Dag 3 van Oudewater - Hilversum

Rondje Utrecht.
Van 4 – 7 augustus 2010.

3e etappe.
6 augustus 2010.

Oudewater - Hilversum.

Ik heb heerlijk geslapen.
Na een goeie nachtrust zijn we aangeschoven voor het ontbijt. Ook dat was super. Pa en ma hadden zelfs nog een verrassing voor Trudi en mij. Trudi kreeg een kaars met de afbeelding van de Heksenwaag erop en ik een vingerhoedje met een heks voor mijn verzameling. Echt zo lief.

Verder hebben we naadloos doorgekletst waar we de avond tevoren gestopt waren natuurlijk. Na het ontbijt hebben we het bed weer leeg laten lopen en opgeruimd. Ik heb zo heerlijk geslapen op mijn BootBed. Echt geweldig. Ben benieuwd waar we vanavond zullen slapen. Het adres is besproken. Voor de rest is het nog onbekend.

Onze fietsen waren door mijn pa al heel lief buiten gezet. Zelfs de banden waren door pa nog even nagelopen! Waar vind je nog zulke goeie zorg? Dat kan alleen maar bij je eigen pa en ma toch? We hoefden alleen nog maar onze spullen op en aan de fiets te hangen.
Nog een laatste knuffel en gedag zeggen tot zaterdag. Want dan zie ik ze weer. En we konden weer op weg.

Ik wilde graag door de Linschoten naar Woerden fietsen, dat is zo’n leuk stuk om te fietsen.
En smalle weg met aan de ene kant allemaal boerderijen en de andere kant water. Dat was gisteren natuurlijk ook wel zo in Benschop, maar daar is een liniaal langs het water gelegd en hier volgt de weg de natuurlijke loop van de rivier de Linschoten. Dat is toch wel even wat anders. Je bent elke keer weer nieuwsgierig wat er om de bocht komt.
We zijn om het Linschootse bos heen gefietst op Woerden aan. Daar was het bij het station niet duidelijk waar we heen moesten en gingen we dus eerst verkeerd. Kwamen op een industrieterrein uit en zijn we maar teruggegaan naar het punt waar we het laatste fietsknooppunten bordje wisten. Daar weer aangekomen was het dus nog steeds niet echt duidelijk, maar veel meer mogelijkheden dan toch de linkerpoot van Y hadden we niet. We moeten toch aan de andere kant van het station wezen zei ik en gaan toch maar door de tunnel.
Op dat moment kwam er een dame naar ons toe die ons behulpzaam wilde zijn. Dat is de 2e keer deze dagen dat een volslagen onbekende ons zomaar wil helpen! Wat lief eigenlijk.
Ook zei bevestigde dat Woerden zelf aan de andere kant van het station lag. Dus we toch door de tunnel moesten. Daar bleek uiteindelijk dat er wel een bord stond maar dat er een busje voor geparkeerd stond. Ja lekker, dat zien wij dan toch niet! Welke oen gaat er nu met zijn busje voor ‘ons’ bordje staan? Grrr….

Onder het station door dus. Naar de voorkant. Dat was voor mij bekend terrein, want hier ben ik ook al geweest met de Koninklijke Wandelroute. Een soort van thuiswedstrijd dus. Onze fietsroute zou echter niet door het centrum gaan, maar daar besloten we toch even een andere draai aan te geven. Op naar het stadje, de koffie en de broodjes.
Na wat oponthoud bij een tassenzaak, echt een leuke zaak, zijn we neergestreken in het binnen haventje van Woerden. Een bankje in de zon. Uitzicht op de bootjes, kunnen we maar geen genoeg van krijgen samen, koffie, thee en wat lekkers. De hele wereld ligt er aan onze voeten. Zo lekker. En dat er altijd bedrijvigheid is in zo’n haventje dat bleek wel weer. Op een gegeven moment kwam er een klein motorsloepje aanvaren. Hij was even aan het manoeuvreren om de boot aan de kant te krijgen. Had ie wel vaker gedaan zo te zien. Maar toen! Ik zeg nog tegen Trudi…..wat zal ie nu straks gaan doen. Je kunt die boot toch niet zo maar onbeheerd achter laten? Maar ja hoor, dat deed ie dus wel. Passen jullie op mijn boot dames? vroeg ie in het voorbijgaan?
Ja hoor, riepen wij in koor. Terwijl hij dus doorliep met zijn tasje!

We zijn weer niet slim zei ik, want wat is nu zijn tegenprestatie straks? Dat hebben we dan weer niet gevraagd. Dom dom dom…….
Ondertussen zaten wij te fantaseren dat ie wel eens een heel groot jacht kon hebben dat de haven niet in kon en hij daarom met een sloepje naar de bakker ging.
Heerlijk toch, wij hebben samen een grenzeloze fantasie. We bedachten dat als ie terug zou komen met een hele volle tas dat ie dan nog mede reizigers moest hebben op een andere boot.
Een klein beetje in zijn tas…..zou weinig mede passagiers zijn.

Het duurde best een hele tijd voor ie terugkwam met zijn oncharmant zwiebelende broekspijpen. Hij riep nog wel, bedankt maar voor de rest mooi niks natuurlijk. Hebben wij effe een kans laten liggen! Alhoewel…..die broekspijpen waren wel een afknapper hoor.
Hihi…Laten wij het toch maar houden op onze fantasie……

Toen ie wegvoer was het voor ons ook weer tijd om op te stappen en hebben we alles weer in de tassen gepropt. Terug naar het station gefietst, nog weer even langs de tassen zaak, twijfel twijfel of ik toch wel of niet de tassen zou nemen. Nee, uiteindelijk toch maar niet. Het was wel zeer verleidelijk.

