2007 1022 Via Mosana 3e etappe, Angleur - Esneux

Maandag 22 oktober.
10 uur voor 30 km dat moet lukken zou je zeggen. Als we vanavond om 18.00 uur in Saint Severin zijn dan hebben we het goed gedaan. Maar…….zo rustig klimmend en dalend als het gisteren ging zo heftig is het vandaag. Jeminee zeg. We gingen op een gegeven moment Angleur uit het bos in. Een mooi gebied zo lijkt het op de kaart in ieder geval. Het was nog vroeg en de ochtendmist was nog niet opgetrokken dus we konden nog niet heel ver kijken. Een eerste steile klim met haarspeldbochten bracht ons op de eerste bult. In de beschrijving stond dat we langs de universiteitsgebouwen en een golfbaan zouden komen. Maar dat duurde en duurde maar, en het enige wat we zagen was bos! We snapten er op een gegeven moment helemaal niks meer van. Uiteindelijk zagen we dan toch de universiteitsgebouwen en hebben we op de trapjes ervoor eventjes gegeten en uitgerust. Heerlijk in het zonnetje was het daar goed toeven.

Na weer een heel eind lopen kwamen we langs de langverwachte golfterreinen. Tjonge jonge wat een eind lopen zeg van de ene hole naar de andere. En dat midden in het bos. Daar is heel wat werk aan vooraf gegaan om zulke mooi greens te maken in zo’n rotsige omgeving bedachten wij. Ook na deze golfbaan bleven we nog eindeloos door het bos ploeteren. Het was vreselijk afzien. Klimmen, glijden, klauteren, modder en een hoop moeilijk gedoe om vooruit te kunnen komen.

Om 15.00 uur waren we dan eindelijk in Esneux aangekomen om tot de conclusie te komen dat we al wel 15 km van de 30 hebben gelopen. Oeps dat gaat niet meer lukken voor het donker. In ieder geval niet wat de tijd betreft maar ook onze voeten lieten het een beetje afweten. Alles deed zeer en wilde niet echt meer meewerken. Hier was het bijna jammer dat we al een bed besproken hebben in Saint Severin want dan hadden we hier iets kunnen zoeken. Nu hadden we zo iets van, tja we hebben een bed maar hoe komen we er.

Dan toch maar met de bus erheen. Dat hield in; eerst met de bus naar Luik en van daar met een bus naar Saint Severin. In Luik een buschauffeur gevraagd waar we zijn moesten voor een bus naar Saint Severin en gelukkig snapte Tine de busnummers en ik de weg. Mooie aanvulling waren we daar voor elkaar. Dus zo zaten we even laten op de Place Lambert de wachten op bus 94.
De bussen in België daar moet je geen poging voor doen om die dienstregeling te gaan snappen want dat lukt toch niet. We konden een stukje mee met bus 94 om in Bressoux over te stappen op, jawel, bus 94!
Die bracht ons in Saint Severin. Nou ja, bijna dan. Op de rotonde stond een bord wat aangaf dat het nog 1 km was. Lopen maar weer dus. Gelukkig zaten we gelijk op de goede weg rue d’engihoul maar wel aan de verkeerde kant. We starten bij nr 136 en moesten op 1 zijn. 20 minuten later waren we bij, wat we dachten, nr 1. In de brievenbus gezocht naar post waar het adres op stond en gelukkig was het dus nr 1. Maar…….er was gewoon niemand thuis! Nee, niet weer dachten wij.

Hier moesten we namelijk wel zelf voor eten zorgen. Maar de dame die Tine gesproken had bij het reserveren had gezegd dat er genoeg eettentjes in de buurt zaten. Nou wij konden ze alleen niet vinden. Dus maar even gevraagd. En na het verhaal te hebben aangehoord was mijn conclusie snel getrokken. We moesten terug naar af. Naar de bushalte dus en daar tegenover zou iets zijn, ik had het niet gezien toen we de bus uit kwamen hoor. Maar Tine dacht toch nog iets anders verstaan te hebben dus die poging ook nog even gewaagd maar dat liep dat op een erf van een boerderij. Dus toch helemaal terug maar nu dus berg op. Nou ja berg, vals plat zeg maar.
Onderweg toch voor alle zekerheid nog maar een keer gevraagd en toen wisten we het zeker. Bij de rotonde. Oké. Lopen maar.

