2007 1021 Via Mosana, 2e etappe Visé - Angleur

22 oktober 2007 Zondagochtend 6.45 uur.
Heerlijk in het ligbad gedoken en kalm aan wakker geworden. Spulletjes bij elkaar gezocht en op naar het ontbijt. En weer kwam er een lawine aan verhalen over ons heen zodat we zelf niet veel hoefden te zeggen. Het ontbijt was voortreffelijk. En ook het lunchpakket was super. Na Mevr. Bax bedankt te hebben voor de gastvrijheid zijn we via de akkers naar Richelle gelopen. Mevr. Bax wist ons te vertellen dat deze weg heel makkelijk lopen was en we dan niet eerst naar beneden naar Visé hoefden en dan weer de berg op naar Richelle. En ze had helemaal gelijk. We liepen nu op een soort plateau zo Richelle binnen. Daar stuiten we op de eerste rare vertaling in onze wandelbeschrijving. Er stond toch echt dat we naar boven moesten klimmen richting het slot van de familie van Zuilen. En de weg waar we stonden ging toch echt naar beneden. Rara hoe kan dat. Ook de tekentjes op de palen wezen overduidelijk naar beneden. De Franse beschrijving zei overigens wel dat we naar beneden moesten.

Oké, zo toch verder onze weg vervolgd en later inderdaad toch een behoorlijk klimmetje gekregen. In het bos even verderop een mooi kappelletje gezien wat helaas niet open was. Wel zagen we boven de toegangsdeur een schild met daarin St. Jacobsschelpen verwerkt. Zo kom je toch elke keer op de route wel weer iets tegen wat ernaar verwijst. Op het bijbehorende landgoed moesten we goed opletten want de bewegwijzering was niet overal even jofel.

Na bijna 2 uur te hebben gelopen namen we even een rustmomentje. Op een bankje tegenover een Halloween huis. Halloween leeft heel erg in België. Vele huizen zijn heel mooi uitgedost. In sommige straten lijkt het wel op ze een wedstrijdje versieren houden.

Na behoorlijk wat klimmen en dalen en weer klimmen kijken we dan ineens uit over de stad Luik. Hoog op een berg heb je daar een heel mooi uitzicht over. Veel industrie maar ook veel moois. Zo heel anders als dat je met de auto van Nederland op doorreis bent en Luik passeert want dan lijkt het als of de stad niks moois te bieden heeft. Maar zo van bovenaf gezien moeten we dat vooroordeel toch maar direct de Maas in laten verdwijnen. Op een bankje verderop moest ik helaas een pleister gaan plakken over een pijnlijke plek die blaar heet. Jammer. Dat maakt het lopen niet aangenamer. Gelukkig helpen de stokken wel heel goed en heb ik absoluut geen last van mijn heupen deze tweede dag.

Na dit intermezzo moesten we links een smal paadje in en daar zat op een gegeven moment toch een modderstuk in. Dat was echt blik op oneindig verstand op nul en er dwars doorheen. Een andere mogelijkheid was er niet. Nou ja, bijna niet. Tine, heeft nog een poging gewaagd door onder het prikkeldraad door te kruipen. Rugzak af, er onderdoor en even verderop er weer terug onderdoor, rugzak weer op en lopen maar. Het pad liep verder door de akkers en was goed te doen. Uiteindelijk kwamen we op een kruispunt van GR wandelpaden en moesten wij rechtsaf naar beneden. Dit pad liep heel stijl naar beneden toe. Zo dan voel je dat je zelfs na twee dagen wandelen toch nog luie spieren had zeg. Maar na deze afdaling is volgens mij nu echt alles wakker geschud.

Vlak voor dat we het centrum van Luik inliepen hebben we nog een poging gewaagd een kerk te bekijken die niet op ons foldertje stond, maar verder dan de grot van Bernadette van Lourdes zijn we niet gekomen. Tine vond de grot prachtig nagemaakt. Ik vond hem heel mooi maar ja ik kan niets vergelijken natuurlijk. Het was in ieder geval een adembenemend tafereel en ik was heel blij dit kleine ommetje ervoor te hebben gemaakt.

