2008 dag 6 Froidchapelle

Froidchapelle,
Dag 6
16 augustus 2008.

7.00 uur wakker. Mijn biologische wekker staat weer scherp afgesteld deze week. Het is ongelofelijk maar ik ben elke morgen zonder wekker wakker geworden. En dan ben ik ook echt klaarwakker. Toch was het vannacht een zeer heftig nachtje. Ik ben diverse keren wakker geweest.
Victor had een klein ongelukje gehad en is met diverse snij wonden midden in de nacht naar huis gekomen. O wat is het een saai park! Overal op en in klimmen. Een beetje teveel gedronken en dan loert een ongelukje vanuit een klein hoekje natuurlijk. Het is maar goed dat ik niet gauw in paniek raak. De wonden die hij nu heeft zijn niet kinderachtig. Hij heeft van 1 vinger een dikke plak afgeschaafd van het dikste gedeelte van zijn middelvinger (links) aan de binnen kant van zijn vinger net boven zijn ring (die hij gelukkig niet om had!) Midden in de nacht komt hij dan met zo’n blessure thuis. Wat te doen? Dokter, ziekenhuis, of toch maar zelf? Best een moeilijke beslissing hoor. Hij had natuurlijk ook nog het nodige gedronken dus lekker dun bloed. Na flink spoelen en droogdeppen de schade bekeken en geconstateerd dat ook een dokter of wie dan ook waarschijnlijk niet meer kon doen dan ik hebben we het zo goed en zo kwaad als het kon verbonden met pleisters en tape. Een beetje sterilon en voor de rest maar hopen dat het niet gaat ontsteken.
Een tetanus prik zal ik toch zeker vorig jaar in Oostenrijk wel gehad hebben en die blijft 10 jaar geldig dus daar hoefden we echt niet voor weg.

Na een uurtje de boel nog een keer opnieuw verbonden omdat het toch wel erg strak zat. Daarna niets meer gehoord en ’s morgens hebben we ze zelfs wakker moeten maken. Anders slapen ze de hele dag en leven ze ’s avonds. Zwemmen zit er vandaag voor Victor niet in. Niet erg handig om zo onbezonnen aan het Free Runnen te gaan. Het zat er natuurlijk een keer in dat het fout moest gaan. Jammer dat het nu gebeurt. Maar misschien leert ie ervan. Hopelijk geneest het allemaal snel en zonder problemen.

Zaterdagmorgen de boodschappen wezen doen voor het weekend. Daniël, Juanita, Rien en Mijke komen vandaag. Morgen hebben we een BBQ gepland. Het is wel behelpen met inkopen maar we zullen zoals gewoonlijk wel weer veel te veel ingeslagen hebben. Het blijft lastig om te gokken hoeveel je uiteindelijk nodig hebt. Nu ook maar hopen dat het morgen mooi weer genoeg is om buiten te kunnen bakken en eten.
Vandaag ziet het er veelbelovend uit. De zon schijnt en we kunnen heerlijk buiten vertoeven.

Voor de rest doen we vandaag lekker rustig aan. Vanavond wordt het zo-ie-zo laat want om 23 uur is er een groot vuurwerk vanaf het park. Waar precies dat weten we nog niet. Er zijn inmiddels allerlei bewegingen gaande bij het strand schuin voor ons huis. Dus waarschijnlijk staat daar in ieder geval wel iets te gebeuren vanavond. Er wordt gereden met een grote vrachtwagen, een shovel, die alles op zijn plek aan het zetten is. Dus we gaan het wel zien vanavond. Er ligt ook al een vlonder in het water.

