2008 1213 PP Weert - Ell

Een beetje later dan jullie van mij gewend zijn. Door alle december drukte lukte het mij niet mijn verhaal eerder op de site te zetten.
Hier het eerste deel van ons wandelweekend van 13 en 14 december 2008.

Pelgrimspad

13 december 2008.
Van Weert naar Ell.
Zaterdagochtend 13 december, zoals gebruikelijk treffen we elkaar bij het station van Ede.
Het had even wat voeten in aarde voor ik de fietsenstalling in en ook weer uit was. Maar uiteindelijk is dat met behulp van de vriendelijke medewerker ter plaatste toch gelukt. Gelukkig was ik vroeg genoeg van huis gegaan want de hele ‘operatie’ fiets wegzetten duurden zeker 10 minuten. Lang leve de elektronica! Als het werkt is het leuk maar als het dwars gaat liggen……! Nu nog maar hopen dat ik morgenavond mijn fiets nog terug krijg. Ha ha.

De NS was ons deze keer goed gezind, de trein vertrok op tijd. Het was wel druk maar we hadden snel een zitplaats kunnen bemachtigen. Tot Utrecht, want wat daar aan de hand was? Het leek wel een gekkenhuis. Druk, druk en nog eens druk. Al snel waren we erachter dat er een Blokker actie gaande was. Met de trein naar Maastricht. Er was blijkbaar iets niet helemaal goed gegaan in de communicatie tussen beide bedrijven. De NS was duidelijk niet berekend op het grote aantal reizigers. Waarom verbaasd me dat niet? Bij hoge uitzondering werd er omgeroepen dat iedereen die nu in de 1e klas coupe stond maar gewoon mocht gaan zitten. Een conducteur hebben we de hele weg niet gezien. In Eindhoven was het zelfs zo druk dat er gewoon geen mensen de trein meer in mochten. Onze trein zou tot Heerlen rijden, maar er werd in Den Bosch al omgeroepen dat deze misschien toch door zou gaan naar Maastricht. Lekker allemaal shoppen in Maastricht met een Blokker kaartje…

Nou laat ons maar aan de wandel gaan, dat geslenter door Maastricht daar zijn wij niet voor te porren. In Weert waren we volgens mij ook een van de weinigen die de trein verlieten. De vorige keer hadden we al gezien dat het station redelijk in het centrum lag. Dus na zo’n drukke lange reis besloten we eerst maar eens de inwendige mens van iets lekkers te gaan voorzien. Op naar de chocomel, koffie en de vlaai.
Het werd appeltaart. De vlaai was op!

Hierna op weg naar de bus. Het laatste stuk van de vorige keer moesten we weer lopen en dat leek ons een minder goed idee. Helaas is het bus vervoer in Weert niet op ons ingesteld dus….toch maar de benenwagen naar de IJzeren Man genomen. Onderweg enige strubbelingen met één van mijn stokken gehad. Deze wilde niet meer vast en dan heb je er verrekte weinig aan. Een stuk ballast is het dan en dat is niet prettig. Bij de IJzeren man aangekomen even het kaartje opgezocht hoe we precies moesten beginnen en nog één poging gewaagd mijn stokken in het gareel te krijgen. En gelukkig ze deden weer wat ze doen moesten. Meewerken!

Al snel liepen we heerlijk door de natuur en waren we ons bus debacle gauw vergeten. Het was super wandelweer, de rijp lag volop op de weilanden en de struiken. Net een sprookjes landschap om doorheen te wandelen. Wat een feest.
Het was weer eens een route op ons lijf geschreven. Prachtige vergezichten. Mooie dorpjes, op zijn tijd een kerk en heel veel te zien.

De route mensen hebben hier weer super hun best gedaan alle rood-witte markeringen optimaal te houden. Petje af.
Aan de rand van een stuk bos stond een picknick bank heerlijk in de zon en daar hebben we onze lunch verorberd. Midden december nog picknicken wie verzint er nu zoiets? Maar het kon echt. We kregen er een beetje een jolig aprês ski gevoel van. Super.
Hierna doorgewandeld naar Ell. Daar waren we rond half 4. Mooie tijd. Eventjes een blik geworpen in de kerk. Een mooie kerk. Veel beelden waaronder ook onze Jacobus.