Langs de Maas zijn we zo Luik ingelopen en hebben vanaf de brug een blik kunnen werpen op de Batte. Een zondagsmarkt langs de oever van de Maas. Druk echt je kon er over de hoofden lopen. Daar hebben we ons niet tussen gewaagd. We zijn naar de Bartelomeus kerk gegaan en hebben daar het doopvont bekeken van Reinier van Hoei. Dit hele bijzondere doopvont is al eeuwenoud en heeft vele ‘stormen’ overleefd. Vrij recent is het opgeknapt met hele bijzondere technieken. Gelukkig had ik dit allemaal in de beschrijving al gelezen want de dame die ons de uitleg gaf ging in zo een rap Frans aan de slag dat ook Tine soms moeite had haar bij te benen. Rond het hele doopvont staan allerlei situaties die in het oude en nieuwe testament voorkomen. Het is een doopvont dat letterlijk bol staat van taferelen uit de bijbel.

Er werd die dag ook een kindje gedoopt, maar aangezien we daar niet op wilden wachten zijn we zachtjes de kerk weer uitgegaan en hebben onze route vervolgd. Via nog enkele kerken, die helaas niet open waren, zijn we dan aanbeland bij de St. Jacobuskerk. Hier hebben we al zoveel over gelezen dat we haast niet kunnen wachten deze van binnen te bekijken. Al vanaf een afstandje zagen we de deur uitnodigend openstaan. Maar…….helaas we kwamen niet verder dan het voorpoortaal. Er was een orgelconcert aan de gang en je mocht de kerk niet in. Maar inmiddels was het 16.20 uur en we moesten nog naar ons logeeradres. Blijven zitten had geen zin, dus hebben we onze teleurstelling dapper ingeslikt en zijn we op weg gegaan naar Angleur.

Ruim 5 kwartier later stonden we dan bij Men. G. Meurs voor de deur. Iets vroeger dan gepland en wat denk je…….Niet thuis! Oeps, wat nu? Inmiddels was het een klein beetje gaan motten en we wilden eigenlijk wel gewoon even lekker zitten en niets meer doen. Maar dat was ons even niet gegund. Dan nog maar een klein stukje door lopen naar de kerk die we vanuit de verte zagen. Ook daar kregen we nul op het rekest en was ie gesloten. Dan maar weer terug naar Men. Meurs. Nog steeds niet thuis. Plan C dan maar. Ik had een cafetaria gezien iets voor ons logeeradres dus dan daar maar even naar toe dan zitten we in ieder geval droog en warm dacht ik. En daar ga ik dan wel bedenken wat we wel moeten doen.

In het cafetaria hebben we een bakkie soep genomen en na 3 kwartier toch maar weer een poging gewaagd om te kijken of ie nu wel thuis was. En ja hoor. Dit keer was het wel raak. We kregen een heel warm onthaal en de keus eerst te douchen en dan te eten of andersom. Nou eerst douchen leek ons wel wat. Zo gezegd zo gedaan. Daarna naar de overkant waar zijn vriendin voor de maaltijd had gezorgd. Eenmaal daar binnen, een glas champagne, en weer heel veel verhalen verder kregen we dan eindelijk ons eten. Kervelsoep vooraf, varkenshaas met gebakken aardappelen en groenten uit eigen tuin als hoofdgerecht en een bavoirase toetje toe. Het leek wel een 5-sterren menu. Echt veel te gek maar wel super lekker. Deze mensen praten een leuke mengelmoes van Nederlands en Frans. Goed om het ver weg gezakte Frans van mij weer eens een beetje uit de mottenballen te halen zeg.

Om 22.30 uur vond ik het toch echt tijd worden ons bed op te gaan zoeken en gelukkig werd daar niet moeilijk over gedaan. Weer naar de overkant dus en afgesproken dat we om half 8 willen ontbijten. Ook dat was geen probleem. Dhr. Meurs bleek een modelbotenbouwer te zijn. Hij had twee exemplaren in zijn keuken staan waar ie mee bezig was. Hij bouwt deze boten voor etalage’s en films.

Een rustige nacht ging vooraf aan een prima ontbijtje. Ook het lunchpakket ontbrak hier niet en na dhr. Meurs bedankt te hebben voor zijn gastvrijheid zijn we om 8 uur vertrokken voor onze 30 km tocht.