We reden al snel het centrum uit en kwamen bij een voor mij zeer bekende brug uit.
Hier heb ik een paar weken geleden met Tine de Koninklijke Wandelroute gelopen.
Nu bleven we aan deze kant van het water. Ook leuk om bijna dezelfde weg dan vanuit een andere positie te bekijken. Een heel eind hebben we gelijk op gefietst met deze route.
Om vervolgens een brug over te gaan en dan echt op dezelfde weg te rijden.
Toen Tine en ik er liepen was het een oorverdovend kabaal van gekwaak van kikkers, die waren nu in geen velden of wegen, eh….sloten en plassen te bekennen.

Toch komt er ook weer een eind aan het gelijk op gaan en gingen wij toch een andere kant op.
Uiteindelijk kwamen we in Breukelen uit en loodste Trudi mij door een mooi park naar een binnentuin. Echt een verborgen plaatsje. Maar o zo mooi. Strak aan het water, waar we alweer getrakteerd werden op een hele file aan boten en bootjes. Wat boffen wij toch.
Op een bankje in de tuin bij het gemeente huis hebben we herinneringen opgehaald, Erik en Sandra zijn hier getrouwd, en ons broodje gegeten. Ook zaten we eerste rang bij de balkonscene van een bruidspaar.
Op dat moment voer er ook een rondvaartboot langs en het commentaar daarvan af was niet van de lucht natuurlijk. Hihi….Wat is dit toch leuk! We genieten er allebei zo enorm van.
Alles zit mee, het weer, onze fietsen, de mensen die we ontmoeten. In één woord geweldig!

Even later ging de brug weer open en weer kwam er een hele file boten langs. Ineens zat er ook een super-de-luxe jacht tussen en zeg ik tegen Trudi, daar gaat ie! Ze wist gelijk wie ik bedoelde…..maar het was maar gekheid want ik kon niet eens zien wie er aan het roer stond.
We hebben aan een half woord van elkaar genoeg om te begrijpen waar we het over hebben. Echt uniek.
Na alle gekheid werd het ook hier weer tijd om op te stappen en verder te fietsen. We hadden nog een missie uit te voeren. Op visite bij verre familie van ons beiden in Hilversum.
De route hadden we tot de grens van Hilversum uitgestippeld want de rest wist Trudi. En zo is het ook gegaan. Via de Hollandse Kade waar geen eind aan leek te komen zijn we naar Hilversum gefietst. Door Loosdrecht met al zijn boten dealers. Echt daar staat en ligt voor een kapitaal zeg. De financiële crisis lijkt hier volledig aan voorbij te zijn gegaan. Voor de buitenstaander dan! Het zal in werkelijkheid ongetwijfeld anders zijn, maar zo komt het niet over als je er zo langs fietst.

Aan de rand van Hilversum aangekomen konden we al snel de juiste weg vinden naar onze familie. Die uiteraard al op de uitkijk zaten! Nog voor we aan konden bellen kwam Co al naar beneden om ons welkom te heten. Het is ook wel een heel bijzonder bezoek zo. Trudi is namelijk een achternicht van Co en ik ben een achternicht van Gré, maar Trudi en ik zijn geen familie van elkaar. Ook hier werden weer heel veel herinneringen opgehaald. Het is zo’n feestje om al die verhalen aan te horen. Hoewel ze lang niet allemaal even rooskleurig waren.
Wat kan er toch veel gebeuren in een mensenleven!
Even voor 6 uur was het voor ons echt tijd om afscheid te nemen. Co heeft ons als een volleerd gids door Hilversum geloodst naar het restaurant. Ik was blij dat hij even voorop fietste. Want er lag behoorlijk wat op de schop daar.
We zijn nog langs het geboortehuis van Hans en het huis waar Trudi is opgegroeid gefietst.
Leuk om dat te zien.

Even na 6 uur kwamen we aan bij het restaurant waar Trudi besproken had. Daar hebben we nog heel lang buiten kunnen zitten en kregen we een heerlijke maaltijd voorgeschoteld.
Stokbrood met kruidenboter vooraf, championsoep, Trudi als hoofdgerecht een carpacchio xl en ik verse mosselen. We zaten hiermee mudje vol.
Nog een bakje koffie en thee en we waren helemaal klaar om naar ons logeeradres te gaan.

Dit adres was op een steenworpafstand van Trudi’s geboortehuis. En ze kon er dan ook bijna met haar ogen dicht naar toe fietsen. En wat we toen aantroffen, overtrof onze stoutste verwachtingen. We kregen een ‘eigen’ huisje achter in de tuin. Met ligbad, palmboomeiland, en cruiseschip! Echt helemaal geweldig. Het was van binnen in roze, fuschia,en aqauablauw geschilderd. Dat is nog eens lef hebben. En op het bed lagen bordeaux rode dekbedovertrekken. Wat geweldig. Ik ben helemaal overstag. Na zo’n nacht in dit kleurrijke huisje weet ik ook dat ik in mijn huis helemaal niet bang hoef te zijn dat het té erg wordt.
Gewoon doen dus…..

Met onze gastvrouwen hebben we nog een leuk gesprek gevoerd en uiteindelijk zijn we rond half 11 moe maar meer dan voldaan ons bed in gestuiterd.
Op naar de volgende dag……