rechts, naar beneden of moet je toch te ver door? Aangezien er beneden duidelijk een weg omhoog was nam ik de gok en gingen we het bos in. En ja hoor……..op een gegeven moment stond er gewoon netjes een bordje dat de weg aangaf naar het Jena Park hotel. via een prachtig slingerpaadje kwamen we uit……….juist ja…..daar waar ik aan het begin van onze toch had willen starten! Zo was het cirkeltje toch weer rond.
Terug in het hotel was het tijd om lekker te douchen, nog een afzakkertje te nemen en heerlijk te gaan slapen……..tenminste……dat hoopten we.
Maar op het moment dat we ons bed indoken hoorden we een raar geluid.
Het hield maar niet op. Eerst leek het erop dat onze buren het wel heel erg gezellig hadden, maar het bleef maar aan de gang dus dat leek erg onwaarschijnlijk. Ik ben nog op de gang gaan luisteren maar kon het allemaal niet echt lokaliseren.
Na 3 kwartier naar de pestherrie te hebben liggen luisteren ben ik naar de receptie gegaan om mijn beklag te doen. Wat een gehorige bende zeg!
Tot mijn stomme verbazing was hetzelfde geluid bij de receptie ook hoorbaar. En nog een tikkie erger.
Het bleek van het discobowlen in de kelder te komen. Ze hadden er verschrikkelijke foute muziek bij aanstaan, waarbij de bas zo enorm de boel vervormde dat je wel een heel raar geluid kreeg.
De dame bij de receptie heeft nog gebeld met de disco en gevraagd of het iets zachter mocht. Het zou tot 12 uur duren en daarna zou het rustig worden.
Nou lekker dan! Ik werd al vast wel gewaarschuwd dat er morgenavond een dansavond in het restaurant zou zijn. Dat werd misschien nog erger! Pffff…..kon dat dan? Dit was al niet grappig.
We mochten evt. verkassen de andere dag naar een bungalow. Maar ja om nou voor 1 nacht alles op te pakken en te verkassen is ook zo wat.
We zien wel.
Eerst maar zien dat we deze nacht doorkomen.
Welterusten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