Inmiddels waren we weer toe aan thee en een sanitaire stop. Op naar een restaurant dus.
Daar hebben we heerlijk gegeten en vandaar uit zijn we weer terug gekeerd naar de kerk.
Om 17.45 uur begon de eucharistieviering met het kinderkoor. Het was een mooie mis. Jammer alleen dat er geen liedjes blad was. Dat had makkelijker geweest met meezingen.
Ondertussen hebben we natuurlijk wel mooi alle beelden kunnen bekijken in de kerk. Het waren er heel veel. Ook een aantal, voor ons, onbekende heiligen.

Na de mis werd het tijd ons logeeradres op te zoeken. In het restaurant hadden we al bekeken dat we vanuit de kerk naar links moesten en dan de 2e straat rechts. Maar stuur 2 meiden op pad, in het donker, en het komt helemaal goed, maar-niet-heus. Al snel stonden we aan de rand van het dorp. Oeps, dat is niet goed zei ik. We hebben vast een zijstraat gemist. Tine was overtuigd van niet maar het kon toch bijna niet anders. Na enig overleg toch maar besloten terug te lopen en ja hoor, er was dus nog wel een straatje, zonder naambordje wellis waar, dus het was niet helemaal onze eigen schuld dat we hem gemist hadden. Op zoek naar nummer 1. Moet eenvoudig zijn toch? Nou het kan ook moeilijk hoor. Het eerste huis, bleek een soort van schuur / boerderij/ woning waar het erg donker en niet uitnodigend uitzag. Het tweede huis was nummer 1a. Ja ja, we moesten toch echt bij 1 zijn. Weer zoeken en overleggen. Na de kruising bleek de straat nog steeds hetzelfde te heten dus maar eens kijken wat voor nummer daar was. En jawel…..nummer 1. Toch nog ons bed gevonden zeg maar.

Jos en Toos onze gastheer en dame waren hele lieve mensen. De avond vloog om. Het bleken enthousiaste wandelaars, fietsers en zeker niet onbelangrijk, Santiago gangers!
Heerlijk. We hebben genoten van al hun verhalen. Er zit maar één nadeel (voor zover je het zo kunt noemen)… aan zoveel enthousiasme en vertelkunst. Ik zou het liefst direct doorlopen naar Santiago! Van Toos kregen wij beiden een geluksmuntje! Dat muntje werd met zoveel liefde overhandigd en er werd bijgezegd dat we als we dit muntje bij ons zouden dragen we zeker in Santiago zouden komen. Het muntje komt ook uit Santiago. Nou reken maar dat dit muntje, waar de kathedraal van Santiago op staat, mij op al mijn stappen zal vergezellen hoor. Een beetje extra ‘steun’ om mijn doel te bereiken is nooit weg tenslotte. Ze hadden zelfs al een eventueel volgend logeeradres voor ons in Maaseik. Maar helaas wij moeten morgen weer terug naar huis. Dus van slapen in Maaseik zal vast niet veel terecht komen. Echt jammer want slapen bij de nonnetjes in een klooster leek mij nou een super plek. Helaas, dat zal nog eventjes moeten wachten, tot wij onze dromen naar werkelijkheid vertaald hebben.
In ieder geval hebben wij weer heel veel bijgeleerd over het regelen van overnachtingen, de tocht en de bijbehorende belevenissen. Ontzettend leuk om de verhalen eens ‘live’ te horen. Geschreven verslagen verslind ik maar toch is dit weer heel anders. Jos en Toos enorm bedankt!

Zo zijn we na een prachtige wandeldag, ons bedje ingerold en in een diepe slaap geraakt.
De wekker moest ons weer tot activiteit manen. Dat beurt ons niet zo vaak. Iets na half 8 hielden we het boven niet meer uit en zijn we gaan kijken of het ontbijt al klaarstond. Kopje thee, eitje, diverse soorten brood en beleg. Een prima begin van een nieuwe wandeldag!