2008 dag 4 karting des Fagnes

Froidchapelles, Fragnes,
Dag 4, 14 augustus 2008.

7.00 uur. Wakker. Het zonnetje doet heel voorzichtig zijn best. De wind lijkt minder te wezen. Wie weet wordt het nu een mooie dag. De mannen slapen allemaal nog. Het plan is om straks met Victor en Harald naar het aquajoggen te gaan. Ik ben benieuwd. Want van hun andere plan om de hele nacht wakker te blijven en dan met het aquajoggen wakker te worden is ook al niet veel terecht gekomen. Want…..ze liggen nu in ieder geval te pitten. Nou ja de tijd zal het leren.

8.45 uur inmiddels. Hun wekker heeft wel afgelopen maar verder is er nog weinig leven te bespeuren. Toch maar eens informeren? Hallo heren, wat gaan we doen? Geen zin meer kwam er ergens onder een dekbed vandaan. Ook het andere dekbed gaf een soortgelijk signaal af. Nou mooie gozers zijn dat zeg! Zit ik hier helemaal klaar om mee te gaan met aquajoggen laten ze het afweten! En om nou in mijn uppie te gaan dat vind ik ook niet gezellig. Dus….dan maar het nuttige met het aangename verenigen en eens kijken of die draadloze internet verbinding het wil doen hier op het park. Mijn hele boeltje ingepakt en naar de receptie ermee. Ik heb tenslotte al 3 reisverslagen af en die kunnen mooi het web opgeslingerd worden.
En zowaar het is nog gelukt ook.

De rest van de morgen heb ik lekker rustig doorgebracht. Het waait nog steeds behoorlijk maar het zonnetje is erg zijn best aan het doen. De deur kan al lekker openstaan in ieder geval. En in de twee stoeltjes bij het raam heb je werkelijk een fantastisch uitzicht over alle activiteiten die ’s morgens op het meer plaatsvinden. Zeilen, surfen enz. Je zit daar heerlijk in het zonnetje, een handwerkje een kopje thee en een koekje. Wie doet me wat. Heerlijk hoor. Vanmiddag zien we wel weer wat we gaan doen.
Ik wil eigenlijk de mannen eens mee zien te krijgen van het park af. Ze lopen maar te roepen dat het hier zo saai is, maar ondertussen zijn ze vaak in geen velden of wegen te bekennen. Dus die bewering van saai lijkt me mee te vallen. Ze vermaken zich best wel. De proviand voorraad slinkt ook gestadig dus ook daar zit het wel goed mee. Warm eten is niet aan ze besteed. Ze leven deze week op een dieet van melk, cornflakes, komkommer, bier, brood en vlees.

Om 11.30 uur heb ik ze maar het bed uitgetrommeld. De tafel gedekt en toen ze eindelijk wakker en aangekleed waren hebben we maar een brunch gegeten. Melk, cornflakes, broodjes enz.
Tijdens de bespreking wie of wat voor plannen er waren voor deze dag bleek dat we aardig op dezelfde golflengte zaten. Karten dus.

Het karten was in Fagnes, een klein plaatsje ten zuiden van hier. Nou het was er super. De mannen waren niet van de baan te slaan. We hadden in eerste instantie ieder voor 16 ronden gekozen. Dat is best een eind zeg! Ik werd natuurlijk aan alle kanten voorbij gesjeesd. Tja, ik ben nu eenmaal niet zo’n snelheidsduivel. Dus de laatste 3 rondjes reed ik op een lege baan. Da’s best genant hoor. Ik snapte er eerst helemaal niets van. Het werd steeds leger om me heen. En ineens was ik gewoon alleen. Ach ja dacht ik, natuurlijk….ik heb ze ongeveer een keer of 4 voorbij zien komen dus die rondjes had ik nog tegoed. Het voordeel is dan wel dat je nergens op hoeft te letten en ik gewoon lekker mijn rondjes kon rijden. Maar na die 16 ronden vond ik het wel best. De mannen niet, die hadden net de smaak te pakken dus die gingen nog een keer. En nog een keer. Dikke schik . Victor en Harald gingen de laatste keer samen, ook Rijk liet het na 32 ronden afweten. De twee mannen begonnen de baan en de karts steeds meer door te krijgen en gingen al slippend en stuiterend over die baan. Het was prachtig om die koppies te zien op het moment dat ze de baan afstapten. Een en al pret.

Na al het race geweld kon ik ze toch over halen om mee te gaan naar de grotten van Neptunes. Maar goed dat we dat gecombineerd hebben want als we hier echt een dag voor uitgetrokken hadden had het wel een beetje tegengevallen. Bij de stuw, de vorige dag, deed de dame vreselijk haar best om in het Nederlands uit te leggen hoe het allemaal zat. Maar hier, liep wel netjes een dame mee naar de grotten, maar het bijbehorende verhaal werd via een bandje de lucht ingeslingerd. Erg jammer. Met een zaklampje wees ze dan dingen aan waar over gesproken werd. Erg simpel allemaal. De grotten zelf waren best mooi om te zien maar doordat het allemaal zo statisch gebracht werd was er uiteindelijk niet echt veel aan. Je stond echt je tijd uit te staan omdat de tekst op het bandje veel te eentonig en te saai gebracht werd. Jammer.
Na de diverse ‘zalen’ in de grot te hebben doorgelopen kwamen we bij de bootjes. Dat was dan wel weer leuk. Vooral omdat er gevraagd werd niet te wiebelen en goed op te letten want de rotsen kwamen soms wel erg dichtbij. Het wiebelen werd dus wel stiekem gedaan natuurlijk. Daar kon je op wachten.
Victor en Harald deden daar niet aan mee hoor. Ahum….

In de ‘kathedraal’ ( de grootste zaal) in de grot werden de bootjes stil gelegd en was het wachten op wat komen ging. En dat was dan wel weer leuk gedaan. Onder de klanken van Vangelis werd er een licht en lasershow gegeven. Dat was super en had wat mij betreft nog wel wat langer mogen duren. Hierna werden we met de bootjes weer terug gebracht richting de uitgang. Een trap naar boven en naar buiten was wat ons nog restte van de buitenwereld. Zo stonden we na een klein uurtje weer in de buitenlucht. Een leuke ervaring rijker. Gelukkig hadden we dit niet als dagtrip bedacht vonden we allemaal. Zo samen met het karten was het een leuke afwisseling in ons vakantiebestaan.

Terug bij het park, na de aankopen in Cerfortaine, wisten de mannen niet hoe snel ze nog in het zwembad moesten geraken. Dat werd uiteindelijk dus laat eten. Rond 19.00 uur waren ze terug en daarna konden we aan tafel. Piepers, rode kool, kipnuggets, sla, komkommer, appelmoes en nog worstjes. Een heerlijke maaltijd. De avond hebben we verder lekker rustig doorgebracht. De mannen waren al snel weer de roetsj op. Naar het strandje en weet-ik-veel-waar-nog-meer-naar-toe. In ieder geval gaat hier regelmatig de bel en staan er vrienden voor de deur. En meestal zitten ze dan al bij het strandje en anders gaan ze er snel naar toe. Ze hebben het hier best naar hun zin.

Uiteindelijk ben ik lekker in het ligbad gedoken en heerlijk soezerig mijn bed in gestuiterd. Om vervolgens rond 1 uur wakker gemaakt te worden door de mannen omdat ze hun sleutel waren vergeten. Sufferds. Hebben ze echt geluk dat ik ze snel hoor. Anders hadden ze mooi de nacht buiten door mogen brengen.

De rest van de nacht is lekker rustig geweest. Morgen weer een nieuwe dag.