2007 1117-18 Zwammerdam - Schoonhoven
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Anita
19 November 2007 | Nederland, Schoonhoven
Pelgrimspad
17 november 2007 Zwammerdam – Oudewater.
8.15 uur vertrek van thuis, met de auto dit keer. Lang leve het niet rijdende openbaarvervoer! Na een voorspoedig auto reis om 9.30 uur vertrokken vanuit de Verloostraat in Zwammerdam.
Via leuke straatjes met dito gevels de weilanden ingelopen. Het weer is prachtig. Een mooie heldere herfstdag. Het rijp ligt hier en daar nog op de velden. Weidevogels vliegen verschrikt op als ze ons in de smiezen krijgen. Wat is het hier mooi en zo heerlijk rustig. Op sommige punten kun je heel in de verte de snelweg zien maar gelukkig niet horen. We kijken dus mooi de andere kant uit en die is prachtig.
Via Boskoop naar Reeuwijk-Brug waar we bij het plaatselijke museum even een sanitaire stop houden. Er was een mooie tentoonstelling van quilts maar die hebben we gelaten voor wat het was en zijn doorgelopen naar waar we hopelijk koffie en thee dachten aan te treffen. En jawel hoor nog geen kwartier later zaten we in een restaurant, op het buitenterras! Heerlijk in het zonnetje te genieten van onze versnaperingen. Wat is het leven toch leuk…..
Het uitzicht was er prachtig, uitkijkend over de Reeuwijkse plassen zaten we het verdere reis programma te bestuderen. Er was namelijk ook een hardloopwedstrijd bezig en we wilden even zeker weten daar niet in verzeild te geraken. Na een dik half uur rusten zijn we vol goede moed aan de dijk dwars door de Reeuwijkse Plassen begonnen. Wat een mooi stuk natuur daar zeg. Het stikt er werkelijk van de watervogels. Hele kolonies waterhoentjes, futen, meeuwen en weet-ik-veel-wat-nog-meer voor vogels zitten daar. Het geluid van de waterhoentjes vind ik altijd zo’n grappig geluid en omdat er zoveel bij elkaar zaten dacht ik het te kunnen ‘vangen’ in een filmpje. Maar wat ik ook probeerde, ik filmde een heel poosje de waterhoentjes, ze hielden mooi hun snaveltjes op elkaar. Klaar met filmen……en daar begonnen ze weer. Grapjassen. De boodschap was duidelijk ze wilden niet met geluid op de film. Eigenwijze beesten.
Stevig genietend en doorstappend door de glibberige klei zijn we dan eindelijk aanbeland bij een smal asfaltpaadje. Wat een geluk hebben we vandaag toch weer. Het zijn, op het stukje hiervoor na, allemaal goed beloopbare paden. Wel lekker smal zodat we vaak in ganzenpas achter elkaar moeten lopen. En ook aan de kant moeten omdat we vandaag duidelijk niet de enige zijn die bedacht hadden te gaan lopen. Er is ook een plaatselijke wandelroute uitgezet blijkbaar die precies in tegenovergestelde richting loopt. Het werd dus heel vaak ‘goeiedag’ zeggen. De meeste mensen groeten dan ook vriendelijk terug. Het is zo stom als je op zo’n smal paadje elkaar passeert en dan niets zegt. Het gaat even in het loopje maar toch…..er is even contact. En dat is toch heel erg leuk.
Aan het eind van de wandeldijk komen we de eerste paddestoel tegen die ons richting Oudewater wijst. Nog 10 kilometer. En de tijd? Nou we zitten heel mooi op schema en als we dit vol kunnen houden zijn we netjes rond 16.00 uur bij pa en ma.
De paddestoel wijst ons de redelijk drukke (asfalt) weg naar Driebruggen. Maar vlak ervoor worden we nog een mooi eindje om gestuurd via een mooi smal pad weer vlak langs het water. Dit pad was zeer goed beloopbaar. Na een klein klimmetje bereikten we de grasdijk opnieuw naar Driebruggen. Daar aangekomen werden we door Driebruggen heen gestuurd richting grasdijk op weg naar Hogebrug. Maar asfalt vreters als we zijn hebben we hier een klein stukje gesmokkeld en zijn via de weg naar Hogebrug gelopen. Hele mooi oude boerderijen passerend zijn we deze weg afgelopen. We moesten wel redelijk vaak in de kant springen voor de auto’s maar alles beter dan door het glibberige gras te moeten ploeteren.