Ik zit heerlijk op ons terras al deze aktiviteiten te volgen. En ineens hoor ik een wel heel bekende lach op het voetpad voor ons huis langs. Dat ligt wat lager dus je kunt niet zo 1-2-3 zien wie er voorbij gaat. Dus even opstaan en ja hoor…..mijn gehoor liet me niet in de steek. Ik had het goed gehoord. Het was de lach van Addy. Zit je dik 300 km van huis en kom je nog bekenden tegen. Ik heb even een sprintje getrokken en ook zij waren hoogst verbaasd mij hier aan te treffen. Wat doe jij nou hier? Vroegen Addy en Hans. Ja, wat dacht je zei ik, waarschijnlijk hetzelfde als jullie hier doen. Lekker vakantie vieren. Ze bleken vrijdag te zijn aangekomen en blijven 14 dagen. Hun meiden waren nu naar het zwembad en zelf gingen ze een beetje het park verkennen en de wandelstokken uit proberen. Addy heeft, net als ik, problemen met haar knieën en heupen en hoopt d.m.v. het wandelen met stokken de pijn te kunnen verminderen. Ze maakte nog wel even duidelijk dat het beslist geen nordic walking stokken waren. Maar dat had ik allang gezien. Ook ik moet me steeds verdedigen vanwege het feit dat ik me niet afzet met de stokken, zoals bij nordic walking, maar dat is iets waar je gewoon even doorheen moet. Trek je niks aan van de zogenaamde goedbedoelde adviezen en opmerkingen zei ik. Gewoon je eigen ding ermee doen en lopen zoals je fijn vind. Doe ik ook sinds oktober vorig jaar en het help perfect. Ik kan nu weer 20 km per dag weglopen zonder echt noemenswaardige problemen. Minder km gaan helemaal super.
Afgelopen vrijdag nog zo’n 12 km gelopen en daar heb ik helemaal geen last van gehad. Terwijl het toch een pittig tochtje was. Warm en best wel hoogte verschil.

Om even voor half 7 kregen we een telefoontje van Rien dat ze er bijna waren. Nog 10 minuten zei hij.
Rijk en ik zijn even naar de uitgang gelopen om ze de weg te wijzen.
En al gauw was het hele spul compleet bij het huisje. Heerlijk hoor alle schaapjes weer op honk. Natuurlijk hadden we niet het goede bier ingeslagen en moest er in allerijl nog nieuw gehaald worden. Dus snel nog even naar Cerfontaine om inkopen te doen. Hij had geluk want binnen 2 minuten zou de winkel sluiten.
16 blikjes bier en 3 komkommers later stonden we weer buiten. Weer terug naar het park.
De bierconsumptie liep wel in sneltreinvaart op en leverde enige verhitte discussies op. Jammer maar het is niet anders. Hopelijk is de boodschap nu wel een keertje over gekomen.

Verder is het nog een hele gezellige avond geworden. Victor en Harald waren, zoals gewoonlijk, in geen velden of wegen te bekennen en vliegen af en toe even binnen om wat te drinken te halen of naar de wc te gaan. De hele avond hebben we gezellig zitten kletsen. En om half 11 zijn we nog even naar het plein gelopen om te kijken of vandaar het vuurwerk zou worden afgestoken. Dat bleek niet zo te zijn en het leek er meer op dat het vanaf het strandje zou gaan gebeuren. En inderdaad om klokslag 11 uur werden er twee waarschuwings vuurwerkjes afgestoken om iedereen naar het strand te lokken. Al gauw stond het daar vol met mensen en kon het grote spektakel beginnen.

Een klein half uurtje muziek en mooi vuurwerk. Prachtig om te zien allemaal. De mannen hebben vanaf het strand gekeken en Rijk, Juanita, Mijke en ik hebben op het grasveld voor de huisjes bij de strandopgang gestaan. Stonden we lekker op het gras en niet in het zand. Het meeste heb ik allemaal op filmpjes kunnen zetten. Fotograferen ging heel moeilijk.

Na het vuurwerk waren ze allemaal nog niet echt heel moe en wilden ze nog phase 10 spelen. En hoewel ik eigenlijk liever mijn bed in was gedoken, was de verleiding toch niet te weerstaan, dus zijn we, Daniël, Junanita, Mijke, Rien en ik, phase 10 gaan spelen. Om 2 uur waren we eindelijk ermee klaar en zijn we moe maar voldaan ons bed ingedoken. Victor en Harald waren na het vuurwerk nog op het strand gebleven bij hun vakantievrienden maar inmiddels ook weer gearriveerd en gingen net als wij de platte weg op. Het was een geweldige dag. Heerlijk om de boel compleet te hebben.

Morgen hopelijk weer zo’n leuke dag. Karten en BBQ-en staan op het programma.