2008 dag 9 Brussel

Froidchapelle, Brussel,
Dag 9
2008 19 augustus 2008.

Brussel staat vandaag op het programma, maar zoals ik al gemerkt had vannacht was het een zeer heftig nachtje geweest voor de mannen. De laatste avond van Harold hier moest blijkbaar flink gevierd worden. Tja en dat loopt niet altijd even lekker natuurlijk. Ik was zoals gewoonlijk weer om 7 uur wakker en ben nog een poosje blijven liggen om de bankslaper nog wat rust te gunnen. Maar om 8 uur dacht ik, de groeten ik ga lekker badderen.

Na het was, aankleed en opmaak ritueel was het dus bijna 9 uur. Heel voorzichtig ben ik de kamer ingeslopen om mijn spullen te pakken en de krant te gaan halen. Hierdoor werd ie wel even wakker. Maar sliep al gauw weer verder. Na terugkomst van de krant halen, heb ik thee gezet, beschuitjes klaargemaakt en heb even heerlijk gegeten en de krant gelezen. Zo af en toe lijkt er iets te bewegen op de bank maar erg veel gebeurt er nog niet.

Na een half uurtje komt er wat bewegen en wil hij een glaasje water. Dat kan ie krijgen. Ik weet toch zeker dat het alleen water was maar hij sliep er heerlijk op verder. Tja, wat dan te doen? Ik wist het niet meer hoor. We hadden toch duidelijk afgesproken dat we rond half 11 zouden vertrekken naar Brussel. Maar zoals het er nu uitziet gaat dat er niet van komen. Ook de bedslaper heeft zich nog steeds niet gemeld.
Om half 12 vond ik het echter welletjes en heb ik ze er allebei uitgejaagd. Ik had de vaatwasser al uitgeruimd, de deur al opengezet en gewoon lekker mijn dingen gedaan die gedaan moesten worden, maar wakker worden ho maar. Zo komt er van onze plannen weinig terecht en moeten we zien dat we Harold op tijd op de trein gaan krijgen in Brussel.

Uiteindelijk kwam er dus toch wat leven in de luie lijven en werd er gedoucht, gegeten, gepakt en afscheid genomen van nieuwe vrienden op het park. Iets na 13 uur konden we dus vertrekken. Het zou nog een race tegen de klok worden. Naar Brussel toe rijden ging prima, maar Brussel zelf is een crime. Wat een stad zeg. Rondjes rijden lukt daar prima alleen kom je dan nergens. Gare du Sud was wat we konden vinden maar dat was niet de bedoeling. We moesten het Centraal Station hebben. Na 3 kwartier tobben was Rijk het zat en stopten we bij een benzine pomp om de weg te vragen, wat limo in te slaan en een broodje voor Harold.
Bleek dat we nog zo’n 20! Km van Brussel centraal zaten. Oeps. Met de uitleg van de pomphouder zijn we op weg gegaan en vonden we toch nog redelijk snel Gare du Nord. Nou dan maar Station Noord dachten we, laat het centrum maar zitten. Zo kon hij in ieder geval de trein van 16.24 uur halen. Ook dat was nog even zoeken maar toen we eenmaal het kaartje hadden gekocht en we op het perron waren konden we alleen nog maar wachten. Of…..heel hard terug rennen naar de auto, want wat bleek, Harold had zijn telefoon in de auto laten liggen. Nou dat risico gingen we maar niet nemen. Want het zo hem op nog een uur later komen te staan. En dat was niet handig. Dus….nu heeft hij Rijk zijn telefoon mee. Zo kan hij toch in V’daal zijn moeder even bellen want die zou hem van het station komen halen.

Harold was best een beetje zenuwachtig. Hij lijkt zo stoer en cool maar zo op het perron, met de wetenschap dat ie alleen met die trein mee moest. Dat vond ie dus duidelijk minder leuk. Hij zei het niet maar je kon het heel goed aan hem zien. Ik heb geloof ik wel vijf keer gezegd dat ie in Rotterdam over moest stappen en dat er vijf stations te gaan waren voor hij in Rotterdam zou zijn. Mechelen, Antwerpen, Roosendaal, Dordrecht, en dan Rotterdam. Daar overstappen naar Utrecht en dan weet je het zelf wel.
Het kan alleen zijn dat je in Gouda nog over moet stappen maar dat is een klein station zei ik daar kun je waarschijnlijk van het ene naar het andere perron overstappen. Het zou allemaal wel lukken zei hij. Ja ja.
Op hoop van zegen dacht ik.

Harolds reis was zeer voorspoedig verlopen want op een gegeven moment kreeg ik via Daniël al een sms-je dat ie in Utrecht zat. Wij moesten toen Brussel nog uit zien te komen. Wat een stad. Eerst kom je er niet in en daarna kom je er nooit meer uit. Tom Tom waar blijf je?

Daniël en ik zaten maar heen en weer te sms-en en op een gegeven moment stuurt hij een sms-je. Hou Antwerpen maar aan en dan Breda en dan probeer je het gewoon nog een keer op nieuw. De grapjas!
Dat ligt allebei de hele verkeerde kant op. Uiteindelijk zijn we toch na 6 rondjes Brussel eruit weten te komen en terug gereden naar het park. Maar goed dat we lekker gegeten hebben in Brussel. Anders had het wel erg laat geworden.

Brussel is best een leuke stad. Maar dan moet je echt meer tijd hebben. En ja die hadden we ook gepland maar de mannen dachten er duidelijk anders over. Jammer. Maar nu houden we gewoon ooit nog een keer een weekendje Brussel zonder kids. Is ook leuk toch?

Terug bij huis hebben we niet veel meer gedaan. Victor is al gauw zijn vakantie vrienden op gaan zoeken en die hebben we niet meer gezien. Morgen weer een nieuwe dag, nieuwe ronde, nieuwe kansen zeg maar.