En inderdaad bij de rotonde was een brasserie en hebben we heerlijk gegeten. Salade vooraf en spaghetti en canneloni als hoofdgerecht. Onder het eten belde Hans, hij was gebeld door een dame uit Huy met de vraag waar of wij bleven? Oeps, Huy? Wij hebben gereserveerd in Saint Severin toch? Of wij haar even wilde bellen in ieder geval. Dat hebben we gedaan en gerustgesteld hebben we de rest van de maaltijd verorbert. Ze zou op ons wachten in ieder geval.
Na het eten dus weer de berg af op naar rue d’engihoul nr 1. Tot onze stomme verbazing bleek er weer niemand thuis. Dit geloof je toch niet. Op alle ramen en deuren hebben we lopen kloppen en doen, maar geen reactie. Dan toch maar weer bellen. En toen bleek…..dat we niet in de rue d’engihoul in Saint Severin maar in de rue D’augustins in Huy moesten zijn. Weh……..We snapten er helemaal niets meer van. Maar wat nu? Mevr. beloofde nog steeds op ons te wachten. We gingen wat bedenken in ieder geval. Voor de vierde keer deze dag de rue d’engihoul af. Weer naar het restaurant. Daar hebben we maar gevraagd of ze voor ons een taxi konden bellen en dat werd gelukkig gedaan.

Daar wachtend op de taxi en genieten van koffie en thee kwamen tot de conclusie dat St. Jacobus ons niet erg gezind was vandaag. Hij is vast in winterslaap want we kregen steeds al te horen dat we buiten het seizoen aan het lopen zijn. Tot overmaat van ramp moesten we ook nog eens 5 kwartier wachten op de taxi i.p.v. het beloofde half uurtje. Volledig uitgerookt kwamen we na een dure taxirit om half 11 ’s avonds bij mevr. Destree aan in Huy. De ontvangst en uiteindelijk de kamer deed ons veel van de ellende van deze dag vergeten. We hadden een enorme kamer met douche en een bad. Een troost die we goed konden gebruiken. Op ons kussen lag een chocotof. Het toetje op een toch wel heel mooie, leerzame, maar o zo vermoeiende dag.

In het gastenboek heb ik de volgende morgen geprobeerd in 1 pagina ons avontuur te vertellen. Of het duidelijk is voor de lezers na ons weet ik niet, maar ik wilde zo graag het verhaal kwijt. Het leuke van die gastenboeken is wel dat je bepaalde namen er toch steeds weer in tegenkomt. Je kent deze mensen dan wel niet, normaal gesproken, maar hun namen komen terug. Het viel mij al op bij meneer Meurs, daar waren ook Joop Kamphuis en Marc Koch geweest en hier weer. Joop Kamphuis is één van mijn leden van het Arnhem-Kevelaer koor. Dan is het extra leuk van hen iets terug te lezen.

Na het ontbijt in een prachtige zaal hebben we de kerk van Visé bezocht en daarna zijn we met de bus terug gegaan naar Luik. Het lopen hebben we deze dag maar gelaten voor wat het was, want waar moet je beginnen? Ons doel is en blijft Santiago in 2013, we hebben van deze dagen een heleboel geleerd en weten nu dat we de volgende keer gewoon 7 dagen nodig hebben om van Esneux naar Namen te komen. Een afstand die in minder lange etappes goed te doen moet zijn. Maar of we dan alle logeeradressen van te voren reserveren daar wil ik nog wel een boompje over op zetten zeg maar. We weten nu dat er toch in Saint Severin een refugio is. In Huy en bed & breakfast, in Andenne een logeergelegenheid en daarna heb je al Namen. Dus…..kat in het bakkie zou je denken. Maar eerst maar eens kijken wanneer er weer eens de luxe van meerdere dagen op ons pad komt.