Aangekomen in Hogebrug zagen we direct weer de tekentjes van het Pelgrimspad dus zo heel ver zaten we niet uit de richting met onze smokkelactie. Gravend in mijn geheugen bedacht ik dat voorlangs de VIOS, nou ja voor wat er nog voor door moet gaan. Want de hal hangt met touw nog in elkaar maar één flinke storm en het ligt plat volgens ons. Ik dwaal af. Ik dacht dus hiervoor langs naar het spoor te kunnen lopen en daar over te steken. Het tunneltje lieten we even voor wat het was. Helaas kwamen we bedrogen uit en moesten we de conclusie trekken toch terug te moeten naar het tunneltje. Jammer dit kostte ons wel wat tijd. En na ruim 20 kilometer in de benen is dat niet echt grappig. Een buurtbewoner nog om raad gevraagd maar die zei ook; terug lopen hoor, dat is veel veiliger en aan de andere kant staat toch een hek waar je niet overheen komt. Oké nou dan hebben we weinig keus. Onder de tunnel door en direct naar links was er een klein bruggetje waar we nog even een rustpauze hebben ingelast en daar konden we voor de eerste keer de twee kerktorens van Oudewater zien. Nog 3,9 kilometer en dan zijn we thuis.
Om 15.00 uur begonnen we aan dit laatste stuk voor vandaag. Het tempo was er wel een beetje uit zeg. Al het afplakken van mijn voeten heeft me goed door het eerste deel van de dag heen geholpen maar nu begin ik toch pijnplekken te krijgen. Jammer.
Heel stiekem had ik eigenlijk wel gehoopt dat pa ons misschien tegemoet zou komen maar al lopend moest ik de conclusie trekken dat dat toch te voorbarig gedacht was. Maar we liepen lekker, en af en toe de kant in om een auto langs te laten kwamen we toch stapje voor stapje dichterbij Oudewater.
Bij het bord Oudewater een, hopelijk, leuke foto van ons samen gemaakt. En daarna op weg naar huis! Ik had gezegd dat we rond 16.00 uur er wel zouden zijn. En ……..klokslag 16,00 uur stapten we bij pa en ma binnen. Een warm welkom was ons deel. Toch heel anders dan bij een echte bed & breakfast binnenkomen hoor. Dit was echt thuiskomen. Heerlijk. Na de nodige kopjes thee, verhalen en uitrusten kregen we een lekker spaghetti voorgeschoteld met griesmeelpudding toe. Wat een feestmaal.
Na het eten nog weer even zitten kletsen en pa is de fietsen buiten gaan zetten. We zijn naar de mis van 19.00 uur gegaan in de Fransiscus kerk. Ik had pater Martin geschreven dat we graag een stempel in Oudewater wilden komen halen na de viering. Nou zijn reactie overtrof werkelijk alles. Het was kippenvelwerk. In zijn welkomstwoord haalde hij ons plan al even aan. Tijdens de voorbeden kwamen we weer voorbij en aan het eind zette hij ons helemaal voor het voetlicht. Hij bleef bij de communiebanken op ons wachten met de stempel en liet de lector en de acolieten naar de sacristie gaan. De mensen in de kerk bleven zelfs nog even in de banken wachten tot wij bij hem stonden. Na een heel leuk gesprek met hem heeft hij ons paspoort gestempeld en zijn we naar huis gegaan. Nog even achter in de kerk gekeken bij de maquette met de plannen voor de verbouwing. En daar raakten we ook nog in gesprek met mensen die toch wel heel nieuwsgierig waren naar onze plannen. De mensen wensten ons allemaal veel succes en vroegen waar we vannacht dan zouden slapen. Pa en ma stonden er ook bij dus mijn reactie was gelijk dat we lekker bij hen konden slapen. Tja beter kan niet natuurlijk was de reactie.
