2008 1108 Heeze - Someren-Heide

Pelgrimspad

8 november 2008.
Heeze – Someren-Heide.

Zaterdagochtend 9.45 uur. Station Ede-Wageningen.
Mooi op tijd om de trein van 9.58 uur te halen. En zowaar was de NS ons deze keer goed gezind en hadden we een zeer voorspoedige reis naar Heeze.

11.14 uur aankomst in Heeze. Nog even een foto en dan op weg naar Someren-Heide. Omdat we hier de vorige keer geëindigd waren wisten we nu welke kant we op moesten. Heel toevallig moesten we door de Nicasiusstraat. Dit was 1 van de martelaren van Gorkum. Daar waren we al eerder in onze Pelgrimspad wandelingen. Zo zie je maar weer hoe toch het verleden als een mooie rode draad door deze hele tocht loopt.

Al snel waren we bij onze eerste stop, een restaurantje. Dit kwam goed uit want na zo’n treinreis wil je eigenlijk niet direct vol aan de bak maar eerst thee met wat lekkers en even een sanitaire stop. Het lekkers werd dit keer wel heel luxe want we gingen direct maar voor een broodje. Tine nam een broodje met geitenkaas en ik ging voor het broodje beenham. Heerlijk. Zo hadden we een goede bodem voor onze wandeling van vandaag.
In het restaurant was het heel gezellig want in de zaal ernaast of erboven was de plaatselijke harmonie aan het repeteren. We hebben wel even gevraagd of de radio uit mocht want het was een beetje irritant beide dingen door elkaar te horen.

Na deze gezellige en smakelijke lunch zijn we dan echt op pad gegaan. Jacobus was ons zeer gunstig gestemd want het was echt supermooi weer. Zelfs zo mooi dat we al snel onze jassen uit konden doen en heerlijk in onze (pieterpad) blouse konden wandelen. De herfstkleuren zijn dit jaar echt zo geweldig. Hele intense kleuren. Geel, rood, bruin, groen echt dik genieten. En dan het bladerdek waar je zo heerlijk doorheen kunt sloffen. Na zo’n heftige week op het werk is dat een super gevoel. Lekker buiten lopen, niets hoeft en alles mag. De zon op je gezicht en genieten maar.
Er waren veel mensen die erop uit waren getrokken want het was overal superdruk. Veel wandelaars en fietsers. Allemaal nog even aan het genieten.

De Strabrechtse Heide is dan ook een heel mooi natuurgebied om heerlijk weg te kunnen dromen. Ik moest hierbij nog even denken aan mijn Belgische wandelvriend. Hij wilde zo graag naar de Strabrechtse Heide tijdens zijn tocht. Alleen hadden wij een stuk mooier weer dan hij heeft gehad in juli dit jaar. Zou het toen ook zo druk zijn geweest? Wij hebben wel een stukje de route ingekort omdat we anders aan het eind van de dag misschien niet helemaal uit zouden komen met de tijd. Het wordt deze dagen al snel weer donkerder. En een stuk Strabrechtse Heide is mooi maar bijna de hele heide hoeven we nu ook weer niet te zien. Dus…..een klein stukje inkorten mocht wel vonden we zelf. We hadden op het fietsrouteknooppunt bord gekeken en gezien dat we naar het punt van de Hoenderboompaal moesten om daar in de buurt onze originele route weer op te kunnen pakken. Wij dus lopen, klaphekjes hier en klaphekjes daar. Vennetjes en mooie paden. En dan is er opeens een bankje dus gunden we onszelf een momentje rust in het zonnetje. Wat drinken en een broodje en dan weer op pad. Terwijl we daar zo zaten viel Tine’s oog op een betonnen paaltje. Wat staat daar nou voor monumentje zegt ze. O daar gaan we zo wel even kijken zei ik. En nadat we uit gegeten en gedronken waren liepen we richting de paal. Tot onze stomme verbazing stond er op deze betonnen paal; ‘Hoenderboompaal’ Zijn we er dan al? Dat hadden we ons nog helemaal niet gerealiseerd en al helemaal niet gedacht dat dit punt gemarkeerd zou zijn met een heuse paal.
Even opletten dus want hier moeten we de route weer oppakken. Nou dat bleek in werkelijkheid toch nog ietsje verderop te zijn maar zo hadden we het wel snel weer te pakken.
Van hieruit konden we mooi doorlopen naar het keelven en daar zouden we beslissen of we voor de lange of de korte variant naar ons logeeradres zouden gaan.
Inmiddels begon het al een beetje te schemeren dus….vanaf het keelven toch maar de korte variant naar de Michelslaan genomen. Dat was maar goed ook want we hadden afgesproken dat we er tussen 17.00 en 18.00 uur zouden zijn. Het werd 16.50 uur. Mooi getimed dus.

We werden er gastvrij onthaald. Er stond een leuk tafereeltje voor de deur van Vrienden op de Fiets.
Na de thee met cake en een gezellig gesprek gingen we op de fiets naar het restaurant in Someren. Dit was voor ons gevoel veel verder weg dan de 2 km die de mevrouw had gezegd. Het bleek een uitstekend restaurant te zijn. We hebben er dan ook nog tot laat gezeten.

Onze gastvrouw en heer waren namelijk zelf naar een feestje. We kregen de sleutel en konden zelf naar binnen. Echt super, wat een enorm vertrouwen mensen nog kunnen hebben. Best bijzonder.

Op bed hebben we nog heel even liggen nagenieten van ons diner en de heerlijke wandeldag en al snel waren we in dromenland. Tot ik halverwege de nacht wakker schoot van een klapperend raam. Toen dat eenmaal weer dicht zat heb ik verder heerlijk geslapen. Alles wat nu valt valt overdag niet dacht ik zo. Wat schietgebedjes naar Jacobus en het komt helemaal goed dacht ik zo.

Tine moest vandaag al lachen om mijn optimisme wat het weer betrof. Als je het maar vaak genoeg zegt ga je het zelf ook nog geloven dat het droog blijft morgen zei ze. En zo is het maar net!