En daar hadden ze helemaal gelijk in! Een betere bed & breakfast hebben we nog niet gehad en zullen we ook niet meer krijgen denk ik. Dit overtrof alles. Zo gezellig, zo thuis zo eigen, zo ……ik heb er geen woorden voor. Op bed bedachten Tine en ik dat onze volgende wandelroutes voortaan door Oudewater gaan lopen…….Gekheid natuurlijk maar het geeft wel aan hoe wij het naar onze zin hadden.
Een supernacht later, ik werd pas om 6.22 uur voor de eerste keer wakker, ben ik om 6.50 uur onder de douche gestapt. Tine volgde mij en daarna aan de ontbijttafel aangeschoven. Pa en ma kwamen er natuurlijk ook gezellig bij zitten. Dit gebeurt bijna nooit dat onze gastvrouw en gastheer erbij zijn bij het ontbijt. Zo heel af en toe maar dat zijn echt uitzonderingen. We gingen gewoon verder waar we gisteravond gebleven waren. Kortom nog lekker bijgekletst en vol gegeten zijn we om 8.30 uur aan onze tweede wandeldag begonnen.
18 november 2007.
Oudewater – Schoonhoven.
Aangezien we dus via Oudewater zijn gegaan moesten we nu eerst terug naar Hekendorp om de route weer op te pakken. Het was zo ontzettend mooi door Hekendorp te lopen. Wat heb ik hier een hoop fietskilometers liggen. Eerst naar school en later naar het werk. En wat blijft zoiets toch geweldig ‘hangen’ in je geheugen zeg. Elke bocht kwam me nog bekend voor. De Goejanverwellesluis riep bij Tine oude herinneringen op aan haar schooltijd. Blijkbaar heb ik zitten slapen op school want het verhaal wat ze mij vertelde daar ging bij mij geen lichtje bij branden zeg maar. Ze had wel gelijk want een gevelbord naast de sluis vertelde hetzelfde verhaal.
Na Hekendorp zijn we via het ‘nieuwe’ pad naar Haastrecht gelopen. Het was er mooi, zo ongelofelijk veel water, weiland, rijp en vogels dat Tine op een gegeven moment verzuchtte; “Ik begrijp niet dat je Rijk niet hebt gedwongen deze kant op te komen, het is hier zo mooi.”
Tja, daar zeg je wat. Maar dat was toen niet aan de orde. Maar begrijp je nu dat ik altijd zeg dat ik het water mis in Ede. Nou daar kon ze nu na bijna twee wandeldagen zo veel water te zien helemaal in komen.
In Haastrecht hebben we in het restaurant bij de brug koffie en thee gedronken met appelgebak en na de broodnodige sanitaire stop zijn we verder gegaan met het Pelgrimspad. Inmiddels zaten we weer op de route en konden we via de rood-witte stickers onze weg vervolgen naar Schoonhoven.
Via een mooi pad door de polder zijn we naar Vlist gelopen. In Vlist zelf hebben we even twee stoelen geconfisceerd van het terras bij een gesloten restaurant en hebben daar even uitgerust.
Mijn voeten willen niet meer. Twee dikke blaren hebben weer de kop op gestoken en ook de blaar bij Tine is niet echt leuk aan het doen. Maar we moeten toch echt nog een km of 6 om in Schoonhoven te komen. Dus alle moed bij elkaar geraapt en verder.
Een mooie slingerende weg volgde het water de Vlist naar Schoonhoven. De molen bij Bonrepas was nog een aangename aanblik in het verder groene landschap. Wat boffen we toch weer. Alles zit weer mee vandaag, het is mooi rustig weer. De paden zijn super en we gaan als een speer. Schoonhoven bereikte we dan ook ruim voor de tijd die ik eigenlijk in gedachten had. Toch was ik dolblij bij de bushalte op een bankje te kunnen neerploffen.
Hier was het ook waar ik de beslissing, met pijn in mijn hart overigens, genomen heb om volgende maand niet te lopen. Mijn voeten, en ook die van Tine, moeten eerst helen en vier weken is dan te weinig om dat voor elkaar te krijgen. Dus…….de volgende etappes van het Pelgrimspad komen in januari.
Deze etappes waren super, geweldig, lekker veel asfalt, prachtige natuur en veel afwisseling. Echt etappes voor ons, hopelijk volgen er nog heel veel zo. Heerlijk.
17 november 2007 Zwammerdam – Oudewater.
8.15 uur vertrek van thuis, met de auto dit keer. Lang leve het niet rijdende openbaarvervoer! Na een voorspoedig auto reis om 9.30 uur vertrokken vanuit de Verloostraat in Zwammerdam.
Via leuke straatjes met dito gevels de weilanden ingelopen. Het weer is prachtig. Een mooie heldere herfstdag. Het rijp ligt hier en daar nog op de velden. Weidevogels vliegen verschrikt op als ze ons in de smiezen krijgen. Wat is het hier mooi en zo heerlijk rustig. Op sommige punten kun je heel in de verte de snelweg zien maar gelukkig niet horen. We kijken dus mooi de andere kant uit en die is prachtig.
Via Boskoop naar Reeuwijk-Brug waar we bij het plaatselijke museum even een sanitaire stop houden. Er was een mooie tentoonstelling van quilts maar die hebben we gelaten voor wat het was en zijn doorgelopen naar waar we hopelijk koffie en thee dachten aan te treffen. En jawel hoor nog geen kwartier later zaten we in een restaurant, op het buitenterras! Heerlijk in het zonnetje te genieten van onze versnaperingen. Wat is het leven toch leuk…..
Het uitzicht was er prachtig, uitkijkend over de Reeuwijkse plassen zaten we het verdere reis programma te bestuderen. Er was namelijk ook een hardloopwedstrijd bezig en we wilden even zeker weten daar niet in verzeild te geraken. Na een dik half uur rusten zijn we vol goede moed aan de dijk dwars door de Reeuwijkse Plassen begonnen. Wat een mooi stuk natuur daar zeg. Het stikt er werkelijk van de watervogels. Hele kolonies waterhoentjes, futen, meeuwen en weet-ik-veel-wat-nog-meer voor vogels zitten daar. Het geluid van de waterhoentjes vind ik altijd zo’n grappig geluid en omdat er zoveel bij elkaar zaten dacht ik het te kunnen ‘vangen’ in een filmpje. Maar wat ik ook probeerde, ik filmde een heel poosje de waterhoentjes, ze hielden mooi hun snaveltjes op elkaar. Klaar met filmen……en daar begonnen ze weer. Grapjassen. De boodschap was duidelijk ze wilden niet met geluid op de film. Eigenwijze beesten.
Stevig genietend en doorstappend door de glibberige klei zijn we dan eindelijk aanbeland bij een smal asfaltpaadje. Wat een geluk hebben we vandaag toch weer. Het zijn, op het stukje hiervoor na, allemaal goed beloopbare paden. Wel lekker smal zodat we vaak in ganzenpas achter elkaar moeten lopen. En ook aan de kant moeten omdat we vandaag duidelijk niet de enige zijn die bedacht hadden te gaan lopen. Er is ook een plaatselijke wandelroute uitgezet blijkbaar die precies in tegenovergestelde richting loopt. Het werd dus heel vaak ‘goeiedag’ zeggen. De meeste mensen groeten dan ook vriendelijk terug. Het is zo stom als je op zo’n smal paadje elkaar passeert en dan niets zegt. Het gaat even in het loopje maar toch…..er is even contact. En dat is toch heel erg leuk.
Aan het eind van de wandeldijk komen we de eerste paddestoel tegen die ons richting Oudewater wijst. Nog 10 kilometer. En de tijd? Nou we zitten heel mooi op schema en als we dit vol kunnen houden zijn we netjes rond 16.00 uur bij pa en ma.
De paddestoel wijst ons de redelijk drukke (asfalt) weg naar Driebruggen. Maar vlak ervoor worden we nog een mooi eindje om gestuurd via een mooi smal pad weer vlak langs het water. Dit pad was zeer goed beloopbaar. Na een klein klimmetje bereikten we de grasdijk opnieuw naar Driebruggen. Daar aangekomen werden we door Driebruggen heen gestuurd richting grasdijk op weg naar Hogebrug. Maar asfalt vreters als we zijn hebben we hier een klein stukje gesmokkeld en zijn via de weg naar Hogebrug gelopen. Hele mooi oude boerderijen passerend zijn we deze weg afgelopen. We moesten wel redelijk vaak in de kant springen voor de auto’s maar alles beter dan door het glibberige gras te moeten ploeteren.
Aangekomen in Hogebrug zagen we direct weer de tekentjes van het Pelgrimspad dus zo heel ver zaten we niet uit de richting met onze smokkelactie. Gravend in mijn geheugen bedacht ik dat voorlangs de VIOS, nou ja voor wat er nog voor door moet gaan. Want de hal hangt met touw nog in elkaar maar één flinke storm en het ligt plat volgens ons. Ik dwaal af. Ik dacht dus hiervoor langs naar het spoor te kunnen lopen en daar over te steken. Het tunneltje lieten we even voor wat het was. Helaas kwamen we bedrogen uit en moesten we de conclusie trekken toch terug te moeten naar het tunneltje. Jammer dit kostte ons wel wat tijd. En na ruim 20 kilometer in de benen is dat niet echt grappig. Een buurtbewoner nog om raad gevraagd maar die zei ook; terug lopen hoor, dat is veel veiliger en aan de andere kant staat toch een hek waar je niet overheen komt. Oké nou dan hebben we weinig keus. Onder de tunnel door en direct naar links was er een klein bruggetje waar we nog even een rustpauze hebben ingelast en daar konden we voor de eerste keer de twee kerktorens van Oudewater zien. Nog 3,9 kilometer en dan zijn we thuis.
Om 15.00 uur begonnen we aan dit laatste stuk voor vandaag. Het tempo was er wel een beetje uit zeg. Al het afplakken van mijn voeten heeft me goed door het eerste deel van de dag heen geholpen maar nu begin ik toch pijnplekken te krijgen. Jammer.
Heel stiekem had ik eigenlijk wel gehoopt dat pa ons misschien tegemoet zou komen maar al lopend moest ik de conclusie trekken dat dat toch te voorbarig gedacht was. Maar we liepen lekker, en af en toe de kant in om een auto langs te laten kwamen we toch stapje voor stapje dichterbij Oudewater.
Bij het bord Oudewater een, hopelijk, leuke foto van ons samen gemaakt. En daarna op weg naar huis! Ik had gezegd dat we rond 16.00 uur er wel zouden zijn. En ……..klokslag 16,00 uur stapten we bij pa en ma binnen. Een warm welkom was ons deel. Toch heel anders dan bij een echte bed & breakfast binnenkomen hoor. Dit was echt thuiskomen. Heerlijk. Na de nodige kopjes thee, verhalen en uitrusten kregen we een lekker spaghetti voorgeschoteld met griesmeelpudding toe. Wat een feestmaal.
Na het eten nog weer even zitten kletsen en pa is de fietsen buiten gaan zetten. We zijn naar de mis van 19.00 uur gegaan in de Fransiscus kerk. Ik had pater Martin geschreven dat we graag een stempel in Oudewater wilden komen halen na de viering. Nou zijn reactie overtrof werkelijk alles. Het was kippenvelwerk. In zijn welkomstwoord haalde hij ons plan al even aan. Tijdens de voorbeden kwamen we weer voorbij en aan het eind zette hij ons helemaal voor het voetlicht. Hij bleef bij de communiebanken op ons wachten met de stempel en liet de lector en de acolieten naar de sacristie gaan. De mensen in de kerk bleven zelfs nog even in de banken wachten tot wij bij hem stonden. Na een heel leuk gesprek met hem heeft hij ons paspoort gestempeld en zijn we naar huis gegaan. Nog even achter in de kerk gekeken bij de maquette met de plannen voor de verbouwing. En daar raakten we ook nog in gesprek met mensen die toch wel heel nieuwsgierig waren naar onze plannen. De mensen wensten ons allemaal veel succes en vroegen waar we vannacht dan zouden slapen. Pa en ma stonden er ook bij dus mijn reactie was gelijk dat we lekker bij hen konden slapen. Tja beter kan niet natuurlijk was de reactie.
En daar hadden ze helemaal gelijk in! Een betere bed & breakfast hebben we nog niet gehad en zullen we ook niet meer krijgen denk ik. Dit overtrof alles. Zo gezellig, zo thuis zo eigen, zo ……ik heb er geen woorden voor. Op bed bedachten Tine en ik dat onze volgende wandelroutes voortaan door Oudewater gaan lopen…….Gekheid natuurlijk maar het geeft wel aan hoe wij het naar onze zin hadden.
Een supernacht later, ik werd pas om 6.22 uur voor de eerste keer wakker, ben ik om 6.50 uur onder de douche gestapt. Tine volgde mij en daarna aan de ontbijttafel aangeschoven. Pa en ma kwamen er natuurlijk ook gezellig bij zitten. Dit gebeurt bijna nooit dat onze gastvrouw en gastheer erbij zijn bij het ontbijt. Zo heel af en toe maar dat zijn echt uitzonderingen. We gingen gewoon verder waar we gisteravond gebleven waren. Kortom nog lekker bijgekletst en vol gegeten zijn we om 8.30 uur aan onze tweede wandeldag begonnen.
18 november 2007.
Oudewater – Schoonhoven.
Aangezien we dus via Oudewater zijn gegaan moesten we nu eerst terug naar Hekendorp om de route weer op te pakken. Het was zo ontzettend mooi door Hekendorp te lopen. Wat heb ik hier een hoop fietskilometers liggen. Eerst naar school en later naar het werk. En wat blijft zoiets toch geweldig ‘hangen’ in je geheugen zeg. Elke bocht kwam me nog bekend voor. De Goejanverwellesluis riep bij Tine oude herinneringen op aan haar schooltijd. Blijkbaar heb ik zitten slapen op school want het verhaal wat ze mij vertelde daar ging bij mij geen lichtje bij branden zeg maar. Ze had wel gelijk want een gevelbord naast de sluis vertelde hetzelfde verhaal.
Na Hekendorp zijn we via het ‘nieuwe’ pad naar Haastrecht gelopen. Het was er mooi, zo ongelofelijk veel water, weiland, rijp en vogels dat Tine op een gegeven moment verzuchtte; “Ik begrijp niet dat je Rijk niet hebt gedwongen deze kant op te komen, het is hier zo mooi.”
Tja, daar zeg je wat. Maar dat was toen niet aan de orde. Maar begrijp je nu dat ik altijd zeg dat ik het water mis in Ede. Nou daar kon ze nu na bijna twee wandeldagen zo veel water te zien helemaal in komen.
In Haastrecht hebben we in het restaurant bij de brug koffie en thee gedronken met appelgebak en na de broodnodige sanitaire stop zijn we verder gegaan met het Pelgrimspad. Inmiddels zaten we weer op de route en konden we via de rood-witte stickers onze weg vervolgen naar Schoonhoven.
Via een mooi pad door de polder zijn we naar Vlist gelopen. In Vlist zelf hebben we even twee stoelen geconfisceerd van het terras bij een gesloten restaurant en hebben daar even uitgerust.
Mijn voeten willen niet meer. Twee dikke blaren hebben weer de kop op gestoken en ook de blaar bij Tine is niet echt leuk aan het doen. Maar we moeten toch echt nog een km of 6 om in Schoonhoven te komen. Dus alle moed bij elkaar geraapt en verder.
Een mooie slingerende weg volgde het water de Vlist naar Schoonhoven. De molen bij Bonrepas was nog een aangename aanblik in het verder groene landschap. Wat boffen we toch weer. Alles zit weer mee vandaag, het is mooi rustig weer. De paden zijn super en we gaan als een speer. Schoonhoven bereikte we dan ook ruim voor de tijd die ik eigenlijk in gedachten had. Toch was ik dolblij bij de bushalte op een bankje te kunnen neerploffen.
Hier was het ook waar ik de beslissing, met pijn in mijn hart overigens, genomen heb om volgende maand niet te lopen. Mijn voeten, en ook die van Tine, moeten eerst helen en vier weken is dan te weinig om dat voor elkaar te krijgen. Dus…….de volgende etappes van het Pelgrimspad komen in januari.
Deze etappes waren super, geweldig, lekker veel asfalt, prachtige natuur en veel afwisseling. Echt etappes voor ons, hopelijk volgen er nog heel veel zo. Heerlijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
